Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΠΡΟΕΔΡΙΚΗΣ ΦΡΟΥΡΑΣ (ΕΥΖΩΝΟΙ & 5/42 ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΕΥΖΩΝΩΝ)

Η ιστορία της Προεδρικής Φρουράς ξεκινά στης 12 Δεκεμβρίου του 1868 ως μάχιμο και τελετουργικό άγημα ταυτόχρονα. Από το 1914, στα Ανάκτορα συγκροτείται η Ανακτορική Φρουρά ως ιδιαίτερη μονάδα ευζώνων. Στην πορεία των χρόνων πήρε διάφορες ονομασίες: Ανακτορική Φρουρά, Φρουρά Σημαίας, Φρουρά Μνημείου Αγνώστου Στρατιώτη, Βασιλική Φρουρά και τέλος Προεδρική Φρουρά από το 1974. Η έδρα της Προεδρικής Φρουράς από ιδρύσεως της βρίσκεται στην Οδό Ηρώδου Αττικού κοντά στο Προεδρικό Μέγαρο (πρώην ανάκτορα).

Τη λέξη Εύζωνας την συναντούμε στα έργα του Ομήρου και αναφέρεται στους στρατιώτες που ήταν καλά ζωσμένοι (‘ευ+ζώνες=οι καλά ζωσμένοι). Από την δημιουργία του Ελληνικού Στρατού οι Τσολιάδες ήταν οι επίλεκτοι στρατιώτες. Οι Τσολιάδες εξακολουθούν να αποτελούν σύμβολα γενναιότητας και οι επιλογή των στρατιωτών που θα στελεχώσουν την Προεδρική Φρουρά ακόμη και σήμερα βασίζεται σε κριτήρια τόσο σωματικά όσο και πνευματικά.

Οι υποψήφιοι Εύζωνες επιλέγονται με βάση τα παρακάτω κριτήρια:

• Ανάστημα 1,88 και άνω (με ανώτατο τα 2,05)
• Αριστη σωματική διάπλαση
• Αριστη Ψυχοπνευματική Κατάσταση
• Χαρακτήρας και Ήθος
• Πίστη προς την Αποστολή του Εύζωνα.

Ευζωνικά Τάγματα

Η ιστορία των Ευζωνικών Ταγμάτων (αργότερα μετονομαστήκαν σε Συντάγματα) ξεκινά ουσιαστικά το 1867 με την δημιουργία τεσσάρων Ταγμάτων, όπου τα καθένα διέθετε οργανωτική δύναμη τεσσάρων λόχων. Τη εποχή εκείνη η αποστολή των Ευζωνικών Ταγμάτων ήταν η φύλαξη της μεθορίου. Το 1868 προστέθηκε και ο πέμπτος λόχος στο κάθε τάγμα. Στις πρώτες περιόδους τα Τάγματα στελεχωνόταν από εθελοντές οπλίτες και υπαξιωματικούς που προερχόταν από την ορεινή Ελλάδα.

Οι Εύζωνες έγινα σύμβολο ανδρείας με την συμμετοχή των Ταγμάτων στους Βαλκανικούς Πολέμους. Ιδιαίτερα στις μάχες του  Μπιζανίου και του Κιλκίς-Λαχανά, τα Τάγματα των Ευζώνων ήταν αυτά που είχαν τις μεγαλύτερες απώλειες αφού σε καμιά περίπτωση δεν γύρισαν την πλάτη στον εχθρό και ήταν η δύναμη όλου του Ελληνικού Στρατού. Η δόξα των Ευζωνικών Ταγμάτων συνεχίστηκε και στην Μικρασιατική Εκστρατεία.

Η ανδρεία και ο ηρωισμός συνδέθηκε ακόμη περισσότερο κατά το έπος το 40 με αποκορύφωμα το εξώφυλλο του περιοδικού LIFE στις 16 Δεκεμβρίου 1940 εκθειάζοντας τον ηρωισμό του Έλληνα Τσολιά στις μάχες της Πίνδου και των Ελληνικών βουνών στην Βόρεια Ήπειρο.

