Σάββατο 21 Ιουλίου 2012

ΤΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΤΗΣ «ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΣΗΣ» ΚΑΙ ΟΙ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΤΟΥ


«Η Κύπρος ευρίσκεται μακράν» για το καθεστώς Καραμανλή το 1974. Προτεραιότητα είχε η «αποχουντοποίηση».

Του Μάνου Χατζηδάκη

Όπως ήδη θα έχει διαπιστώσει ο αναγνώστης, στις 24 Ιουλίου δεν υπήρξε στην ουσία «αποκατάσταση της Δημοκρατίας». Υπήρξε απλώς εγκαθίδρυση ενός νέου καθεστώτος. Το καθεστώς αυτό αυτοχαρακτηρίσθηκε «Μεταπολίτευση». Θα μπορούσε κάλλιστα να αυτοαποκαλείται απλώς «καθεστώς της 24ης Ιουλίου» ή «καθεστώς Καραμανλή».
Το καθεστώς που εγκαθίδρυσε η «Μεταπολίτευση» στηρίχθηκε πάνω στα θεμέλια μιας εθνικής προδοσίας και τριών συνεχών πραξικοπημάτων:
  • Στην εθνική προδοσία της Κύπρου και την κατοχή του 38% της νήσου από τους Τούρκους.
  • Στο πραξικόπημα των στρατηγών της 23 Ιουλίου 1974.
  • Στο συνταγματικό πραξικόπημα της 1ης Αυγούστου 1974 που κατήργησε το νόμιμο Σύνταγμα 1968/1973 και επανέφερε το Σύνταγμα του 1952 χωρίς τις θεμελιώδεις διατάξεις του.
  • Και στο δικαστικό πραξικόπημα της 3ης Οκτωβρίου 1974 και του Δ’ Ψηφίσματος με το οποίο εξόντωσε πολιτικά και φυσικά τους πολιτικούς αντιπάλους του με εξορία και εντελώς παράνομες διώξεις και φυλακίσεις.
Στην πραγματικότητα, η «Μεταπολίτευση» υπήρξε η άμεση συνέχεια του καθεστώτος της 25ης Νοεμβρίου:
  • Ο Πρόεδρος της «25ης Νοεμβρίου» Φαίδων Γκιζίκης - στον οποίο ορκίσθηκε ως Πρωθυπουργός ο Καραμανλής - συνέχισε να είναι και Πρόεδρος της «Μεταπολιτεύσεως» μέχρι τις 19 Δεκεμβρίου 1974.
  • Η ηγεσία των Ενόπλων Δυνάμεων του Ιωαννίδη, συνέχισε να είναι και ηγεσία των Ενόπλων Δυνάμεων του Καραμανλή. Οι Μπονάνος και Γαλατσάνος αποστρατεύθηκαν μόλις στις 19 Αυγούστου 1974. Και οι Αραπάκης και Παπανικολάου τον Ιανουάριο του 1975.
  • Οι περισσότεροι «μικροί» αξιωματικοί που αποτελούσαν την στενή «κλίκα» του Ιωαννίδη, αποτέλεσαν πλέον την «κλίκα» του Αβέρωφ.
  • Ο ίδιος ο Καραμανλής είχε ορκισθεί στο Σύνταγμα του 1973 και είχε υπογράψει στο ΦΕΚ που ως έμβλημα είχε τον «αναγεννώμενο εκ της τέφρας του φοίνικα».
Το πλέον εξωφρενικό ήταν ότι ενώ ο Καραμανλής δίωξε και φυλάκισε τον Γ. Παπαδόπουλο και τους πρωτεργάτες της 21ης Απριλίου, τίμησε με προαγωγές και συντάξεις τους πρωταγωνιστές της 25ης Νοεμβρίου και τους υπαιτίους της προδοσίας της Κύπρου. Την ίδια ώρα που ο Γεώργιος Παπαδόπουλος ενεκλείετο παρανόμως στην φυλακή, ο Φαίδων Γκιζίκης ελάμβανε ευχαριστήρια επιστολή του Καραμανλή για τις «εις το Έθνος πολυτίμους πράγματι υπηρεσίας» (!) και απολάμβανε ισοβίως συντάξεως και κρατικού αυτοκινήτου ως πρώην Πρόεδρος. Μέχρι και ο Σεραφείμ - που πραξικοπηματικώς είχε τοποθετήσει ο Ιωαννίδης Αρχιεπίσκοπο - παρέμεινε στην θέση του.
Η ρήσις του υπουργού Εθνικής Αμύνης προς τους αρχηγούς των κλάδων «τώρα θα δείτε με τον Καραμανλή τι θα πει δικτατορία», επιβεβαιώθηκε κατά τρόπο συντριπτικό. Τα «πρωτοπαλίκαρα» του Ιωαννίδη στον Στρατό, έγιναν προθύμως «πρωτοπαλίκαρα» του Αβέρωφ. Ο Πηλιχός, οι αδελφοί Παλλαίνη, ο Ματάτσης κ.α. άρχισαν συστηματική «αβερωφοποίηση» του στρατεύματος, όπως ακριβώς είχαν μεθοδεύσει την «ιωαννιδοποίηση» προηγουμένως. «Τον ίδιο ακριβώς τρόπον οργανώσεως και αυτήν την μεθοδολογίαν ηκολούθει κι ο Ιωαννίδης», παρατηρεί ο Μπονάνος για τον Αβέρωφ (ε.α. σελ. 322). Αποκορύφωμα όλης αυτής της καταστάσεως ήταν η σκευωρία της «πυτζάμας» το 1975. Εάν όμως το καθεστώς Ιωαννίδη ήταν το πιο φαιδρό της Ιστορίας, το καθεστώς Καραμανλή υπήρξε το πιο φαύλο.
Αλλά δεν έφθανε η προδοσία της Κύπρου, τα συνεχή πραξικοπήματα, η εξόντωση των πολιτικών αντιπάλων κ.λπ. Η «Μεταπολίτευση» προχώρησε και στις μεγαλύτερες διώξεις, εκκαθαρίσεις, απολύσεις και αποστρατείες που έγιναν ποτέ στην νεωτέρα ελληνική Ιστορία, είτε εν δημοκρατία, είτε εν δικτατορία. Ήταν η περιβόητη «αποχουντοποίηση» που κυριολεκτικά «ξήλωσε» το ελληνικό κράτος:
* 2.850 αξιωματικοί των Ενόπλων Δυνάμεων, ο ανθός του Στρατού μας, αποστρατεύθηκαν χαρακτηριζόμενοι ως «σταγονίδια». Επρόκειτο περίπου για το 1/3 του σώματος των αξιωματικών. Κι έκτοτε ο Στρατός κυριολεκτικώς «απορφανίσθηκε» και κομματικοποιήθηκε.
* 120.000 άνθρωποι, δημόσιοι λειτουργοί, δημοτικοί υπάλληλοι, καθηγητές, ακαδημαϊκοί, επιστήμονες κ.λπ., απολύθηκαν, διώχθηκαν ή «εκκαθαρίσθηκαν», απορφανίζοντας ολόκληρο τον κρατικό οργανισμό μέσα σε μία μόλις τριετία (1974-1977).
* Συνεστήθησαν «καθηγητοδικεία» για την εκκαθάριση καθηγητών ή υφηγητών Πανεπιστημίων που ανέλαβαν οποιαδήποτε κρατική-διοικητική θέση (άνω των 100), συγκροτήθηκαν «πειθαρχικά συμβούλια» των επαγγελματικών οργανώσεων (δικηγόρων, πολεοδόμων κ.λπ). που εδίκαζαν και έθεταν «σε διαθεσιμότητα» τους συναδέλφους τους ή που τους αφαιρούσαν την άδεια ασκήσεως επαγγέλματος. Έτσι ο τόπος απογυμνώθηκε από ότι καλύτερο διέθετε σε επίπεδο καθηγητών, τεχνοκρατών κ.λπ.
* Άρχισε διωγμούς εφημερίδων, όπως ο «Ελεύθερος Κόσμος» του Σ. Κωνσταντόπουλου, εκδικητικές κρατικοποιήσεις, όπως στις περιπτώσεις της «Ιονικής» του Στρατή Ανδρεάδη, και ποινικοποίηση επενδύσεων, με το πρόσχημα της «κάθαρσης» των μεγάλων συμβάσεων (Ωνάση, Νιάρχου κ.λπ.) και καταστρέφοντας την Εθνική Οικονομία.
* Ανετέθη σε εισαγγελικές αρχές και δικαστικούς λειτουργούς εξαντλητική έρευνα όλων των συμβάσεων, υπουργείων, δημοσίων υπηρεσιών, κλπ. με σκοπό την ανεύρεση «σκανδάλων της Χούντας». Η έρευνα ήταν τόσο εξονυχιστική ώστε ένας δικαστικός λειτουργός υπέστη καρδιακό επεισόδιο. Αλλά στην περίπτωση αυτή ο Καραμανλής ατύχησε. Τα 340 και πλέον βουλεύματα υπήρξαν όχι απλώς απαλλακτικά, αλλά σε πολλές περιπτώσεις και υμνητικά με φράσεις όπως «η διαχείρισις του δημοσίου χρήματος υπήρξεν υποδειγματική» ή «η έρευνα όχι απλώς δεν απέδειξεν τι το επιλήψιμον, αλλά αποτελεί τίτλον τιμής δια τους ερευνωμένους»

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στο φύλλο της 3ης Ιουνίου 2012 της εφημερίδας Ελεύθερος Κόσμος.

http://www.e-grammes.gr/article.php?id=5483 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου