 |
 Κ. Καραμανλής και Ανδρ. Παπανδρέου συμπορεύθηκαν στην «Μεταπολίτευση». |
Του Μάνου Χατζηδάκη
Το όργιο της«αποχουντοποίησης» δεν έχει προηγούμενό του στα ιστορικά χρονικά. Πραγματικά ο Καραμανλής έδειχνε «τι θα πει δικτατορία» κατά την ρήση του Αβέρωφ. Το τεράστιο μέγεθος των πραξικοπηματικών ενεργειών, των παράνομων φυλακίσεων, των διώξεων, των εκκαθαρίσεων κ.λπ. αναλογούν μόνο σε σταλινικού τύπου καθεστώτα! Η κατ’ ευφημισμόν αποκαλούμενη Κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας, απεδείχθη η κατ’ εξοχήν Κυβέρνηση Εθνικού Διχασμού, αφού διαίρεσε τους Έλληνες σε «χουντικούς» και μη, σε «σταγονίδια», «καρκινώματα» και άλλα φαιδρά.
Εν τω μεταξύ ιδρύθηκαν και οι δύο πυλώνες της «Μεταπολίτευσης»: Η «Νέα Δημοκρατία» από τον Κ. Καραμανλή και το «ΠΑΣΟΚ» από τον Α. Παπανδρέου. Στις πρώτες εκλογές, τον Νοέμβριο του 1974, η ΝΔ έλαβε 54,51% και το ΠΑΣΟΚ μόλις 13,60%. Το φαινόμενο ήταν πρωτοφανές. Διότι σε όλες τις χώρες που πέρασαν από δικτατορίες (Ισπανία, Πορτογαλία κ.λπ.), οι πρώτες εκλογές οδήγησαν σε στροφή προς την Αριστερά. Μόνον στην Ελλάδα, χάρις στην οικονομική και κοινωνική πολιτική του Γ. Παπαδόπουλου - και παρά την μεσολάβηση της περιόδου Ιωαννίδη - ο λαός, ενώ το 1964 ακολουθούσε αριστερά κόμματα (Ε.Κ. και ΕΔΑ), έδινε τώρα συντριπτική πλειοψηφία στην Δεξιά (ΝΔ και ΕΔΗΚ σχεδόν 80%) και μόνον 20% (ΠΑΣΟΚ και δύο ΚΚΕ) στην Αριστερά. Ο Γ. Παπαδόπουλος είχε εξαλείψει την δύναμη της Αριστεράς.
Ο Κ. Καραμανλής όμως - αφού απαρνήθηκε την Δεξιά και την εξόντωσε - κατόρθωσε εντός τριετίας (1977) να αυξήσει την Αριστερά από 20% σε 40% το 1981 και να την κάμει κυβέρνηση με σχεδόν 60% (ΠΑΣΟΚ και δύο ΚΚΕ). Η πρώτη φάση του καθεστώτος της «Μεταπολίτευσης» (1974-1981) προετοίμασε συστηματικά την δεύτερη φάση (1981-1989). Σε όλους τους τομείς ο Καραμανλής έστρωσε την άνοδο του Παπανδρέου στην εξουσία, προκειμένου να καταλάβει τον θώκο του Προέδρου της Δημοκρατίας, τον οποίο ορέγετο από το 1973 (1975-1980). Και ο Ανδρέας Παπανδρέου έσπρωξε τον Καραμανλή στην Προεδρία για να καταλάβει την πρωθυπουργία (1980-1985).
Καραμανλισμός και Παπανδρεϊσμός συμπορεύθηκαν σε ένα είδος«δικομματικής δικτατορίας»:
* Ο Κ. Καραμανλής νομιμοποίησε το ΚΚΕ και με την «αποχουντοποίηση» άνοιξε τις πύλες στην Αριστερά για να αλώσει την Διοίκηση, την Παιδεία, τα Πανεπιστήμια και τον Τύπο εισάγοντας την «αριστεροκρατία» στην Ελλάδα. Ο Α. Παπανδρέου με τον ιδιότυπο μαρξισμό του (Ανδρεϊσμός), ολοκλήρωσε το έργο με την πλήρη αριστερή επικράτηση σε όλους τους τομείς, την μαρξιστική κυριαρχία και το ξαναγράψιμο της Ιστορίας.