Κατά την διάρκεια της κατοχής σε Γερμανικές δυνάμεις κατοχής επέτρεψαν στην τότε Ανακτορική Φρουρά να εξακολουθεί να φρουρεί το Μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτη ως σεβασμό προς τους νεκρούς. Με αποφάσεις όμως της κατοχικής κυβέρνησης του Ράλλη, τα τάγματα Ευζώνων αναγκάστηκαν να συνεργαστούν με τις κατοχικές δυνάμεις. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να τους αποδοθεί ο αρνητικός όρος «Γερμανοτσολιάδες». Αυτή η δράση εκείνης της εποχής είχε σαν αποτέλεσμα της διάλυση τους. Από τότε και μέχρι σήμερα έχουν συμβολικό ρόλο και εκτελούν αποστολές τελετουργικού χαρακτήρα.

5/42 Σύνταγμα

Ένα από τα ενδοξότερα Συντάγματα Ευζώνων είναι το 5/42 Σύνταγμα Ευζώνων, το οποίο έχει συνδέσει το όνομα του με στιγμές δόξας και ηρωισμού.

Το 5/42 δημιουργήθηκε το 1912 με έδρα την Λαμία και αποτελείται από 6 τάγματα. Το σύνταγμα πήρε μέρος σε όλες σχεδόν τις μάχες των Βαλκανικών Πολέμων του 1912-13.

Το 1918-19 το “42ο Σύνταγμα Ευζώνων”, με διοικητή το Νικόλαο Πλαστήρα, οδηγείται από ξενοκίνητα συμφέροντα στη Ρωσία, για να προσφέρει βοήθεια στο παλιό καθεστώς και να πολεμήσει την Οκτωβριανή Επανάσταση (1917). Στις μάχες στο μέτωπο του Δνείπερου ποταμού, χάθηκαν πολύτιμες ζωές συμπατριωτών μας ευζώνων. Όταν οι Γάλλοι, που παρακίνησαν την εκστρατεία, αποχώρησαν από τη Ρωσία, το εκστρατευτικό σώμα του στρατηγού Νίδερ, όπου υπαγόταν το “Ευζωνικό”, συμπτύχθηκε προς τη Ρουμανία. Από το Γαλάζι της Ρουμανίας διέπλευσε τη Μαύρη θάλασσα, τον Ελλήσποντο και το Ανατ. Αιγαίο και αποβιβάσθηκε στη Μικρά Ασία.

Στην Μικρασιατική Εκστρατεία υπό την Διοίκηση του Νικολάου Πλαστήρα το 5/42 έφτασε στην κορυφή της Δόξας του. Η ηρωισμός και η ορμητικότητα των Ευζώνων έκαναν το 5/42 γνωστό στους Τούρκους με το όνομα Σαϊτάν Ασκέρ (Ασκέρι του Διαβόλου). Κατά την προέλαση του, το Σύνταγμα έφτασε μέχρι το Καλέ-Γρότσο, πέρα από τον Σαγγάριο. Κατά την κατάρρευση του μετώπου το Σύνταγμα υπό την διοίκηση του Πλαστήρα κατάφερε να δώσει μάχες υποχωρώντας σε πλήρη τάξη και μαζεύοντας στρατιώτες από διαλυμένες μονάδες. Με την αντίσταση που προέβαλε στους Τούρκους, έδωσε την ευκαιρία σε πολλούς πρόσφυγες να διαφύγουν.

Επίσης εκείνη την εποχή το Σύνταγμα κυκλοφόρησε και την δική του εφημερίδα, την Φούντα. Η Φούντα πρωτοκυκλοφόρησε χειρόγραφη στις 20 Φεβρουαρίου 1922, εξασέλιδη, σε χαρτί κοινό του γραψίματος, ριγωμένο, με έξοδα του Συντάγματος των Ευζώνων του Πλαστήρα. Ο τίτλος του φύλλου ήταν δίχρωμος με μπλε και κόκκινο μολύβι, ένα φέσι κόκκινο και μπλε μακριά φούντα

Και αν ο Πλαστήρας ως Διοικητής του ηρωικού Συντάγματος, αγαπήθηκε τόσο από τους πρόσφυγες που έδιναν στα παιδιά τους το όνομα του, δεν συνέβη το ίδιο με τον Συνταγματάρχη Δημήτριο Ψαρρό. Ο Συνταγματάρχης το 1942 οργάνωσε το Σύνταγμα για να εναντιωθεί στον φασίστα κατακτητή. Έδωσε πολλές ηρωικές μάχες στα βουνά της Στερεάς Ελλάδος εναντίον του κατακτητή και το Σύνταγμα για ακόμη μια φορά έγινε το «Ασκέρι του Διαβόλου». Αλλά ότι δεν κατάφεραν όμως οι Τούρκοι και οι Βούλγαροι στους Βαλκανικούς Πολέμους, ότι δεν κατάφεραν οι Τούρκοι στην Μ. Ασία και οι Γερμανοί και οι Ιταλοί, το έκαναν οι ίδιοι οι Έλληνες. Το Σύνταγμα είχε τραγικό τέλος από την προδοτική ενέργεια του ΕΑΜ- ΕΛΑΣ. Ακόμη χειρότερο τέλος είχε ο Συνταγματάρχης Δημήτριος Ψαρρος, αφού βεβήλωσαν το πτώμα του οι «πατριώτες μαχητές του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ».

Ο Αντιστράτηγος ε.α Καϊμάρας Γεώργιος στο βιβλίο του «ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΜΙΑΣ ΘΥΣΙΑΣ» κάνει μια σαφή περιγραφή των γεγονότων που οδήγησαν στη σφαγή 300 παλληκαριών.

Χαρακτηριστικά είναι τα παρακάτω λόγια για το τραγικό αυτό γεγονός:

Με τα συναισθήματα αυτά τότε ενεθυμήθην το ολοκαύτωμα του 5/42 Σ.Ε. του Απριλίου 1944 στο ΚΛΗΜΑ ΔΩΡΙΔΟΣ.το οποίον και μετέβαλεν τον ρούν της εθνικής μας Ιστορίας, και της παγκοσμίου τοιαύτης διότι:

* Εις το εσωτερικόν της χώρας μας οι ανηλεής σφαγή των 300 παληκαριών του Συν/χου Ψαρρού, όσον οδυνηρά, ανήθικη και αποτρόπαιος υπήρξε, τόσο πιό πολύ επέρασε στας ψυχάς και τις σκέψεις των πανελλήνων, οι οποίοι κατανοήσαντες τους σκοπούς υπάρξεως ΕΑΜ-ΕΛΑΣ, εξοπλίσθησαν με θάρρος αρετή και ανδρεία για να τους πολεμήσουν και να τους αφανίσουν.

* Εις το εξωτερικόν η άμεσος μετάδοσης από το BBC της Αγγλίας του γεγονότος αυτού, το οποίον μάλιστα είχε χαρακτηρισθεί από το αγγλικόν κοινοβούλιον παμψηφεί, ως το 1ον επεισόδιον του 3ου Παγκοσμίου Πολέμου, συνετέλεσεν ώστε να ορθωθεί εγκαίρως τοίχος αντιστάσεως των λαών κατά του κομμουνισμού και να σωθεί η ανθρωπότητα από αυτόν, και δυστυχώς οι ξένοι γρήγορα το ξέχασαν μετά την ευρείαν εκμετάλλευση του δια τη καλυτέραν εξυπηρέτηση των συμφερόντων των, εις βάρος των Ελλήνων.

ΟΙ ΜΕΓΑΛΟΙ ΝΕΚΡΟΙ ΜΑΣ

Ευθύς ως εδέχθησαν τας φονικάς σφαίρας ή τας δολοφονικάς μαχαίρας των, ακολούθησεν η τυμβωρυχία απογυμνωθέντες όχι μόνο από των τιμαλφών πού έφεραν αλλά και ακόμα ειδών υποδύσεως και ενδύσεώς των. Ηκολούθησεν η προς νεκρούς ασέβεια, διότι έμειναν επί τριήμερον άταφοι και μόνο διά λόγους υγειονομικούς ετάφησαν εις τάφον ή ανοίγματα του εδάφους από τα όμβρια ύδατα, επειδή το έδαφος ήταν σκληρόν και πετρώδες.

Πριν ακόμα γίνει η ταφή τους, εδέχθησαν την προς νεκρούς ασέβειαν από αλλαλάζοντα λαϊκά όργανα (εξ αποστάσεως ολίγων μόνον εκατοντάδων μέτρων) που συνόδευαν λικνιζόμενα γύναια της οργανώσεως του ΚΚΕ  <<η ΓΩΝΙΑ της ΓΥΝΑΙΚΑΣ>> και πού έδωσαν θεατρικήν παράσταση προς εξύψωσιν του ηθικού των εκεί Ελασιτών. Ηκολούθησεν αφροντισιά των τάφων δι’ αρκετά έτη, λόγω της απουσίας μας προς θεραπείαν των προσθέτων βασάνων που βρήκαν την χώρα μας τότε και έτσι η παρατεταμένη διάβρωση του εδάφους από τα όμβρια ύδατα είχαν ως αποτέλεσμα την αποκάλυψιν σκελετών, οπότε “μεροκαματιάρηδες” χωρικοί της περιοχής συνέλεξαν τα ηρωϊκά οστά και τα έθαψαν όπως αρμόζει εις ήρωες, οπότε και άρχισαν εκ νέου αι ανευλάβειαι προς αυτά ήτοι :

Άρχισε εκδηλουμένη η προς νεκρούς ιεροσυλία από τους υποψηφίους δι’ εκλογήν βουλευτάς διαφόρων κομμάτων, οι οποίοι ήθελαν να προσελκύσουν ψηφοφόρους, εκμεταλλευόμενοι τα έντονα αισθήματα από την σφαγήν των συνανθρώπων της περιοχής και άρχιζαν τον προεκλογικόν των αγώναν τελούντες μνημόσυνον στον τάφο των νεκρών, αν και το 5/42 Σ.Ε.ΔΕΝ ΕΙΧΕ ΚΑΜΙΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΧΡΟΙΑ και ουδέποτε κατά την 9μηνο υπηρεσίαν μου εις αυτό δεν συνήντησα πολιτικό πρόσωπο ή άκουσα πολιτικόν λόγον.

Το φαιδρό των εκδηλώσεων αυτών ήτο η πεζή και η επί ημιόνων μετάβασίς των στο χωριό ΚΛΗΜΑ  απρόσιτον τότε εις τροχόν. Από την κώμη ΕΥΠΑΛΙΟ, όπου υποχρεωτικά διέμεναν. Κατά τον χρόνο της διακυβερνήσεως της χώρας μας από την στρατιωτικήν κυβέρνησιν επραγματοποιήθησαν μερικά από τα οφειλόμενα στους μεγάλους νεκρούς μας ήτοι :

* Κατεσκευάσθη ασφαλτοστρωμένη οδός συνδέσασα τον τόπο της μεγάλης θυσίας με το οδικόν δίκτυον της χώρας μήκους (4) χιλιομέτρων περίπου και έτσι έγινε προσιτή η επικοινωνία καθ’ όλην την διάρκειαν του έτους

http://ellas2.wordpress.com

http://www.proedriki-froura.gr/