ΙΣΧΥΡΟΠΟΙΗΣΙΣ Ή ΚΑΤΑΚΕΡΜΑΤΙΣΜΟΣ: Η ΚΡΙΣΙΜΗ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΣΥΓΚΥΡΙΑ

Ιωάννης Σ. Φριτζαλάς

Γεωπολιτικός-Ιστορικός ερευνητής

Το θέατρο του παραλόγου

Οι εξελίξεις στο πολιτικό γίγνεσθαι της Ελλάδος είναι ραγδαίες, σε μία χρονική περίοδο που η χώρα διασύρεται διεθνώς και βάλλεται πανταχόθεν. Το κλίμα ανησυχίας, απαισιοδοξίας και αβεβαιότητος επιβαρύνεται καθημερινώς, ενώ διογκώνεται συνεχώς η αγανάκτησις και η λαϊκή οργή. Η λαϊκή κυριαρχία, δομικό στοιχείο του δημοκρατικού πολιτεύματος, απουσιάζει παντελώς από τους νόες των κυβερνόντων -εντός και εκτός Ελλάδος- και οι κωμικοτραγικές καταστάσεις που βιώνουμε πλήττουν ακόμη περισσότερο την ψυχολογία, το φρόνημα, την εθνική μας αξιοπρέπεια και υπερηφάνεια. Όσο το έλλειμμα δημοκρατίας, ορθής πολιτικής βουλήσεως, εθνικής στρατηγικής και συνεννοήσεως εντείνεται, άλλο τόσο αυξάνει το πλεόνασμα πολιτικής, οικονομικής και πνευματικής κρίσεως και κυρίως της κρίσεως αξιών.

Η χώρα βιώνει ένα καθεστώς πλήρους ακυβερνησίας και παραλογισμού. Ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολιτεύσεως, υπό το βάρος των εκβιασμών Δ.Ν.Τ. και Ε.Ε. υπαναχώρησε από τις αρχικές του θέσεις και εδέχθη ως θέσφατο για την διάσωσι της ελληνικής οικονομίας την επικύρωσι της συμφωνίας της 26^ης – 27^ης Οκτωβρίου. Η κυβέρνησις ΠΑΣΟΚ, με την μορφή που την γνωρίσαμε, ανήκει πλέον στο παρελθόν και η νέα μεταβατική κυβέρνησις συνεργασίας, με πρωθυπουργό έναν τεχνοκράτη τραπεζίτη, θα αναλάβει να φέρει εις πέρας την ψήφισι μίας ακόμα πιο επαίσχυντης από την πρώτη δανειακής συμβάσεως, βάσει του βρετανικού δικαίου, που θα προβλέπει ουσιαστικώς την άνευ αιδούς εκχώρησι της εθνικής μας κυριαρχίας και την παράδοσι της πατρίδος μας σε αλλοδαπά οικονομικά συμφέροντα.

Η συμπλήρωσις του ψηφιδωτού

Ευλόγως γεννώνται τα εξής ερωτήματα: Γιατί  το Δ.Ν.Τ. και η Ε.Ε. απαιτούν ουσιαστικώς την υποταγή της χώρας; Γιατί δεν επιδιώκεται προς το παρόν η αποβολή της Ελλάδος από την, ούτως ή άλλως υπό κατάρρευσι, Ευρωζώνη και γιατί δεν την αφήνουν να χρεοκοπήσει και τυπικώς; Σύμφωνα με κάποιες απόψεις, η Ελλάς βρίσκεται στο επίκεντρο ενός αδυσώπητου πολέμου μεταξύ ευρώ-δολαρίου και η διατήρησις αυτής της καταστάσεως ευνοεί τα κερδοσκοπικά παίγνια που έχουν στηθεί εις βάρος της, με αυξομειώσεις στην ισοτιμίες του ευρώ και του χρυσού με το δολάριο και με απότομες διακυμάνσεις στις χρηματαγορές που αποφέρουν τεράστια κέρδη στους «εκλεκτούς» κερδοσκόπους. Είναι όμως αυτός ο μοναδικός λόγος; Εντός αυτού του κυκεώνος καταστάσεων και του καθημερινού αγώνος για επιβίωσι, γίνεται δυσδιάκριτη, από την ούτως ή άλλως αποπροσανατολισμένη και καθεύδουσα κοινή γνώμη, η τελική εικών του ψηφιδωτού, του οποίου μία μονάχα ψηφίς είναι η μεθοδευμένη και κατασκευασμένη οικονομική κρίσις.

Αν προσπαθήσουμε να κυττάξουμε το σύνολο του ψηφιδωτού, θα δούμε πως η χώρα μας αποτελεί ένα πεδίο μάχης, στο οποίο συγκρούονται τεράστια οικονομικά και γεωπολιτικά συμφέροντα, γεγονός που από μόνο του αρκεί για να εκτεθεί σε  μεγάλους κινδύνους η  έθνική μας ακεραιότης και κυριαρχία. Οι ραγδαίες γεωπολιτικές ανακατατάξεις που συντελούνται είναι ικανές να αλλάξουν τους συσχετισμούς δυνάμεων και μέσω των καταλλήλων συμμαχιών να προσφέρουν σε ανίσχυρες χώρες, όπως η Ελλάς, τις κατάλληλες ευκαιρίες ισχυροποίησεώς τους. Ταυτοχρόνως, δημιουργείται το πρόσφορο έδαφος για:

1. γεωπολιτική και οικονομική επέκτασι των ισχυρών επί των αδυνάμων,
2. επανακαθορισμό συνόρων και κατακερματισμό κρατών ή περιφερειών αυτών σε ελεγχόμενα κρατικά μορφώματα,
3. εμφάνισι αυθορμήτων επαναστατικών κινημάτων ή υποκινούμενων εξεγέρσεων κ.α.

Η χώρα μας διαθέτει έναν τεράστιο ορυκτό πλούτο και μία γεωγραφική θέση που την καθιστά καίριο ενεργειακό κόμβο προς την Ευρώπη, κυρίως μετά την ανακάλυψι των κοιτασμάτων φυσικού αερίου εντός της κυπριακής Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης  (οι πιο πρόσφατες εκτιμήσεις αναφέρουν τον εντοπισμό 10 τρις κυβικών ποδιών φυσικού αερίου). Μία αποφασιστική και αδέσμευτη εθνική στρατηγική θα μπορούσε να ισχυροποιήσει την Ελλάδα και να την καταστήσει ανεξάρτητη τόσο σε ενεργειακό όσο και σε οικονομικό επίπεδο. Κάτι τέτοιο δεν είναι επιθυμητό τόσο από πλευράς Η.Π.Α., όσο και από πλευράς Γερμανίας, καθώς και οι δύο αυτές χώρες επιδιώκουν μία εξαρτώμενη οικονομικά Ελλάς, στην δική τους σφαίρα επιρροής, χωρίς ανεξάρτητη πολιτική βούλησι και εθνική στρατηγική, με έναν υποδεδειγμένο ρόλο κομπάρσου, ο οποίος εκτελείται βάσει των δικών τους επιταγών και συμφώνως με την αποκλειστική εξυπηρέτησι των δικών τους συμφερόντων.

Μεθοδεύτηκε συνεπώς η απαξίωσις της Πατρίδος μας σε όλα τα επίπεδα, με τον σταδιακό εκμηδενισμό της παράγωγής της, με την παρεμπόδισι μίας πραγματικής αναπτυξιακής τροχιάς, βάσει υγιών επενδυτικών δραστηριοτήτων, οι οποίες αντικαταστάθηκαν από έναν υπερδανεισμό που διόγκωσε το δημόσιο έλλειμμα και το εξωτερικό χρέος της. Όλα αυτά συνέβησαν εντέχνως, ώστε να μην δύναται να καταστεί αυτόνομος και ανεξάρτητη, με το κύρος μίας σοβαρής γεωπολιτικής δυνάμεως στην περιοχή των Βαλκανίων και της Ανατολικής Μεσογείου. Επεδιώχθη, τη βοηθεία των θιασωτών της ομογενοποιητικής παγκοσμιοποιήσεως εντός της χώρας, η εξαθλίωσίς της και την μετάτροπή της σε μια βαλκανιοποιημένη οικονομία, στην οποία έπεται η εισβολή ληστρικού τύπου κερδοσκοπικών «επενδυτικών» δραστηριοτήτων που θα διαμοιράσουν την χώρα σε επιμέρους τομείς οικονομικής εκμεταλλεύσεως. Για του λόγου το αληθές, πρόσφατες καταγγελίες αναφέρουν πως έχει ήδη μεθοδευτεί ο διαχωρισμός της Ελλάδος σε ένα είδος «αποικιοκρατικών ζωνών» (Ε.Ο.Ζ.), δίχως εργατικό δίκαιο, με μισθούς που δεν θα υπερβαίνουν τα 300 με 350 Ευρώ (μήπως η απαίτησις της τρόικα για κατάργησι της εθνικής συλλογικής συμβάσεως μας λέει κάτι;) και  με καθεστώς πλήρους φοροαπαλλαγής. Άλλωστε Γερμανός καθηγητής μακροοικονομικών, ο Dr. Ansgar Belke, επιβεβαίωσε αυτές τις μεθοδεύσεις, αναφέροντας πως η Ελλάς πρόκειται να γίνει «η προέκτασις του πάγκου εργασίας της Γερμανίας».

Η Θράκη … «ανάμεσα σε δύο ηπείρους»

Μία από τις περιφέρειες που σχεδιάζεται, και επιδιώκεται κυρίως από γερμανικά συμφέροντα, να μετατραπεί σε μία ιδιόμορφη «αποικιοκρατική ζώνη» είναι η περιφέρεια Ανατολικής Μακεδονίας-Θράκης. Πέραν πάσης αμφιβολίας το σύνολο της περιφερείας έχει πέσει τις τελευταίες 3 δεκαετίες θύμα της ανευθύνου περιφερειακής πολιτικής του κοντόφθαλμου κράτους των Αθηνών που δεν αξιοποίησε επαρκώς τις κοινοτικές χρηματοδοτήσεις και εγκλώβισε την χώρα εντός των στενών ορίων της πρωτευούσης. Βάσει των παραπάνω δεδομένων, δημιουργούνται ευλόγως οι υποψίες πως η ανεύθυνος αυτή πολιτική που είχε ως συνέπεια την διάλυσι του παραγωγικού ιστού, τόσο του πρωτογενούς, όσο και του δευτερογενούς τομέως παραγωγής σε νευραλγικές περιοχές όπως η Θράκη, εκτελέσθηκε σκοπίμως και κατευθυνόμενα, στο πλαίσιο της κοινής ευρωπαϊκής περιφερειακής πολιτικής, στερώντας από την πατρίδα μας την δυνατότητα ισχυροποιήσεως της, μέσω της εκμεταλλεύσεως των συγκριτικών της πλεονεκτημάτων.

Προφανώς, σε αυτές τις διαπιστώσεις βασίστηκε ο δήμαρχος Αλεξανδρουπόλεως, όταν σε ομιλία του τον Σεπτέμβριο ανέφερε πως η κεντρική διοίκησις έχει εγκαταλείψει την περιοχή της Θράκης, η οποία, σύμφωνα με τα λεγόμενά του, είναι μία εν δυνάμει «ολοκληρωμένη μονάς, με ανεξάρτητο στίγμα στον χάρτη και ανεξάρτητη οικονομία, ευρισκόμενη ανάμεσα σε δύο ηπείρους, δύο πολιτισμούς και δύο χώρες». Τι θα μπορούσε να σημαίνει αυτή η δήλωσις; Μήπως οι οικονομικές και γεωπολιτικές ανακατατάξεις απαιτούν την αναβάθμισι του ρόλου της Θράκης εκτός όμως των ορίων της ελληνικής επικρατείας; Μήπως η Θράκη προορίζεται για ανεξάρτητος γεωπολιτικός κόμβος μεταφοράς πετρελαίου και φυσικού αερίου τόσο των ρωσικών όσο και των αμερικανικών συμφερόντων; Μήπως γενικώς η αναθεώρησις της γεωστρατηγικής των μεγάλων γεωπολιτικών παικτών επιτάσσει την αλλαγή των συνόρων ή ακόμη και τον κατακερματισμό των χωρών της Ανατολικής Μεσογείου, με ταυτόχρονη ανάδειξι πιο μικρών, πιο συμπαγών και πιο εμπίστων εταίρων τους;

Σε αυτό το σημείο αξίζει να αναφέρουμε πως προσφάτως το περιοδικό «Επίκαιρα» δημοσίευσε απόρρητα έγγραφα προερχόμενα από το wikileaks που ανέφεραν ότι:

1. Οι Η.Π.Α. επεδίωξαν την πάση θυσία ματαίωσι της κατασκευής του αγωγού Μπουργκάς-Αλεξανδρουπόλεως, καθώς το έργο αυτό θα καθιστούσε την χώρα μας ανεξάρτητη ενεργειακά και ο ρόλος που θα αποκτούσε ως ενεργειακός κόμβος θα ήτο ικανός να την ισχυροποιήσει πέραν των επιθυμητών επιπέδων.
2. Κλιμάκια του προξενείου των Η.Π.Α. στην Θεσσαλονίκη είχαν επισκεφθεί ουκ ολίγες φορές την περιοχή της Θράκης, στηρίζοντας τις ανθελληνικές μεθοδεύσεις του τουρκικού προξενείου Κομοτηνής.

Συγκεντρώνοντας όλα τα παραπάνω καταλήγουμε στα εξής συμπεράσματα:

1. Η πολιτική των Η.Π.Α. εξακολουθεί να στηρίζει ξεκάθαρα την νέο-οθωμανική επεκτατική, και αλυτρωτικού τύπου πολιτική, εις βάρος των ελληνικών συμφερόντων.
2. Η  Γερμανία, συμβιώνοντας σε μία κατ’ ευφημισμόν ένωσι με τους οικονομικούς και γεωπολιτικούς άντιπάλους της (Αγγλία, Γαλλία), υφαίνει τον ιστό ενός πιο έξυπνου και μεθοδικού οικονομικού Δ΄ Ράιχ, το οποίο προσπαθεί να εγκλωβίσει και την Ελλάδα, θέτοντας έτσι υπό  αμφισβήτησι την βιωσιμότητα όχι μόνο της Ευρωζώνης, αλλά και της Ε.Ε. εν συνόλω.

Όλα αυτά συνθέτουν μία πολύ δυσοίωνη εικόνα για το μέλλον της Θράκης. Η αδιάφορη στάσις και η αναλγησία των κυβερνήσεων εδώ και δεκαετίες, έχει οδηγήσει σε μία ζοφερή πραγματικότητα, στην οποία η ελληνικότης της Θράκης αμφισβητείται. Δεν υπάρχουν όμως περιθώρια είτε για αναζήτησι των ενόχων, είτε για περαιτέρω εθελοτυφλία. Είναι χρέος όλων ημών των Ελλήνων να διακηρύξουμε πως η Θράκη δεν είναι ανάμεσα σε καμμία χώρα και σε κανέναν πολιτισμό, αλλά είναι ένα αδιάσπαστο και αδιαπραγμάτευτο κομμάτι της ελληνικής επικρατείας, με τεράστια ιστορική, πνευματική, γεωγραφική και γεωστρατηγική αξία γα την Ελλάδα. Οφείλουμε όλοι μας να ακολουθήσουμε την ένδοξο ατραπό που ορίζει η μακραίωνη ιστορία της πατρίδος μας και να εντοπίσουμε τον δικό μας προσωπικό τομέα δράσεως υπέρ αυτής.

http://antifonitis.gr/online/?p=2691