Πριν λίγες μέρες μαζεύτηκαν και πάλι στη Φλώρινα οι γνωστοί εγχώριοι προπαγανδιστές της γυφτοσκοπιανής προπαγάνδας. Βέβαια τρεις και ο κούκος ήταν, αφού προλάβαμε και δημοσιοποιήσαμε την μάζωξή τους, οπότε... ο φόβος φυλάει τα έρμα! Σε αίθουσα ξενοδοχείου μερικά ξεχασμένα φρικιά (το αποδεικνύει η φυσιογνωμία τους) θέλησαν να παρουσιάσουν (σε ποιους άραγε;) το νέο τους εφεύρημα, το “ σύγχρονο μακεδονικό-ελληνικό λεξικό”.
Προφανώς το απωθημένο ορισμένων είναι να έχουν κοινό για να ακούνε τις παρλαπίπες τους, γι΄ αυτό πρώτος και καλύτερος εμφανίστηκε ο λατρεμένος του “Ουράνιου Τόξου”, Δημήτρης Λιθοξόου. Τι είπε ο Λιθοξόου; Διαβάστε τις φιλοσοφίες του λεγάμενου:
“Γιατί ο τίτλος «Σύγχρονο Μακεδονικό-Ελληνικό Λεξικό» εκνευρίζει και θυμώνει τους εθνικά Έλληνες; Το «σύγχρονο» σημαίνει γλώσσες που χρησιμοποιούνται σήμερα, οπότε δεν υπάρχει θέμα παρεξήγησης και εμπλοκής σε φιλολογικές διαμάχες για γλωσσικά ζητήματα της αρχαιότητας. Η μία από τις δύο γραφές είναι κυριλλική, επομένως συνειρμικά παραπέμπει στη μεγάλη οικογένεια των σλαβικών γλωσσών. Το «ελληνικό» θεωρείται αναμφίβολα εθνικά ορθό και εξακολουθεί να παραμένει υπεράνω κάθε υποψίας. Αυτό λοιπόν που ενοχλεί είναι η λέξη «μακεδονικό», καθώς θεωρείται από την ιδεολογικο-πολιτική κοινότητα του ελληνικού έθνους, λέξη κατατεθειμένη στην ελληνική εθνική αφήγηση (ή όπως θα έλεγα εγώ: είναι μία σημαντική ψηφίδα του ελληνικού εθνικού μύθου). Δεν θα ασχοληθώ εδώ ξανά, με το ζήτημα της ονομασίας του μακεδονικού έθνους. Έχω μιλήσει και έχω γράψει γι αυτό, εξαντλητικά, στο παρελθόν. Και έχω εξηγήσει το δίκιο των Μακεδόνων. Θέλω μόνο να προσθέσω τώρα, πως η ουσία του προβλήματος βρίσκεται στον τρόπο που κατανοούν την εθνική τους ταυτότητα οι Έλληνες. Καθώς, σε τελευταία ανάλυση, μπορούμε πια να ορίσουμε σαν εθνικά Έλληνα, όποιον θεωρεί τον εαυτό του (με κάποιο τρόπο) ως απόγονο των αρχαίων Ελλήνων. Αυτή η ανοησία, από πλευράς λογικής και γνώσης, αποτελεί δυστυχώς την ψυχή του ελληνικού Έθνους. Και εξηγούμαι. Οι εθνικά Έλληνες κατασκευάστηκαν διαχρονικά από το κράτος. Από το παλιό Βασίλειον της Ελλάδος και στη συνέχεια τη λεγόμενη Ελληνική Δημοκρατία. Στο ξεκίνημα του εγχειρήματος βρίσκεται ο Βαυαρός βασιλιάς Λουδοβίκος και ο γιος του Όθωνας, που ήρθε εδώ με τους γερμανούς αυλικούς, λόγιους και στρατιώτες του και αποφάσισε να βαπτίσει (σύμφωνα με τη ρομαντική αρχαιολατρία του) τους νέους ιθαγενείς υπηκόους του (τους Ρωμιούς, τους Αρβανίτες και τους Βλάχους) ως «απόγονους» των αρχαίων Ελλήνων. Τα σχολεία του ελληνικού κράτους που δημιουργήθηκαν, προσπάθησαν από την αρχή να ξεριζώσουν τη ρωμαίικη, αρβανίτικη και βλάχικη γλώσσα των μαθητών τους και να τους διδάξουν τη νεκρή γλώσσα που υπήρχε γραμμένη στα αρχαία ελληνικά κείμενα και την ψευτοχρησιμοποιούσαν ως τότε μόνο επαγγελματικά οι δεσποτάδες και οι γραμματικοί τους. Οι δημιουργοί του νέου Έθνους νόμιζαν πως όσες περισσότερες αρχαίες λέξεις νεκρανάσταιναν, τόσο και πιο πολύ θα έμοιαζαν οι ζωντανοί υπήκοοι με τους ενδόξους παλαιούς πεθαμένους. Ήταν το μεγάλο «κόλπο», μαζί με τη συστηματική παραχάραξη της ιστορίας του τόπου, για να πείσουν σιγά-σιγά τη Ρωμιοσύνη, την Αρβανιτιά και τη Βλαχιά, να απαρνηθούν τις λαϊκές γλώσσες και τους πολιτισμούς τους και να πολτοποιηθούν στο εθνικο-κρατικό ιδεολογικό χωνευτήρι, μαϊμουδίζοντας «ελληνιστί»... Η μεγάλη διαφορά ανάμεσα στις δύο γλώσσες (σ.σ. εννοεί την “μακεδονική”), βρίσκεται στο ότι η επίσημη γλώσσα του μακεδονικού εθνικού κράτους έχει στηριχθεί στο γλωσσικό υλικό ενός λαϊκού πολιτισμού, ενώ η επίσημη γλώσσα του ελληνικού εθνικού κράτους δημιουργήθηκε σε εθνικά γλωσσικά εργαστήρια, για να αντικαταστήσει με τη βία τις λαϊκές γλώσσες και να επιβάλει στον πληθυσμό με την υποχρεωτική εκπαίδευση, το λεξιλόγιο μιας νεκρής γλώσσας, που βρισκόταν στα παλιά λεξικά... Η μακεδονική είναι μια γλώσσα που τη γράφεις, όπως τη μιλάς. Η ελληνική είναι μια γλώσσα που αλλιώς τη μιλάς και αλλιώς τη γράφεις...”.
Τύφλα να ‘χουν όλοι οι επιστήμονες και γλωσσολόγοι του κόσμου, μπροστά στα... ατράνταχτα επιχειρήματα του Λιθοξόου. Όμως, στη μάζωξη αυτή είχαν και έναν τύπο που βγάζει πολύ γέλιο και με τον οποίο έχουμε ασχοληθεί και στο παρελθόν. Τον έχοντα εμφάνιση κλόουν -όχι για βιοποριστικούς λόγους, είναι το φυσικό του- Βίκτωρ Φρήντμαν! Καθηγητής Βαλκανικών και Σλαβικών Γλωσσών είναι ο άνθρωπος που έχει αναλάβει τη μελέτη της... μακεδονικής διαλέκτου των Βαλκανίων και τον είχαν φέρει και σε άλλη εκδήλωση στην αίθουσα Ανταποκριτών Ξένου Τύπου (και τότε το ίδιο παπιγιόν φόραγε), όταν Ελληνόψυχοι και Εθνικιστές τους χάλασαν την συνταγή! Ε, ρε καημένα γεροντοφρικιά και σεις...
Προφανώς το απωθημένο ορισμένων είναι να έχουν κοινό για να ακούνε τις παρλαπίπες τους, γι΄ αυτό πρώτος και καλύτερος εμφανίστηκε ο λατρεμένος του “Ουράνιου Τόξου”, Δημήτρης Λιθοξόου. Τι είπε ο Λιθοξόου; Διαβάστε τις φιλοσοφίες του λεγάμενου:
“Γιατί ο τίτλος «Σύγχρονο Μακεδονικό-Ελληνικό Λεξικό» εκνευρίζει και θυμώνει τους εθνικά Έλληνες; Το «σύγχρονο» σημαίνει γλώσσες που χρησιμοποιούνται σήμερα, οπότε δεν υπάρχει θέμα παρεξήγησης και εμπλοκής σε φιλολογικές διαμάχες για γλωσσικά ζητήματα της αρχαιότητας. Η μία από τις δύο γραφές είναι κυριλλική, επομένως συνειρμικά παραπέμπει στη μεγάλη οικογένεια των σλαβικών γλωσσών. Το «ελληνικό» θεωρείται αναμφίβολα εθνικά ορθό και εξακολουθεί να παραμένει υπεράνω κάθε υποψίας. Αυτό λοιπόν που ενοχλεί είναι η λέξη «μακεδονικό», καθώς θεωρείται από την ιδεολογικο-πολιτική κοινότητα του ελληνικού έθνους, λέξη κατατεθειμένη στην ελληνική εθνική αφήγηση (ή όπως θα έλεγα εγώ: είναι μία σημαντική ψηφίδα του ελληνικού εθνικού μύθου). Δεν θα ασχοληθώ εδώ ξανά, με το ζήτημα της ονομασίας του μακεδονικού έθνους. Έχω μιλήσει και έχω γράψει γι αυτό, εξαντλητικά, στο παρελθόν. Και έχω εξηγήσει το δίκιο των Μακεδόνων. Θέλω μόνο να προσθέσω τώρα, πως η ουσία του προβλήματος βρίσκεται στον τρόπο που κατανοούν την εθνική τους ταυτότητα οι Έλληνες. Καθώς, σε τελευταία ανάλυση, μπορούμε πια να ορίσουμε σαν εθνικά Έλληνα, όποιον θεωρεί τον εαυτό του (με κάποιο τρόπο) ως απόγονο των αρχαίων Ελλήνων. Αυτή η ανοησία, από πλευράς λογικής και γνώσης, αποτελεί δυστυχώς την ψυχή του ελληνικού Έθνους. Και εξηγούμαι. Οι εθνικά Έλληνες κατασκευάστηκαν διαχρονικά από το κράτος. Από το παλιό Βασίλειον της Ελλάδος και στη συνέχεια τη λεγόμενη Ελληνική Δημοκρατία. Στο ξεκίνημα του εγχειρήματος βρίσκεται ο Βαυαρός βασιλιάς Λουδοβίκος και ο γιος του Όθωνας, που ήρθε εδώ με τους γερμανούς αυλικούς, λόγιους και στρατιώτες του και αποφάσισε να βαπτίσει (σύμφωνα με τη ρομαντική αρχαιολατρία του) τους νέους ιθαγενείς υπηκόους του (τους Ρωμιούς, τους Αρβανίτες και τους Βλάχους) ως «απόγονους» των αρχαίων Ελλήνων. Τα σχολεία του ελληνικού κράτους που δημιουργήθηκαν, προσπάθησαν από την αρχή να ξεριζώσουν τη ρωμαίικη, αρβανίτικη και βλάχικη γλώσσα των μαθητών τους και να τους διδάξουν τη νεκρή γλώσσα που υπήρχε γραμμένη στα αρχαία ελληνικά κείμενα και την ψευτοχρησιμοποιούσαν ως τότε μόνο επαγγελματικά οι δεσποτάδες και οι γραμματικοί τους. Οι δημιουργοί του νέου Έθνους νόμιζαν πως όσες περισσότερες αρχαίες λέξεις νεκρανάσταιναν, τόσο και πιο πολύ θα έμοιαζαν οι ζωντανοί υπήκοοι με τους ενδόξους παλαιούς πεθαμένους. Ήταν το μεγάλο «κόλπο», μαζί με τη συστηματική παραχάραξη της ιστορίας του τόπου, για να πείσουν σιγά-σιγά τη Ρωμιοσύνη, την Αρβανιτιά και τη Βλαχιά, να απαρνηθούν τις λαϊκές γλώσσες και τους πολιτισμούς τους και να πολτοποιηθούν στο εθνικο-κρατικό ιδεολογικό χωνευτήρι, μαϊμουδίζοντας «ελληνιστί»... Η μεγάλη διαφορά ανάμεσα στις δύο γλώσσες (σ.σ. εννοεί την “μακεδονική”), βρίσκεται στο ότι η επίσημη γλώσσα του μακεδονικού εθνικού κράτους έχει στηριχθεί στο γλωσσικό υλικό ενός λαϊκού πολιτισμού, ενώ η επίσημη γλώσσα του ελληνικού εθνικού κράτους δημιουργήθηκε σε εθνικά γλωσσικά εργαστήρια, για να αντικαταστήσει με τη βία τις λαϊκές γλώσσες και να επιβάλει στον πληθυσμό με την υποχρεωτική εκπαίδευση, το λεξιλόγιο μιας νεκρής γλώσσας, που βρισκόταν στα παλιά λεξικά... Η μακεδονική είναι μια γλώσσα που τη γράφεις, όπως τη μιλάς. Η ελληνική είναι μια γλώσσα που αλλιώς τη μιλάς και αλλιώς τη γράφεις...”.
Τύφλα να ‘χουν όλοι οι επιστήμονες και γλωσσολόγοι του κόσμου, μπροστά στα... ατράνταχτα επιχειρήματα του Λιθοξόου. Όμως, στη μάζωξη αυτή είχαν και έναν τύπο που βγάζει πολύ γέλιο και με τον οποίο έχουμε ασχοληθεί και στο παρελθόν. Τον έχοντα εμφάνιση κλόουν -όχι για βιοποριστικούς λόγους, είναι το φυσικό του- Βίκτωρ Φρήντμαν! Καθηγητής Βαλκανικών και Σλαβικών Γλωσσών είναι ο άνθρωπος που έχει αναλάβει τη μελέτη της... μακεδονικής διαλέκτου των Βαλκανίων και τον είχαν φέρει και σε άλλη εκδήλωση στην αίθουσα Ανταποκριτών Ξένου Τύπου (και τότε το ίδιο παπιγιόν φόραγε), όταν Ελληνόψυχοι και Εθνικιστές τους χάλασαν την συνταγή! Ε, ρε καημένα γεροντοφρικιά και σεις...
Δήμητρα Μυλωνά
http://www.stoxos.gr/2011/10/blog-post_6840.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου