«ΕΣ ΠΟΛΙΝ ΕΛΛΗΝΙΔΑ»

Γράφει Ο Θανάσης Τσώκος

Επίτροπος Αποδήμων και Ομογενών Δημοκρατικού Συναγερμού

Όπως περιγράφει ο Ξενοφών, στο έργο του «Κύρου Ανάβασις» το 401 π.χ., οι Έλληνες στρατιώτες, μετά το τέλος του πολέμου με τον Κύρο και μετά από έξι μήνες πεζοπορία έφθασαν «…επί θάλαττα, ες Τραπεζούντα, πόλιν ελληνίδα, οικουμένη εν τω Ευξείνω Πόντω, Σινωπέων αποικίαν εν τη Κόλχων χώρα…». Εκεί, στην Τραπεζούντα φιλοξενήθηκε η πολυάριθμη στρατιά των Ελλήνων. Ογδόντα οκτώ χρόνια μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή και τη γενοκτονία των Ποντίων, χρόνια λήθαργου και σιωπής, θα επιστρέφαμε μετά την καρποφόρα προσπάθεια του Προέδρου της Διεθνούς Συνομοσπονδίας Ποντίων Ελλήνων κ. Ιβάν Σαββίδη και εμείς στην «ελληνίδαν πόλιν». Την Τραπεζούντα, για να συναντήσουμε την Ιστορία, το μύθο, την παράδοση και τον Χριστιανισμό. Τη βαθιά Ελλάδα.

Αρχίσαμε να ανηφορίζουμε στα μεγάλα και απόκρημνα ορεινά συγκροτήματα με τις κορυφές που ξεπερνούν τα 3.500 μέτρα. Τα φυσικά τείχη που αντιστέκονται στις τρικυμίες των βοριάδων της Μαύρης Θάλασσας και τις καταιγίδες των βουνών. Στους ορεινούς φύλακες της ποντιακής γης. Εκεί στην καρδιά του ποντιακού αντάρτικου, όπου διατηρήθηκαν ακέραια τα αρχέγονα στοιχεία ηρωικής ηθικής, παλεύοντας με τα άγρια στοιχειά της φύσης και τον Τούρκο κατακτητή. Εκεί, που θέριεψε η ποντιακή αντίσταση και γεννήθηκε ο θρύλος. Ως αντίδραση, στις τουρκικές σφαγές του Τοπάλ Οσμάν και της συμμορίας του. Τους διωγμούς και τα Αμελέ Ταμπουρού, τα εργοτάξια θανάτου, που έφεραν την σφραγίδα του Γερμανού Στρατηγού Λίμαν Φον Σάντερς.

Στις δέκα το πρωί φθάσαμε στο τελευταίο σημείο ελέγχου, με έντονη και εκεί την παρουσία Τούρκων αστυνομικών και στρατιωτών. Το ορεινό μονοπάτι θα ήταν για μας το πέρασμα από το μύθο στην ιστορία. Θα βρισκόμασταν στα βήματα του Αποστόλου Ανδρέα, που πρώτος δίδαξε τη χριστιανική θρησκεία στον ιστορικό και καππαδοκικό Πόντο. Στο πέρασμα των μοναχών Βαρνάβα και Σωφρονίου. Σε λίγο, θα βρισκόμασταν στην είσοδο του μεγαλύτερου και εναπομείναντα προμαχώνα της Ορθοδοξίας στον Πόντο. Στον τόπο υλοποίησης του χριστιανικού ιδεώδους. Εκεί που καλλιεργήθηκε συστηματικά στο πέρασμα των αιώνων, η σύνδεση του Χριστιανισμού και του Ελληνισμού, της γνώσης και της πίστης, της θείας και ανθρώπινης σοφίας.

«Αητέντς επαραπέτανεν ψηλά σά επουράνε» και η είσοδος του Πατριάρχη Βαρθολομαίου στο Μοναστήρι μας γέμισε συγκίνηση και χαρά. Δεν χτύπησαν όμως την ώρα εκείνη τα τριάντα πέντε σήμαντρα και οι δεκαοχτώ καμπάνες της Μονής. «Πανηγυριζέτωσαν όμως οι Θεόφρονες» και ο Πόντος γίνεται ξανά Εύξεινος στο παλλάδιο της θεομητορικής ευλάβειάς του. Στη Μονή της Υπεραγίας Θεοτόκου της Παναγίας της Σουμελιώτισας θα γραφόταν άλλο ένα κομμάτι ιστορίας. Η Θεία Πατριαρχική Λειτουργία ολοκληρώθηκε, καθώς επίσης και η ιστορική ομιλία του Πατριάρχη Βαρθολομαίου.

«Όμως απ΄ τα΄ άλλα πιο πολύ με άγγιξε το άσμα

το Τραπεζούντιον με την παράξενή του γλώσσα

και με την λύπην των Γραικών των μακρυνών εκείνων

που ίσως όλο πίστευαν που θα σωθούν ακόμη»

Όπως έγραφε ο Αλεξανδρινός ποιητής, «Eμείς, θα επιστρέφαμε στα ίδια». Με ένα κομμάτι αντίδωρο, μια εικόνα από τα χέρια του Πατριάρχη, Αγίασμα και την ακαταίσχυντη θεομητορική ελπίδα του Σουμελιώτικου Δεκαπενταυγούστου κατηφορίσαμε.

Λίγο πριν από την αναχώρησή μας για τη Θεσσαλονίκη, μέσα στο αεροδρόμιο της Τραπεζούντας, στήθηκε ποντιακό γλέντι. Συνυφασμένος ο χορός με τη ζωή των Ποντίων. Εκείνη την ώρα, έκαναν το τραγούδι τους κατάθεση ψυχής και χόρεψαν τον ηρωικό τους πυρρίχιο, κρατώντας με τα χέρια τους τον ουράνιο θόλο και με τα πόδια τους τη ποντιακή γη. Τη γη, που σε λίγο θα αποχωριζόμασταν με την πίστη και την ελπίδα ότι σύντομα θα επιστρέψουμε ξανά. Καλή επιστροφή λοιπόν «…εις Τραπεζούντα, πόλιν Ελληνίδα».

 http://mikrasiatis.gr/?p=2765