* Ο Κ. Καραμανλής εκκίνησε με τον νόμο Ράλλη την διακοπή της φυσικής εξελίξεως και του πλούτου της ελληνικής γλώσσας, επιβάλλοντας την Δημοτική το 1976. Ο Α. Παπανδρέου ολοκλήρωσε το «έργο» το 1982 με την κατάργηση του πολυτονικού και την πλήρη αλλοίωσή της (Γιούλης κ.λπ.)
* Ο Κ. Καραμανλής με το δόγμα «Η Κύπρος κείται μακράν» απώλεσε το 38% της Κύπρου το 1974. Ο Α. Παπανδρέου μονιμοποίησε την κατοχή, επιτρέποντας το 1983 χωρίς αντίδραση, την ανακήρυξη του κατεχόμενου τμήματος σε «τουρκική δημοκρατία βορείου Κύπρου» (ψευδοκράτος Ντενκτάς).
* Ο Κ. Καραμανλής απώλεσε τα δικαιώματά μας στο Αιγαίο το 1976, όταν, αντί να βυθίσει το «Χόρα», προσέφυγε στον «χαρτοπόλεμο» της Χάγης. Κι όταν η προσφυγή απέτυχε, έσπευσε να υπογράψει το Πρωτόκολλο της Βέρνης (Νοέμβριος 1976) με το οποίο η Ελλάς έχανε κάθε δικαίωμα στην υφαλοκρηπίδα του Αιγαίου. Ο Α. Παπανδρέου έσπευσε να ανανεώσει το 1982 την μειοδοσία της Βέρνης με το «Μορατόριο Καψή-Τουρκμέν» κι ενώ τα τουρκικά αντιτορπιλικά είχαν φθάσει μέχρι την ... Ραφήνα. Και το ίδιο έπραξε το 1987 με το «Σισμίκ», όπου - έπειτα από την «σικέ» πολεμική κινητοποίηση - δεσμεύτηκε η Ελλάς να μην πραγματοποιεί γεωτρήσεις ούτε έξω από την Σαλαμίνα. Για να μην αναφέρουμε την «άρση του εμπολέμου» με την Αλβανία (1987) η οποία διέγραψε την μόνιμη διεκδίκηση της Βορείου Ηπείρου.
* Ο Κ. Καραμανλής με την πολιτική της «Σοσιαλμανίας» και των σοσιαλιστικών πιθηκισμών του, εγκαινίασε τις κρατικοποιήσεις άνευ αποζημιώσεως (Ανδρεάδης, Ωνάσης, Νιάρχος, Πάππας κ.λπ.), την «ποινικοποίηση» των παραγωγικών επενδύσεων και την επέκταση του δημόσιου χρέους. Ο Α. Παπανδρέου με την πολιτική του «σοσιαλιστικού μετασχηματισμού» δεν έκαμε τίποτε άλλο από το να διευρύνει την «σοσιαλμανία» του προκατόχου του, με τις περιβόητες «κοινωνικοποιήσεις», τα «εποπτικά συμβούλια», τις «προβληματικοποιήσεις», τα «μοντέλα» Αλβανίας και Γιουγκοσλαβίας (!), την γιγαντοποίηση δημοσίου τομέα και χρέους, την πλήρη διαφθορά και τα σκάνδαλα της «αγοράς του αιώνα» και τα «πάμπερς» του Κοσκωτά.
Αξίζει εδώ να δει κανείς μια συνοπτική συγκριτική εικόνα της Οικονομίας της Ελλάδος κατά την περίοδο Γ. Παπαδόπουλου (1967-1973), την περίοδο Καραμανλή-Ράλλη (1974-1981), την περίοδο Παπανδρέου (1981-1989) και την περίοδο Οικουμενικής-Μητσοτάκη (1989-1992) για να δούμε τι στοίχισε στο Έθνος η «Μεταπολίτευση».
Το άρθρο δημοσιεύθηκε στο φύλλο της 10ης Ιουνίου 2012 της εφημερίδαςΕλεύθερος Κόσμος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου