Η αποικιοκρατία δεν τέλειωσε ποτέ στο νησί μας και με κάθε ευκαιρίαπου τους δίνεται μας το αποδεικνύουν. Τι και αν η Κύπρος μετά το 1960 είναι "ανεξάρτητη", οι αποικιοκράτες μετονομάστηκαν σε κυρίαρχες βάσεις και κατέχουν μέχρι και σήμερα Ελληνικό έδαφος.
Τον Ιανουάριο του 1975, μόλις πέντε μήνες μετά την ολοκλήρωση της τουρκικής εισβολής, ο Κυπριακός Ελληνισμός βρίσκεται σε αναβρασμό. Τούρκοι κάτοικοι της Κύπρου, μεταφέρονται μέσω της βρετανικής βάσης Ακρωτηρίου στην Τουρκία και από εκεί στα κατεχόμενα εδάφη μας. Τότε ολόκληρη η Κύπρος ΑΠΑΙΤΟΥΣΕ την άμεση διάλυση και απομάκρυνση των παράνομων βάσεων από το νησί.
Στις 16/1/1975, η Ολομέλεια της Βουλής της Κύπρου, αποφάσισε ομόφωνο ψήφισμα ότι «η Βρετανία πλέον δεν είναι νοητό να διατηρεί και να νέμεται βάσεις και διευκολύνσεις εν Κύπρω». Την επόμενη μέρα όλες οι Κυπριακές εφημερίδες προβάλουν στην πρώτη τους σελίδα την απόφαση της Βουλής. Χαρακτηριστικό του κλίματος που επικρατούσε στην Κύπρο εκείνη την εποχή, το κύριο άρθρο της εφημερίδας "Χαραυγή", του "προοδευτικού" ΑΚΕΛ.
«Έξω ΑΜΕΣΩΣ οι Βρετανοί από την Κύπρο. Να φύγουν και αυτών αμέσως τα στρατεύματα. Να διαλυθούν οι βάσεις τους και να επιστρέψουν στον δικαιούχο λαό τα κυπριακά εδάφη, που διά της βίας κατακράτησαν και τα ονόμασαν κυρίαρχα...».
Την ίδια μέρα 17/1/1975, η μαχητική ακόμα τότε, νεολαία πρωτοστατεί σε δυναμική εκδήλωση διαμαρτυρίας έξω από την βάση των βρετανών στο Ακρωτήρι. Μαθητές 16-17 χρονών παιδιά, άοπλοι μπροστά στην πύλη της στρατιωτικής βάσης, απαιτούσαν το αυτονόητο. ΑΜΕΣΗ ΑΠΟΧΩΤΗΣΗ ΤΩΝ ΚΑΤΟΧΙΚΩΝ ΒΑΣΕΩΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΥΠΡΟ. Τότε οι υπηρέτες του στέμματος μη μπορώντας να αντιμετωπίσουν την λαϊκή οργή του Κυπριακού Ελληνισμού, έσυραν στην "μάχη" τεθωρακισμένο άρμα μάχης κατά των μαθητών.
Στην προέλαση του το βρετανικό τεθωρακισμένο, παρέσυρε στο πέρασμα του, και σκότωσε έναν διαδηλωτή. Τον Πανίκο Δημητρίου*. Έναν 17χρονο μαθητή, πρόσφυγα από τον σκλαβωμένο Άγιο Μέμνωνα Αμμοχώστου. Ένα νέο, που το μόνο που ζητούσε ήταν το δίκιο του. Το βάρβαρο βρετανικό καθεστώς παρέμεινε πιστό στις παραδώσεις του, σκοτώνοντας νέα αμούστακα παιδιά που το μόνο τους "όπλο" ήταν η γαλανόλευκη που υπηρετούσαν.
Σήμερα 37 χρόνια μετά την θυσία του ήρωα πλέον Πανίκου Δημητρίου, το θέμα των βάσεων έχει ξεχαστεί. Η πολιτική ηγεσία του τόπου, συμβιβασμένη με τις βρετανικές ορέξεις, όχι μόνο δεν διεκδικεί την απομάκρυνση τους, αλλά είναι έτοιμη να υπογράψει την οριστική παραμονή των βάσεων για πάντα στο νησί. Το προσπάθησαν το 2004, με το σχέδιο Ανάν, να μετατρέψουν την Κύπρο μας σε τουρκο-βρετανικό προτεκτοράτο με τις βάσεις να χαρίζονταν για πάντα στου Βρετανούς.
Οι προσπάθειες τους συνεχίζονται και σήμερα, με τον ίδιο τον πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας, να υπόσχεται στους βρετανούς ότι μέχρι τα "our children and grandchildren" δεν θα διεκδικήσουμε ποτέ τις βάσεις πίσω. Είδαμε τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης, να καταδικάζει τους ελληνόψυχους νέους που διαδήλωσαν της αρχή της χρονιάς στο ίδιο σημείο όπου θυσιάστηκε ο Πανίκος Δημητρίου.
Δυστυχώς βλέπουμε πόσο εύκολα αλλάζουν οι καιροί χάριν του χρήματος. Τι και αν αυτός ο τόπος, "βιάστηκε" από άγγλους και τούρκους. Οι ξεπουλημένοι πολιτικοί ηγέτες του τόπου τους έχουν ανάγει σε καλύτερους τους φίλους, εις βάρος του κυπριακού Ελληνισμού.
Πάγια θέση μας στην Ε.Κ.Φ. ΔΡΑΣΙΣ-Κ.Ε.Σ. είναι η άμεση αποχώρηση των βρετανικών βάσεων από το νησί. Δεν ξεχνάμε τον καταλυτικό ρόλο που έπαιξαν το 1974 και τον μαύρο Ιούλη οι βρετανοί, όπου βοηθούσαν τους τούρκους εισβολής, προδίνοντας τις θέσεις των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων. Δεν ξεχνάμε τα 80 χρόνια αγγλικής σκλαβιάς που πέρασε ο τόπος, με εκατοντάδες Έλληνες της Κύπρου, να σκοτώνονται από αγγλικό χέρι.
Πώς να ξεχάσουμε τις εκτελέσεις και τα βασανιστήρια αγωνιστών της ΕΟΚΑ. Τα ολοκαυτώματα. Τους απαγχονισμούς. Που ποτέ η Βρετανία δεν ζήτησε, έστω ένα συγνώμη. Αν 'τα αυτού, η βασίλισσα Ελισάβετ, είναι κάτοχος του χρυσού κλειδιού της πρωτεύουσας μας. Η πλήρης ταπείνωση για τις ψυχές των ηρώων μας. Ντρέπονται για το χάλι μας σήμερα κι από τα μνήματα μας φωνάζουν: "ΕΞΩ ΟΙ ΒΑΣΕΙΣ ΑΠΌ ΤΗΝ ΚΥΠΡΟ". Κι αν αυτό δεν το καταλαβαίνουν οι βρετανοί, πιο απλά "BRITISH GO HOME".
*Πανίκος Δημητρίου
Ο Πανίκος Δημητρίου γεννήθηκε στην Αμμόχωστο στις 10 Φεβρουαρίου 1957. Οι γονείς του Γιώργος και Κωσταντία Δημητρίου κατοικούσαν, πριν από την τουρκική εισβολή και κατοχή, στον τον Άγιο Μέμνωνα Αμμοχώστου. Ο Πανίκος ήταν το δεύτερο παιδί της οικογένειας και είχε άλλα 4 αδέλφια. Το σπίτι που πέρασε τα πρώτα χρόνια της ζωής του και τα πρώτα μαθητικά του χρόνια ήταν στην οδό Εσπερίδων 193 στον Άγιο Μέμνονα.
Τελείωσε το Δημοτικό Σχολείο της ενορίας του με άριστα και μετά φοίτησε για 5 χρόνια στο Α' Γυμνάσιο Αρρένων Αμμοχώστου, στο πρακτικό τμήμα, γιατί το όνειρό του ήταν να σπουδάσει αρχιτέκτονας. Ήταν ένα ήσυχο παιδί που δεν δημιουργούσε ποτέ προβλήματα στην οικογένειά του και στο σχολείο του. Μόνη του έγνοια ήταν να είναι καλός μαθητής και να γίνει ένας έντιμος πολίτης και ένας καλός επιστήμονας.
Τα όνειρά του όμως σταμάτησαν με την Τουρκική εισβολή. Όπως όλοι οι άλλοι συμπολίτες Αμμοχωστιανοί έτσι και ο Πανίκος με την οικογένειά του αναγκάστηκε να εγκαταλείψει τον αγαπημένο του Άγιο Μέμνονα και την αγαπημένη του Αμμόχωστο και να εγκατασταθεί στην πόλη της Λεμεσού μαζί με την υπόλοιπη οικογένειά του. Στη Λεμεσό φοίτησε στην έκτη τάξη στο Λανίτειο Γυμνάσιο Λεμεσού μέχρι της 17/1/1975, ημέρα του Θανάτου του.
Το έθνος πια δεν παίζει, έξω από την Κύπρο Τούρκοι και Εγγλέζοι.
Γραφείο Τύπου
Ε.Κ.Φ. ΔΡΑΣΙΣ-Κ.Ε.Σ.
http://www.drasis-kes.org/general-articles/epeteiaka/item/223-i-apoikiokratia-den-teleiose-pote
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου