Η ελευθερία ενός έθνους είναι
το αποτέλεσμα του μαχητικού πνεύματος που διακατέχει το λαό σε όλες τις
εκδηλώσεις του. Αποτελεί την ουσιαστικότερη έκφραση της εθνικής κυριαρχίας που
αφορά με την ίδια βαρύτητα τόσο την πολεμική όσο και την ειρηνική περίοδο της
πολιτικής ζωής του τόπου. Σε καμία περίπτωση δεν είναι επιλεκτική διαδικασία
και δεν μπορεί να στηρίζεται στους ιδιαίτερους διαχωρισμούς των λιγότερο ή των
περισσότερο αρεστών πολιτών με κριτήριο κάποια δοτά «δημοκρατικά» παράσημα.
Διότι το χάρισμα του ελεύθερου ανθρώπου εντοπίζεται στην κατάθεση του
περισσεύματος ψυχής.
Αναμφίβολα η ελευθερία
συνδέεται με το πατριωτικό συναίσθημα και την αγάπη του ανθρώπου για τη φυλή
του, τις αξίες του και τα αγαπημένα του πρόσωπα. Συνδέεται άμεσα με τον απόλυτο
έλεγχο της ατομικής βουλήσεως και την δύναμη του ατόμου να διαθέσει τη
ζωτικότητα και την ενέργειά του στην υπόθεση της συλλογικής αυθυπαρξίας. Η
ελευθερία δεν είναι ένα αγαθό που αξίζει εξ αντικειμένου σε όλους και δεν
δίδεται απλόχερα. Κατακτιέται από ανθρώπους που γνωρίζουν να απαιτούν και να
κατακτούν τη ζωή με τη δική τους δύναμη και είναι γνώρισμα της κοινωνίας
εκείνης που λειτουργεί ως σώμα ενιαίο και αδιαίρετο. Είναι στοιχείο ανθρώπων με
πνεύμα αδούλωτο σε μια κοινωνία γενναίων.
Η ελευθερία αφορά ομοίως το
σώμα και το πνεύμα. Αφορά την έγερση των όπλων αλλά και την ορμητική εκφορά
πατριωτικού λόγου δίχως εξαρτήσεις και υπόγειες διαδρομές. Είναι μάλιστα πολύ
σημαντικό πράγμα να υπάρχει κοινή διαδρομή μεταξύ των όπλων και του λόγου. Ο
Ελληνικός λαός έχει απόλυτη ανάγκη να διατηρήσει τον αδέσμευτο χαρακτήρα του σε
ολόκληρη την πολιτική ζωή του τόπου. Διότι πολλές φορές ανακτήσαμε ή
προασπίσαμε την ελευθερία με τα όπλα αλλά αφεθήκαμε στον καιρό της ανεξαρτησίας
να δεθούμε σε ξένο άρμα δια χειρών ελληνικών ή ελληνιζόντων. Γιατί έγινε αυτό
που δεν πρέπει να ξαναγίνει ποτέ. Αφήσαμε κενό χώρο στις επιδιώξεις ξένων
μυαλών να χρησιμοποιήσουν το ελληνικό αίμα υπό τον τύπο κηδεμόνα.
Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει
σήμερα μέσα στο πλαίσιο του οικονομικού δεσμού που έχει αναπτυχθεί μεταξύ
γραικύλων πολιτικάντηδων και νεοταξιτών επικυρίαρχων. Επικυρίαρχοι που έχουν
ένα αόρατο μυστικό που τους κάνει ανέγγιχτους από τους πρωταγωνιστές της
πολιτικής ζωής. Είναι οι μέντορες της παγκόσμιας σιωνιστικής διακυβέρνησης που
στήνουν κρίσεις και πολέμους σε όλα τα πλούσια περάσματα σαν το δικό μας. Η
ελληνική ιστορία με τον κορυφαίο των Ελλήνων Μεγαλέξανδρο έχει δείξει πως οι
δεσμοί που δεν λύνονται κόβονται. Και τα δεσμά δεν είναι καμωμένα για τα
στιβαρά χέρια που βαστούν ελληνικά σπαθιά. Και η κεφαλή της μιας και μόνης
παρατάξεως του ελληνικού έθνους είναι καμωμένη για ανθρώπους γενναίους και
ευφυείς που αποφασίζουν και ενεργούν μονάχα για δυνατή πατρίδα και λαό.
Η ρήση του σοφού Θουκυδίδη
«ελεύθερον το εύψυχον» είναι κεντρικός πυλώνας της πολιτικής σκέψεως του
Ελληνισμού και του Εθνικοκοινωνισμού. Η ελευθερία στηρίζεται στη γενναιότητα.
Πρόκειται για μια πολύ μεγάλη αλήθεια αφού το αγαθό της ελευθερίας δεν είναι προϊόν
ούτε της δειλίας ούτε της ξενόδουλης οσφυοκαμψίας. Ο μεν δειλός δεν πρόκειται
ποτέ να κινηθεί μην τυχόν ματώσει ή μην τυχόν κατηγορηθεί ως επικίνδυνος
αντιδραστικός «φασίστας» κρυπτώμενος πίσω από την ακινησία της σάπιας βολής των
δανεικών ανταλλαγμάτων. Ο δε οσφυοκάμπτης ανοίγει τον δρόμο της πατρίδος στον
ξένο τυμβωρύχο και εδραιώνει τη δική του κυριαρχία μέσα από τον σφετερισμό της
εθνικής εξουσίας.
Η ελευθερία είναι για τους
τολμηρούς που διαθέτουν όρθιο ανάστημα και άκαμπτο εθνικό φρόνημα. Συντροφεύει
εκείνους που διαθέτουν σταθερό χαρακτήρα. Εκείνους που δεν μεταβάλλουν
συμπεριφορές τυχοδιωκτικά αλλά αγωνίζονται ώστε να οδηγήσουν το λαό τους στο
πρώτο σκαλί της κοινωνίας των εθνών, αφού μονάχα από εκεί ψηλά μπορείς να
ανασάνεις αέρα καθαρό. Αυτούς τους Έλληνες θέλουμε και γι’ αυτούς τους Έλληνες
αγωνιζόμαστε μέσα από τη μαχητική και αδούλωτη έπαλξη του Ελληνικού
Εθνικοκοινωνισμού.
Για να διεκδικήσει ο λαός το
δικαίωμα να ορίζει μονάχος τη ζωή του, πρέπει οι πρώτοι της Φυλής να προτάξουν
ως ύψιστο παράδειγμα ευψυχίας τις δικές τους ενέργειες. Να φωτίσουν το μονοπάτι
της λευτεριάς μπαίνοντας μπροστά για τη Νίκη της Φυλής ακόμη κι αν φθαρούν οι
ίδιοι. Κι ύστερα ολάκερος ο λαός να πετάξει στην άκρη κηδεμόνες και σειρήνες
του φόβου. Η λευτεριά δεν κατοικεί όπου υπάρχει κατακτητής, δοσίλογος και
άθλιος κήρυκας τρομολαγνίας.
Τα λόγια του σοφού Θουκυδίδη
για τη γενναιότητα των ελεύθερων ψυχών κόσμησαν τον επιτάφιο λόγο του
Περικλέους το χειμώνα του 431 π.Χ κατά τον ενταφιασμό των πεσόντων στον Πελοποννησιακό
Πόλεμο. Η σωτηρία της Πατρίδος ήταν ανέκαθεν το αποτέλεσμα των ενεργειών
πολιτών με ελληνική τόλμη και θυσιαστικό πνεύμα. Πολίτες που πίστευαν πως η
Πολιτεία έχει λόγο ύπαρξης όταν άρχει των τυχών της και επιβάλλει την ισχυρή
της προσωπικότητα στους ανίκανους ημέτερους και τους θρασείς βάρβαρους. Αυτή τη
φιλοσοφία θα εμπεδώσει στην Πατρίδα μας το Εθνικιστικό Κίνημα που δεν θα δώσει
όμως βήμα στον επικίνδυνο διχασμό υπερφίαλων υπάρξεων αλλά μονάχα στην ενωτική
ενέργεια των πατριωτών.
ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΚΑΡΑΧΑΛΙΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου