Χωρίς ίχνος "υπερ-πατριωτισμού", απ΄ αυτόν που πουλάνε διάφοροι σας μεταφέρουμε κάτι που μας έστειλε αξιωματικός που έχει τιμήσει τη στολή που φόρεσε:
Ο ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΠΛΑΣΤΗΡΑΣ προς τον πρέσβη της Αγγλίας Sir Francis Oswald Lindley* (1922), όταν , του ζητούσε επίμονα και με απειλές κατά της χώρας μας, να μην καταδικάσει τους Έξη (6) υπεύθυνους (πολιτικούς & αρχιστράτηγο) της Μικρασιατικής Εκστρατείας, ο Πλαστήρας απήντησε:
«Η Ελλάς υπήρξε τίμια Σύμμαχος της Αγγλιας. Την εγκαταλείψατε αλλά εκείνη συνέχισε μόνη τον αγώνα. Είδε τους πληθυσμούς της να σφαγιάζονται, την ελληνική γη να ακρωτηριάζεται. Μπορεί να ζήσει και μόνη. Και αν καταρρεύσει θα στήσουμε στον Κάβο Μαλέα μιά πινακίδα που θα γράφει, πως εδώ ανθούσε κάποτε ένας πολιτισμός, που κατέστρεψαν οι Δυτικές Δυνάμεις, με πρωταγωνίστρια την Αγγλία. Αυτό να διαβιβάσεις στη Κυβέρνησή σου. Τελειώσαμε κύριε. Δεν έχουμε τίποτα άλλο να πούμε. Πηγαίνετε!»
Ποιος ήταν ο Ν.Πλαστήρας;Αν και δεν χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις συνοπτικά:
Ο Στρατηγός Νικόλαος Πλαστήρας.Ο «τρόμος και ο φόβος» του Τουρκικού Στρατού. Ο «χειρότερος εφιάλτης» του Κεμάλ Ατατούρκ και του Ισμέτ Πασά. Ο «Μαύρος Καβαλάρης», (ο «καραμπιμπέρ» όπως τον έλεγαν οι Τούρκοι), ο Αντισυνταγματάρχης Διοικητής του ένδοξου 5/42 Συντάγματος Ευζώνων (του «σεϊτάν ασκέρ» κατά τους Τούρκους).
Ο άνδρας εκείνος που με την ανδρεία του και την παλλικαριά των πολεμιστών του, που ο ίδιος ενέπνεε, ανάγκασε τον Διοικητή της 57ης Τουρκικής Μεραρχίας Πεζικού, Ρεσάτ Μπέη, να αυτοκτονήσει, διότι δεν κατάφερε μέσα στην γενική υποχώρηση του Ελληνικού Στρατού να καταλάβει το ύψωμα 1310-Ερικνέν του Χασάν Μπέλ, το οποίο το υπερασπίζονταν οι Τσολιάδες του 5/42 και ο Διοικητής τους, ο Αντισυνταγματάρχης Νικόλαος Πλαστήρας.
Ο ήρωας της μάχης του Σαλιχλή και σωτήρας των προσφύγων της Φιλαδέλφειας (γιά την οποία μάχη δεν αναφέρεται τίποτα στα σχολικά βιβλία). Ο απαράμιλλος Ελληνας, που παρόλο το γεγονός ότι έφτασε να κυβερνήσει πολλές φορές την Ελλάδα, σαν Πρωθυπουργός, πέθανε με μοναδική περιουσία ένα κρεββάτι και ένα μικρό κομμάτι γης, που άφησε προίκα στην ψυχοκόρη του (ορφανή προσφυγοπούλα από την Προύσσα, που ο ίδιος υιοθέτησε κατά την διάρκεια της εκστρατείας), σε αντίθεση με τους κυβερνώντες του σήμερα.
Ο ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΠΛΑΣΤΗΡΑΣ προς τον πρέσβη της Αγγλίας Sir Francis Oswald Lindley* (1922), όταν , του ζητούσε επίμονα και με απειλές κατά της χώρας μας, να μην καταδικάσει τους Έξη (6) υπεύθυνους (πολιτικούς & αρχιστράτηγο) της Μικρασιατικής Εκστρατείας, ο Πλαστήρας απήντησε:
«Η Ελλάς υπήρξε τίμια Σύμμαχος της Αγγλιας. Την εγκαταλείψατε αλλά εκείνη συνέχισε μόνη τον αγώνα. Είδε τους πληθυσμούς της να σφαγιάζονται, την ελληνική γη να ακρωτηριάζεται. Μπορεί να ζήσει και μόνη. Και αν καταρρεύσει θα στήσουμε στον Κάβο Μαλέα μιά πινακίδα που θα γράφει, πως εδώ ανθούσε κάποτε ένας πολιτισμός, που κατέστρεψαν οι Δυτικές Δυνάμεις, με πρωταγωνίστρια την Αγγλία. Αυτό να διαβιβάσεις στη Κυβέρνησή σου. Τελειώσαμε κύριε. Δεν έχουμε τίποτα άλλο να πούμε. Πηγαίνετε!»
Ποιος ήταν ο Ν.Πλαστήρας;Αν και δεν χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις συνοπτικά:
Ο Στρατηγός Νικόλαος Πλαστήρας.Ο «τρόμος και ο φόβος» του Τουρκικού Στρατού. Ο «χειρότερος εφιάλτης» του Κεμάλ Ατατούρκ και του Ισμέτ Πασά. Ο «Μαύρος Καβαλάρης», (ο «καραμπιμπέρ» όπως τον έλεγαν οι Τούρκοι), ο Αντισυνταγματάρχης Διοικητής του ένδοξου 5/42 Συντάγματος Ευζώνων (του «σεϊτάν ασκέρ» κατά τους Τούρκους).
Ο άνδρας εκείνος που με την ανδρεία του και την παλλικαριά των πολεμιστών του, που ο ίδιος ενέπνεε, ανάγκασε τον Διοικητή της 57ης Τουρκικής Μεραρχίας Πεζικού, Ρεσάτ Μπέη, να αυτοκτονήσει, διότι δεν κατάφερε μέσα στην γενική υποχώρηση του Ελληνικού Στρατού να καταλάβει το ύψωμα 1310-Ερικνέν του Χασάν Μπέλ, το οποίο το υπερασπίζονταν οι Τσολιάδες του 5/42 και ο Διοικητής τους, ο Αντισυνταγματάρχης Νικόλαος Πλαστήρας.
Ο ήρωας της μάχης του Σαλιχλή και σωτήρας των προσφύγων της Φιλαδέλφειας (γιά την οποία μάχη δεν αναφέρεται τίποτα στα σχολικά βιβλία). Ο απαράμιλλος Ελληνας, που παρόλο το γεγονός ότι έφτασε να κυβερνήσει πολλές φορές την Ελλάδα, σαν Πρωθυπουργός, πέθανε με μοναδική περιουσία ένα κρεββάτι και ένα μικρό κομμάτι γης, που άφησε προίκα στην ψυχοκόρη του (ορφανή προσφυγοπούλα από την Προύσσα, που ο ίδιος υιοθέτησε κατά την διάρκεια της εκστρατείας), σε αντίθεση με τους κυβερνώντες του σήμερα.
http://www.onalert.gr/default.php?pname=Article&catid=2&art_id=10098
ΣΥΝΕΧΕΙΑ
ΑπάντησηΔιαγραφήΌπως γίνετε αντιληπτό, καμιά σχέση δεν είχε ο Πλαστήρας με το Κ.Α. Χασάν Μπελ, την αποτυχία της 57ης Τουρκικής Μεραρχίας να το καταλάβει, καθώς και την αυτοκτονία του διοικητού της 57ης μεραρχίας, Ρεσάτ. (Όποιος ενδιαφέρεται μπορεί να ψάξει στο Google Earth και να βρει το Υψ Χασάν Μπελ και το μνημείο του Ρεσάτ). Ακόμη επί του Υψ σώζονται τα Ελληνικά χαρακώματα. Και κάποιος που γνωρίζει, μπορεί να αντιληφθεί γιατί το Χασάν Μπελ δεν υπέκυψε, ενώ το Καμελάρ και το Τιλκί Κιρί Μπελ κατελήφθησαν αμέσως. Εκτός από το Χασάν Μπελ, πουθενά αλλού δεν φαίνονται τόσο καθαρά, έστω και μετά από 90 χρόνια, οι Ελληνικές αμυντικές οργανώσεις. Ειδικά στο Καμελάρ.
Και στο Χασάν Μπελ, αμυνόταν το 5ο Δυτικοθεσσαλιώτικο Σύνταγμα Πεζικού, αυτό που 19 χρόνια αργότερα, κατά την εαρινή επίθεση των Ιταλών, θα κρατούσε και το πολυθρύλητο Ύψωμα 731.
Και εκεί στο Κ.Α. του Χασάν Μπελ, θα βρούμε και κάποιο άλλο πολύ γνωστό της ιστορίας μας. Το Κ.Α. διατηρήθηκε χάρις στην επέμβαση του ΙΙου Τάγματος του 5ου ΣΠ, με διοικητή τον Ταγματάρχη Κατσιμήτρο, το Μέραρχο της VIII Μεραρχίας κατά τον Ελληνοιταλικό πόλεμο και νικητή της μάχης του Καλπακίου, που μάλιστα τραυματίστηκε και διακομίστηκε στο Χασάν Μπελ.
Αγαπητοί φίλοι. Ο Πλαστήρας ήταν μια μεγάλη στρατιωτική μορφή και αγνός πατριώτης. Αλλά έκανε και πολλά λάθη. Πολλά λάθη έκαναν όμως και οι Βενιζελικοί υμνητές του. Τον ήθελαν παντού. Όπου μεγάλη νίκη, έπρεπε να βρίσκεται και ο Πλαστήρας. Ο Γιάννης Καψής τον θέλει νικητή και της μάχης του Κάλε Γκρότο κατά την εκστρατεία προς την Άγκυρα. Γράφει σχετικά:
«Οι τσολιάδες του Πλαστήρα σκαρφαλώνουν στο Κάλε Γκρότο με τρομακτικές απώλειες. Στήνουν τους νεκρούς τους μετερίζια και πολεμούν. Κάποτε όμως εξαντλούνται. Ο Πλαστήρας ζητά ενισχύσεις και ο συνταγματάρχης Φράγκου ζητά από τον μέραρχο, πρίγκιπα Ανδρέα, να ρίξει στη μάχη τις εφεδρείες. Από την σκηνή του μεράρχου βγαίνει ο υπασπιστής του, στρατηγός Γονατάς και απαντά στον αγγελιαφόρο: Ο στρατηγός κοιμάται, δεν μπορώ να τον ξυπνήσω».
Μία πρόταση απόλυτα ανακριβής, που στερείται και του ελάχιστου ψήγματος αλήθειας.
Κατά τη μάχη της Άγκυρας, το 5/42 ΣΕ είναι οργανικό της ΧΙΙΙ Μεραρχίας και πολεμάει συνεχώς κάτω από τις διαταγές της μεραρχίας του. Η ΧΙΙΙ Μεραρχία ανήκει στο Β’ ΣΣ που το διοικεί ο πρίγκιπας Ανδρέας, ο οποίος είναι σωματάρχης και όχι μέραρχος. Ο Συνταγματάρχης Φράγκος είναι ο διοικητής της Ι μεραρχίας του Α’ ΣΣ, που ενεργεί δυτικά του Β’ ΣΣ και δίνει το δικό του αγώνα. Και ένας συνταγματάρχης (Γονατάς), σε καμιά περίπτωση δεν μπορεί να είναι υπασπιστής μεράρχου.
Αλλά αυτά δεν έχουν καμιά σημασία. Διότι όλοι γνωρίζουν ότι το 43 ΣΠ της V Μεραρχίας του Β’ ΣΣ, είναι ο νικητής της τιτανομαχίας που διεξήχθη στο μνημείο των βράχων του Κάλε Γκρότο από την 14η μέχρι τη 16η Αυγούστου του 1922. Για αυτό και η πλήρης ονομασία του συντάγματος, είναι 43 Σύνταγμα πεζικού - Κάλε Γκρότο.
Μόνο μια δικαιολογία υπάρχει για το Γιάννη Καψή. Να έκανε λάθος. Και αυτό επειδή για τη κατάληψη της βραχώδους κορυφής του Ουλού Νταγκ (υψ. 1483) που βρίσκεται στη συνέχεια και βόρεια του Κάλε Γκρότο, διατέθηκαν στη V Μεραρχία από την ΙΧ, δύο ευζωνικά τάγματα του 3/40 ΣΕ.
Οι νίκες φίλοι μου ανήκουν μόνο στους ιδιοκτήτες του και η ιστορία δεν επιτρέπεται να διαστρεβλώνεται.
Φιλικά
Αρματιστής
ΣΥΝΕΧΕΙΑ
ΑπάντησηΔιαγραφήΌπως γίνετε αντιληπτό, καμιά σχέση δεν είχε ο Πλαστήρας με το Κ.Α. Χασάν Μπελ, την αποτυχία της 57ης Τουρκικής Μεραρχίας να το καταλάβει, καθώς και την αυτοκτονία του διοικητού της 57ης μεραρχίας, Ρεσάτ. (Όποιος ενδιαφέρεται μπορεί να ψάξει στο Google Earth και να βρει το Υψ Χασάν Μπελ και το μνημείο του Ρεσάτ). Ακόμη επί του Υψ σώζονται τα Ελληνικά χαρακώματα. Και κάποιος που γνωρίζει, μπορεί να αντιληφθεί γιατί το Χασάν Μπελ δεν υπέκυψε, ενώ το Καμελάρ και το Τιλκί Κιρί Μπελ κατελήφθησαν αμέσως. Εκτός από το Χασάν Μπελ, πουθενά αλλού δεν φαίνονται τόσο καθαρά, έστω και μετά από 90 χρόνια, οι Ελληνικές αμυντικές οργανώσεις. Ειδικά στο Καμελάρ.
Και στο Χασάν Μπελ, αμυνόταν το 5ο Δυτικοθεσσαλιώτικο Σύνταγμα Πεζικού, αυτό που 19 χρόνια αργότερα, κατά την εαρινή επίθεση των Ιταλών, θα κρατούσε και το πολυθρύλητο Ύψωμα 731.
Και εκεί στο Κ.Α. του Χασάν Μπελ, θα βρούμε και κάποιο άλλο πολύ γνωστό της ιστορίας μας. Το Κ.Α. διατηρήθηκε χάρις στην επέμβαση του ΙΙου Τάγματος του 5ου ΣΠ, με διοικητή τον Ταγματάρχη Κατσιμήτρο, το Μέραρχο της VIII Μεραρχίας κατά τον Ελληνοιταλικό πόλεμο και νικητή της μάχης του Καλπακίου, που μάλιστα τραυματίστηκε και διακομίστηκε στο Χασάν Μπελ.
Αγαπητοί φίλοι. Ο Πλαστήρας ήταν μια μεγάλη στρατιωτική μορφή και αγνός πατριώτης. Αλλά έκανε και πολλά λάθη. Πολλά λάθη έκαναν όμως και οι Βενιζελικοί υμνητές του. Τον ήθελαν παντού. Όπου μεγάλη νίκη, έπρεπε να βρίσκεται και ο Πλαστήρας. Ο Γιάννης Καψής τον θέλει νικητή και της μάχης του Κάλε Γκρότο κατά την εκστρατεία προς την Άγκυρα. Γράφει σχετικά:
«Οι τσολιάδες του Πλαστήρα σκαρφαλώνουν στο Κάλε Γκρότο με τρομακτικές απώλειες. Στήνουν τους νεκρούς τους μετερίζια και πολεμούν. Κάποτε όμως εξαντλούνται. Ο Πλαστήρας ζητά ενισχύσεις και ο συνταγματάρχης Φράγκου ζητά από τον μέραρχο, πρίγκιπα Ανδρέα, να ρίξει στη μάχη τις εφεδρείες. Από την σκηνή του μεράρχου βγαίνει ο υπασπιστής του, στρατηγός Γονατάς και απαντά στον αγγελιαφόρο: Ο στρατηγός κοιμάται, δεν μπορώ να τον ξυπνήσω».
Μία πρόταση απόλυτα ανακριβής, που στερείται και του ελάχιστου ψήγματος αλήθειας.
Κατά τη μάχη της Άγκυρας, το 5/42 ΣΕ είναι οργανικό της ΧΙΙΙ Μεραρχίας και πολεμάει συνεχώς κάτω από τις διαταγές της μεραρχίας του. Η ΧΙΙΙ Μεραρχία ανήκει στο Β’ ΣΣ που το διοικεί ο πρίγκιπας Ανδρέας, ο οποίος είναι σωματάρχης και όχι μέραρχος. Ο Συνταγματάρχης Φράγκος είναι ο διοικητής της Ι μεραρχίας του Α’ ΣΣ, που ενεργεί δυτικά του Β’ ΣΣ και δίνει το δικό του αγώνα. Και ένας συνταγματάρχης (Γονατάς), σε καμιά περίπτωση δεν μπορεί να είναι υπασπιστής μεράρχου.
Αλλά αυτά δεν έχουν καμιά σημασία. Διότι όλοι γνωρίζουν ότι το 43 ΣΠ της V Μεραρχίας του Β’ ΣΣ, είναι ο νικητής της τιτανομαχίας που διεξήχθη στο μνημείο των βράχων του Κάλε Γκρότο από την 14η μέχρι τη 16η Αυγούστου του 1922. Για αυτό και η πλήρης ονομασία του συντάγματος, είναι 43 Σύνταγμα πεζικού - Κάλε Γκρότο.
Μόνο μια δικαιολογία υπάρχει για το Γιάννη Καψή. Να έκανε λάθος. Και αυτό επειδή για τη κατάληψη της βραχώδους κορυφής του Ουλού Νταγκ (υψ. 1483) που βρίσκεται στη συνέχεια και βόρεια του Κάλε Γκρότο, διατέθηκαν στη V Μεραρχία από την ΙΧ, δύο ευζωνικά τάγματα του 3/40 ΣΕ.
Οι νίκες φίλοι μου ανήκουν μόνο στους ιδιοκτήτες του και η ιστορία δεν επιτρέπεται να διαστρεβλώνεται.
Φιλικά
Αρματιστής