Γράφει ο Γιώργος Λεκάκης
Επί τρεις ημέρες λεηλατούσαν τουρκικά σπίτια.
Απεγνωσμένοι οι Τούρκοι κτυπούσαν τενεκέδες για να ζητήσουν βοήθεια - «Τενεκέ-μπαϊράμ».
Λόγος για τη Μεγάλη Βουλγαρία.
Βούλγαρος βουλευτής: «Δε θα μείνει Έλλην»!
Ανάγκαζαν τις γυναίκες να χοροπηδούν για να δουν μήπως έχουν κρυμμένες επάνω τους λίρες!
Διαταγή να ενδιαφερθούν μόνον για τους Βουλγάρους.
ΚΟΜΟΤΗΝΗ-ΜΕΡΟΣ Α΄.
Οι Βούλγαροι, όταν εισήλθαν στην Κομοτηνή, επί τρεις ημέρες, λεηλατούσαν τα τουρκικά σπίτια, στρατιώτες και αξιωματικοί μεταμφιεσμένοι σε στρατιώτες. Στην απόγνωσή τους οι Τούρκοι κτυπούσαν τενεκέδες για να ζητήσουν βοήθεια και να ειδοποιήσουν τους γείτονες. Τις τρεις αυτές νύκτες τις ονομάζουν ακόμη «Τενεκέ-μπαϊράμ». Την τέταρτη ημέρα εκλήθησαν στο στρατηγείο ο τότε πρόεδρος της κοινότητος, Χαήρ-σολ-Παχ, ο Γκαλήπ-βέης, ο Μουσταφά-αγά (πρώην βου¬λευτής), ο Χατήπ Γιουσούφ (πρώην βουλευτής), ο Παϊτάρ Μεχμέτ-βέης (πρώην βουλευτής) και άλλοι 5 προύχοντες και ερωτήθηκαν, γιατί αυτός ο θόρυβος. Ο στρατιωτικός διοικητής οργίσθηκε, όταν του εξετέθησαν τα πράγματα και είπε, ότι η συκοφαντία αυτή αποτελεί ύβρι για τη Μεγάλη Βουλγαρία. Τότε ο Γκαλήπ-βέης υπέδειξε έναν παρόντα αξιωματικό, τον οποίο αναγνώρισε ως μετασχόντα της λεηλασίας με ενδύ¬ματα απλού στρατιώτου. Ο Τούρκος πρόξενος είχε υψώσει την τουρκική σημαία την 23η Απριλίου, ημέρα εθνικής παιδικής εορτής των Τούρκων και οι Βούλγαροι νομίσαντες, ότι η σημαία υψώθη για την εορτή την του αγίου Γεωργίου ηθέλησαν να την κατεβάσουν. Έπειτα αναγκάσθησαν να ζητήσουν συγγνώμη.
Εντός ολίγων ημερών εγκατεστάθησαν βουλγαρικές Αρχές. Είχαν φέρει έτοιμα έντυπα με επιγραφή «Δήμος Κομοτινής» και όλους τους υπαλλήλους, διορισμένους από τη Σόφια, δήμαρχο και λοιπούς. Σε κάθε κοινότητα ήλθε πρόεδρος, γραμματεύς, χωροφύλαξ. Ο Ιβάν Πλιάκωφ, τέως βουλευτής του Κιοσέ Ιβάνωφ, δήλωσε ότι: «Δε θα μείνει Έλλην»! Οι παριστάμενοι Έλληνες βεβαιούν ότι η λεηλασία επεκτάθηκε στα ελληνικά σπίτια με την πρόφαση ότι ζητούσαν κρυμμένο σιτάρι. Ανάγκαζαν τις γυναίκες να χοροπηδούν για να ιδούν μήπως έχουν κρυμμένες επάνω τους λίρες. Αυτά π.χ. συνέβησαν στο σπίτι του παρισταμένου ιατρού κ. Γουδελή.
Δήμαρχος διορίσθηκε ο Δημ. Στέπλιεφ, δικηγόρος από την Φιλιππούπολη, με βοηθούς τους Χρίστο Χρίστεφ και Ράεφ. Η τριμελής αυτή επι¬τροπή διοικούσε τον Δήμο, ο δε δήμαρχος εδήλωσε, ότι είχε διαταγή να ενδιαφερθεί μόνον για τους Βουλγάρους.
Απεγνωσμένοι οι Τούρκοι κτυπούσαν τενεκέδες για να ζητήσουν βοήθεια - «Τενεκέ-μπαϊράμ».
Λόγος για τη Μεγάλη Βουλγαρία.
Βούλγαρος βουλευτής: «Δε θα μείνει Έλλην»!
Ανάγκαζαν τις γυναίκες να χοροπηδούν για να δουν μήπως έχουν κρυμμένες επάνω τους λίρες!
Διαταγή να ενδιαφερθούν μόνον για τους Βουλγάρους.
ΚΟΜΟΤΗΝΗ-ΜΕΡΟΣ Α΄.
Οι Βούλγαροι, όταν εισήλθαν στην Κομοτηνή, επί τρεις ημέρες, λεηλατούσαν τα τουρκικά σπίτια, στρατιώτες και αξιωματικοί μεταμφιεσμένοι σε στρατιώτες. Στην απόγνωσή τους οι Τούρκοι κτυπούσαν τενεκέδες για να ζητήσουν βοήθεια και να ειδοποιήσουν τους γείτονες. Τις τρεις αυτές νύκτες τις ονομάζουν ακόμη «Τενεκέ-μπαϊράμ». Την τέταρτη ημέρα εκλήθησαν στο στρατηγείο ο τότε πρόεδρος της κοινότητος, Χαήρ-σολ-Παχ, ο Γκαλήπ-βέης, ο Μουσταφά-αγά (πρώην βου¬λευτής), ο Χατήπ Γιουσούφ (πρώην βουλευτής), ο Παϊτάρ Μεχμέτ-βέης (πρώην βουλευτής) και άλλοι 5 προύχοντες και ερωτήθηκαν, γιατί αυτός ο θόρυβος. Ο στρατιωτικός διοικητής οργίσθηκε, όταν του εξετέθησαν τα πράγματα και είπε, ότι η συκοφαντία αυτή αποτελεί ύβρι για τη Μεγάλη Βουλγαρία. Τότε ο Γκαλήπ-βέης υπέδειξε έναν παρόντα αξιωματικό, τον οποίο αναγνώρισε ως μετασχόντα της λεηλασίας με ενδύ¬ματα απλού στρατιώτου. Ο Τούρκος πρόξενος είχε υψώσει την τουρκική σημαία την 23η Απριλίου, ημέρα εθνικής παιδικής εορτής των Τούρκων και οι Βούλγαροι νομίσαντες, ότι η σημαία υψώθη για την εορτή την του αγίου Γεωργίου ηθέλησαν να την κατεβάσουν. Έπειτα αναγκάσθησαν να ζητήσουν συγγνώμη.
Εντός ολίγων ημερών εγκατεστάθησαν βουλγαρικές Αρχές. Είχαν φέρει έτοιμα έντυπα με επιγραφή «Δήμος Κομοτινής» και όλους τους υπαλλήλους, διορισμένους από τη Σόφια, δήμαρχο και λοιπούς. Σε κάθε κοινότητα ήλθε πρόεδρος, γραμματεύς, χωροφύλαξ. Ο Ιβάν Πλιάκωφ, τέως βουλευτής του Κιοσέ Ιβάνωφ, δήλωσε ότι: «Δε θα μείνει Έλλην»! Οι παριστάμενοι Έλληνες βεβαιούν ότι η λεηλασία επεκτάθηκε στα ελληνικά σπίτια με την πρόφαση ότι ζητούσαν κρυμμένο σιτάρι. Ανάγκαζαν τις γυναίκες να χοροπηδούν για να ιδούν μήπως έχουν κρυμμένες επάνω τους λίρες. Αυτά π.χ. συνέβησαν στο σπίτι του παρισταμένου ιατρού κ. Γουδελή.
Δήμαρχος διορίσθηκε ο Δημ. Στέπλιεφ, δικηγόρος από την Φιλιππούπολη, με βοηθούς τους Χρίστο Χρίστεφ και Ράεφ. Η τριμελής αυτή επι¬τροπή διοικούσε τον Δήμο, ο δε δήμαρχος εδήλωσε, ότι είχε διαταγή να ενδιαφερθεί μόνον για τους Βουλγάρους.
ΚΟΜΟΤΗΝΗ-ΜΕΡΟΣ Β΄
Έγινε αληθινή επιδρομή δικηγόρων από τη Βουλγαρία, οι όποιοι κυριολεκτικώς ελήστευαν τους ανθρώπους. Για μίαν αίτηση, π.χ., έπαιρναν 1.000 λέβα.
Κανείς από τους Τούρκους δεν ήλθε σ’ επαφή με τους Βουλγά¬ρους. Ο μουφτής, ο Γκαλήπ-βέης και άλλοι τρεις προύχοντες εξορίσθησαν στο Γκάμπροβο επί 6 μήνες, καθένας σε χωριστό χωριό, χωρίς να επι¬κοινωνούν.
Όταν επέστρεψε ο Γκαλήπ-βέης έμεινε στην Κομοτηνή επί δυόμιση μήνες και πάλι διετάχθη να αναχωρήσει εντός δυο ωρών για άλλους 6 μήνες. Ίσως αίτιον τούτου ήταν, ότι είπε στους Βουλγάρους ότι οι τίτλοι ιδιοκτησίας των (ταπί) επί της Κομοτηνής ήσαν γερμανικοί και άκυροι. Εξορίσθησαν εν όλω 20 περίπου μουσουλμάνοι.
Εις αντικατάστασιν του μουφτή ήλθε άλλος από την Βουλγαρία, ο οποίος εφορούσε καπέλλο, δεν εγνώριζε την τουρκική γλώσσα και πιθανότατα έκαμνε αντιμουσουλμανική πολιτική. Ίσως να είναι υπεύθυ¬νος και για την πυρπόληση του τζαμιού της αγοράς της Ξάνθης.
Το ξύλο ήταν στην ημερησία διάταξη. Στα καταστήματα, κρεο¬πωλεία, ιχθυοπωλεία κλπ. είχαν αναρτηθεί οι περίφημες πινακίδες «σάμο ζα Μπολγκάριτε» (δηλ. «Μόνον για τους Βουλγάρους»).
Τα δελτία τροφίμων ήσαν δύο χρωμάτων. Τρόφιμα, ιδίως κρέας, έπαιρναν μόνον όσοι είχαν βουλγαρικά ονόματα.
Οι χωρικοί ήσαν υποχρεωμένοι να παραδίδουν για κάθε αγελάδα ορισμένο ποσό γάλακτος. Ένας χωρικός εστάλη στην εξορία επί 6 μή¬νες, διότι από τις τρεις αγελάδες του, εγκύους κατά την πιστοποίηση του κτηνιάτρου, δεν ημπορούσε να δίδει 8 λίτρα γάλακτος ημερησίως.
Η επιστράτευση εργασίας για μεν τους Έλληνες έγινε κατά κλά¬σεις, για δε τους Τούρκους ονομαστικώς.
Μερικοί απέθαναν από τυχαία ατυχήματα. Ο εξόριστος δικηγόρος Αθ. Θεοδωρίδης, ετών 65, πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου, ετουφεκίσθη στην Βουλγαρία. Στην περιφέρεια Κομοτηνής εφονεύθησαν δύο Τούρκοι. Του δε Τζιλαλεντίν Ραμαδάν έσπασαν το πόδι. Ακόμη ευρί¬σκεται στο νοσοκομείο.
Έγινε αληθινή επιδρομή δικηγόρων από τη Βουλγαρία, οι όποιοι κυριολεκτικώς ελήστευαν τους ανθρώπους. Για μίαν αίτηση, π.χ., έπαιρναν 1.000 λέβα.
Κανείς από τους Τούρκους δεν ήλθε σ’ επαφή με τους Βουλγά¬ρους. Ο μουφτής, ο Γκαλήπ-βέης και άλλοι τρεις προύχοντες εξορίσθησαν στο Γκάμπροβο επί 6 μήνες, καθένας σε χωριστό χωριό, χωρίς να επι¬κοινωνούν.
Όταν επέστρεψε ο Γκαλήπ-βέης έμεινε στην Κομοτηνή επί δυόμιση μήνες και πάλι διετάχθη να αναχωρήσει εντός δυο ωρών για άλλους 6 μήνες. Ίσως αίτιον τούτου ήταν, ότι είπε στους Βουλγάρους ότι οι τίτλοι ιδιοκτησίας των (ταπί) επί της Κομοτηνής ήσαν γερμανικοί και άκυροι. Εξορίσθησαν εν όλω 20 περίπου μουσουλμάνοι.
Εις αντικατάστασιν του μουφτή ήλθε άλλος από την Βουλγαρία, ο οποίος εφορούσε καπέλλο, δεν εγνώριζε την τουρκική γλώσσα και πιθανότατα έκαμνε αντιμουσουλμανική πολιτική. Ίσως να είναι υπεύθυ¬νος και για την πυρπόληση του τζαμιού της αγοράς της Ξάνθης.
Το ξύλο ήταν στην ημερησία διάταξη. Στα καταστήματα, κρεο¬πωλεία, ιχθυοπωλεία κλπ. είχαν αναρτηθεί οι περίφημες πινακίδες «σάμο ζα Μπολγκάριτε» (δηλ. «Μόνον για τους Βουλγάρους»).
Τα δελτία τροφίμων ήσαν δύο χρωμάτων. Τρόφιμα, ιδίως κρέας, έπαιρναν μόνον όσοι είχαν βουλγαρικά ονόματα.
Οι χωρικοί ήσαν υποχρεωμένοι να παραδίδουν για κάθε αγελάδα ορισμένο ποσό γάλακτος. Ένας χωρικός εστάλη στην εξορία επί 6 μή¬νες, διότι από τις τρεις αγελάδες του, εγκύους κατά την πιστοποίηση του κτηνιάτρου, δεν ημπορούσε να δίδει 8 λίτρα γάλακτος ημερησίως.
Η επιστράτευση εργασίας για μεν τους Έλληνες έγινε κατά κλά¬σεις, για δε τους Τούρκους ονομαστικώς.
Μερικοί απέθαναν από τυχαία ατυχήματα. Ο εξόριστος δικηγόρος Αθ. Θεοδωρίδης, ετών 65, πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου, ετουφεκίσθη στην Βουλγαρία. Στην περιφέρεια Κομοτηνής εφονεύθησαν δύο Τούρκοι. Του δε Τζιλαλεντίν Ραμαδάν έσπασαν το πόδι. Ακόμη ευρί¬σκεται στο νοσοκομείο.
ΚΟΜΟΤΗΝΗ-ΜΕΡΟΣ Γ΄
διαλυμαίνονται: Το βιβλίο Γεωγραφίας της Ε΄ Δημοτικού,
αγνοεί τον ελληνισμό της Βορείου Ηπείρου!!!
Στο «καινούργιο» βιβλίο Γεωγραφίας (της Ε΄ τάξεως του Δημοτικού Σχολείου) με τίτλο «Μαθαίνω για την Ελλάδα» υπάρχει ξεχωριστή ενότητα με θέμα: «Ελληνισμός εκτός των συνόρων».
Σ’ αυτήν αφιερώνονται: Δύο κεφάλαια για την Κύπρο, ακολουθεί το κεφάλαιο με τίτλο «Ο ελληνισμός της Διασποράς» και το κεφάλαιο «Το ελληνικό στοιχείο στις αρχαίες ελληνικὲς εστίες»… Οι αναφορὲς ξεκινούν με τη Διασπορά της Αμερικής, της Αυστραλίας, της Ευρώπης, της Αφρικής. Συνοδεύονται με κείμενα και χάρτες, όπου κατόπιν ευρίσκουμε την Αλεξάνδρεια, την Κωνσταντινούπολη, την Αμάσεια, την Κάτω Ιταλία (Μεγάλη Ελλάδα), το Γκαρνί (της Αρμενίας), την Έφεσο. Στο τεύχος των εργασιών υπάρχει εργασία με θέμα «Εστίες Ελληνισμού στην Μαύρη Θάλασσα». Ως εδώ καλά…
Αλλά, δε γίνεται η παραμικρὴ αναφορὰ στον Ελληνισμό της Βορείου Ηπείρου και στην Εθνικὴ Ελληνικὴ Μειονότητα της Αλβανίας!
Ίσως, έτσι, εξηγείται γιατί καταργήθηκε το «εθνικής» από το υπουργείο Παιδείας… Και να ’ταν μόνον αυτό…
Στις ενέργειες κατά των μουσουλμάνων έβαλε κάποιον φραγμό η παρουσία του Τούρκου προξένου
Τα καπνά αγοράσθηκαν κατά γερμανική διαταγή προς 60-65 και τέλος 90-100 λέβα το χιλιόγραμμο. Φόρος επληρώνετο 90 λέβα κατά στρέμμα και 5 λέβα κατά χιλιόγραμμο. Οι φόροι ήσαν αυξημένοι κατά 100% για τους Έλληνες. Φόροι 10% επί του εισοδήματος και 2 % επί της αξίας υπερβολικά εκτιμώμενης.
Κάθε Έλλην είχε δικαίωμα να καλλιεργεί μόνον 10 στρέμματα, επλήρωνε όμως φόρο για όλα τα χωράφια του, και για τα επιτεταγμένα. Οι Βούλγαροι δεν επλήρωναν φόρο.
Την 3η Μαρτίου 1942 συνελήφθησαν κατά το μεσονύκτιο όλοι οι εβραίοι, 770 άτομα περίπου και απήχθησαν. Δεν είναι γνωστόν, πόσοι εσώθησαν.
Με την πρόφαση ότι το νερό των πηγαδιών ήταν ακατάλληλο ίδρυσαν Ταμείο Υδρεύσεως με προϋπολογισμό 13.000.000 λέβα για τα έργα. Ως πρώτη ετήσια δόση επλήρωσαν οι κάτοικοι 3.000.000 λέβα.
Τους Αρμενίους μετεχειρίσθησαν κατ’ αρχάς, όπως και τους Βουλγάρους, διότι οι Αρμένιοι αμέσως απέστειλαν ευχαριστήρια τηλεγραφήματα επί τη απελευθερώσει και διωργάνωσαν και γιορτές.
Στην Μαρώνεια οι κάτοικοι υπεχρεούντο να παραδίδουν τις ελιές προς 7 λέβα το κιλό, επλήρωναν δε 24 λέβα φόρο για κάθε δένδρο. Μία φορά που διανεμήθηκαν ελιές με δελτίο επωλήθησαν προς 90 λέβα. Σε κάθε παραγωγό άφηναν 10 χιλιόγραμμα ελιές κατ’ άτομο και μια όκα λάδι κατά οικογένεια. Σαράντα σπίτια της Μαρώνειας κατεδαφίσθησαν για να κατασκευασθούν οχυρά, ελεηλατήθη δε και το μουσείο της Μαρώνειας.
Στις αγροτικές οικογένειες είχαν υποσχεθεί τρία χιλιόγραμμα καλαμπόκι κατ’ άτομο για κάθε μήνα, αλλά έδωκαν μόνον για έναν μήνα.
Η απαγόρευση εργασίας ήταν γενική. Ο αρχιερατικός επίτροπος Μάξιμος στους λόγους του ύβριζε την Ελλάδα και τους Έλληνες. Έκλεψε τα άμφια και τα χαλιά της Εκκλησίας, αλλά μετά την συνθηκολόγηση της Βουλγαρίας υποχρεώθηκε να τα αποδώσει.
διαλυμαίνονται: Το βιβλίο Γεωγραφίας της Ε΄ Δημοτικού,
αγνοεί τον ελληνισμό της Βορείου Ηπείρου!!!
Στο «καινούργιο» βιβλίο Γεωγραφίας (της Ε΄ τάξεως του Δημοτικού Σχολείου) με τίτλο «Μαθαίνω για την Ελλάδα» υπάρχει ξεχωριστή ενότητα με θέμα: «Ελληνισμός εκτός των συνόρων».
Σ’ αυτήν αφιερώνονται: Δύο κεφάλαια για την Κύπρο, ακολουθεί το κεφάλαιο με τίτλο «Ο ελληνισμός της Διασποράς» και το κεφάλαιο «Το ελληνικό στοιχείο στις αρχαίες ελληνικὲς εστίες»… Οι αναφορὲς ξεκινούν με τη Διασπορά της Αμερικής, της Αυστραλίας, της Ευρώπης, της Αφρικής. Συνοδεύονται με κείμενα και χάρτες, όπου κατόπιν ευρίσκουμε την Αλεξάνδρεια, την Κωνσταντινούπολη, την Αμάσεια, την Κάτω Ιταλία (Μεγάλη Ελλάδα), το Γκαρνί (της Αρμενίας), την Έφεσο. Στο τεύχος των εργασιών υπάρχει εργασία με θέμα «Εστίες Ελληνισμού στην Μαύρη Θάλασσα». Ως εδώ καλά…
Αλλά, δε γίνεται η παραμικρὴ αναφορὰ στον Ελληνισμό της Βορείου Ηπείρου και στην Εθνικὴ Ελληνικὴ Μειονότητα της Αλβανίας!
Ίσως, έτσι, εξηγείται γιατί καταργήθηκε το «εθνικής» από το υπουργείο Παιδείας… Και να ’ταν μόνον αυτό…
Στις ενέργειες κατά των μουσουλμάνων έβαλε κάποιον φραγμό η παρουσία του Τούρκου προξένου
Τα καπνά αγοράσθηκαν κατά γερμανική διαταγή προς 60-65 και τέλος 90-100 λέβα το χιλιόγραμμο. Φόρος επληρώνετο 90 λέβα κατά στρέμμα και 5 λέβα κατά χιλιόγραμμο. Οι φόροι ήσαν αυξημένοι κατά 100% για τους Έλληνες. Φόροι 10% επί του εισοδήματος και 2 % επί της αξίας υπερβολικά εκτιμώμενης.
Κάθε Έλλην είχε δικαίωμα να καλλιεργεί μόνον 10 στρέμματα, επλήρωνε όμως φόρο για όλα τα χωράφια του, και για τα επιτεταγμένα. Οι Βούλγαροι δεν επλήρωναν φόρο.
Την 3η Μαρτίου 1942 συνελήφθησαν κατά το μεσονύκτιο όλοι οι εβραίοι, 770 άτομα περίπου και απήχθησαν. Δεν είναι γνωστόν, πόσοι εσώθησαν.
Με την πρόφαση ότι το νερό των πηγαδιών ήταν ακατάλληλο ίδρυσαν Ταμείο Υδρεύσεως με προϋπολογισμό 13.000.000 λέβα για τα έργα. Ως πρώτη ετήσια δόση επλήρωσαν οι κάτοικοι 3.000.000 λέβα.
Τους Αρμενίους μετεχειρίσθησαν κατ’ αρχάς, όπως και τους Βουλγάρους, διότι οι Αρμένιοι αμέσως απέστειλαν ευχαριστήρια τηλεγραφήματα επί τη απελευθερώσει και διωργάνωσαν και γιορτές.
Στην Μαρώνεια οι κάτοικοι υπεχρεούντο να παραδίδουν τις ελιές προς 7 λέβα το κιλό, επλήρωναν δε 24 λέβα φόρο για κάθε δένδρο. Μία φορά που διανεμήθηκαν ελιές με δελτίο επωλήθησαν προς 90 λέβα. Σε κάθε παραγωγό άφηναν 10 χιλιόγραμμα ελιές κατ’ άτομο και μια όκα λάδι κατά οικογένεια. Σαράντα σπίτια της Μαρώνειας κατεδαφίσθησαν για να κατασκευασθούν οχυρά, ελεηλατήθη δε και το μουσείο της Μαρώνειας.
Στις αγροτικές οικογένειες είχαν υποσχεθεί τρία χιλιόγραμμα καλαμπόκι κατ’ άτομο για κάθε μήνα, αλλά έδωκαν μόνον για έναν μήνα.
Η απαγόρευση εργασίας ήταν γενική. Ο αρχιερατικός επίτροπος Μάξιμος στους λόγους του ύβριζε την Ελλάδα και τους Έλληνες. Έκλεψε τα άμφια και τα χαλιά της Εκκλησίας, αλλά μετά την συνθηκολόγηση της Βουλγαρίας υποχρεώθηκε να τα αποδώσει.
Η βουλγαρική Κατοχή στην Κομοτηνή: Βουλγαρική νομοθεσία στα δικαστήρια.
«Υπήρχε κάποτε Ελλάς»!
Το ΕΑΜ έκρυψε επίσημο βουλγαρικό αποδεικτικό στοιχείο σχεδίου εκβουλγαρισμού της Θράκης.
Οι Βούλγαροι έσπασαν το ηρώον.
Ανάγκασαν Έλληνες να σπάνε πέτρες.
Μαρτύρησε η Ξυλαγανή - 30 νεκροί!
Έκοβαν αυτιά, έβγαζαν μάτια, σκότωναν Έλληνες στο ξύλο!
Βασάνισαν γυναίκες.
Νεκροί σε Κόσμο, Έβρενο, Κρωβύλη, Τρώκτιο, Ασκητές.
ΚΟΜΟΤΗΝΗ-ΜΕΡΟΣ Δ΄.
Καταθέσεις των: Στέφ. Κομνηνού (τ. δημάρχου), Γκ. Βέης (τ. βουλευτής, πρόεδρος μουσουλμανικής κοινότητος, ετών 62), Χ. Χ. Χιλμή (μουφτής Κομοτηνής), Χατζηγρηγορίου Γ. (συμβολαιογράφος, ετών 58), Χρυσοχοΐδης Δημ. (ζαχαροπλάστης, αντιπρόσωπος συνομοσπονδίας έπαγγελματιών, ετών 36), Φ. Οτμανλή (ράπτης, πρόεδρος τουρκικής νεολαίας, ετών 34), Μ. Ραήφ (έμπορος, ετών 36), Νικ. Πανόπουλος (ιχθυοπώλης, ετών 48), Δημ. Σγούρας (γεωργός εκ Ξυλαγανής, ετών 50), Παν. Τσάλας (έμπορος, ετών 50), Γουδελής Μιχ. (ιατρός, ετών 56), Επαμ. Παπαμήτσου (έμπορος, ετών 53), Χρ. Οικονομίδης (έμπορος, ετών 42), Ειρ. Μίλιου, Αργ. Παπαδοπούλου, Θ. Κουτσίνου (από την Ξυλαγιανή), Μιχ. Μοσχόπουλος (δικηγόρος, ετών 68), την 29η Απριλίου 1945. Από το βιβλίο «Η μαύρη Βίβλος των βουλγαρικών εγκλημάτων εις την Ανατολικήν Μακεδονίαν και Δυτικήν Θράκην 1941-1944», έκδ. της εκθέσεως καθηγητών των Πανεπ. Αθηνών και Θεσσαλονίκης, Αθήναι, 1945.
Στα δικαστήρια εφαρμοζόταν η βουλγαρική νομοθεσία. Ένας δικηγόρος έγραψε στις προτάσεις του: «Υπήρχε κάποτε Ελλάς. Σήμερον όμως η Ελλάς απέθανε και οι νόμοι της δεν υπάρχουν πλέον».
Σε αδυναμία πληρωμής φόρων γινόταν κατάσχεση επίπλων. Ανευρέθη έγγραφο του γενικού διοικητού Ξάνθης Γκιρτζίκωφ, δια του οποίου συνεκαλείτο ειδική σύσκεψη των προϊσταμένων των υπηρεσιών, υπό την προεδρία του καθηγητού Μπόντσεφ, για να καθορισθούν τα μέσα του εκβουλγαρισμού της Δυτικής Θράκης. Το έγγραφο τούτο ηθέλησαν οι Βούλγαροι να εξαφανίσουν, όταν εσυνθηκολόγησαν, αλλά Έλληνες το άρπαξαν από τα χέρια της δακτυλογράφου και το παρέδωκαν στον Αθ. Αθανασιάδη, διευθύνοντα την Νομαρχία Ροδόπης, ο οποίος το παρέδωκε στον Νομάρχη του ΕΑΜ, Απόστολο Αποστολίδη. Ούτος φαίνεται ότι το έχασε, βεβαιούν όμως, ότι είδαν το έγγραφο οι κ.κ. Νικ. Πανόπουλος, Γεώργιος Δατσαρίδης, Παν. Γερασίμου, κ.ά.
Το Ηρώον ανετράπη και κατεθρυμματίσθη παρόντων του Νομάρχου Ιβάν Τσάνεφ, του δικηγόρου Πουριάκωφ και του ταμία της κοινότητος Χρίστου Καραϊβάνωφ.
Στην Ξυλαγανή
Ο κ. Δημήτριος Σγούρας, από την Ξυλαγανή καταθέτει, ότι αναγκάσθηκε να σπάσει 150 κυβ. μέτρα πέτρα. Οι Βούλγαροι είχαν συλλάβει 44 κατοίκους, 4 απέθαναν στο κρατητήριο από το ξύλο. Οι Βούλγαροι έκοψαν αυτιά, έβγαλαν μάτια. Τον υιό του τον εσκότωσαν με ξύλο. Όλο το χωριό εληστεύθη κι εφονεύθησαν εν όλω 30 άτομα, από τις 500 οικογένειες του χωριού.
Η Θεοδώρα Βουτσίδου, από την Ξυλαγανή, καταθέτει ότι την ανάγκασαν να μείνει δυο ημερονύκτια με ψηλά τα χέρια. Τον άνδρα της τον εσκότωσαν. Ένας εκ των συλληφθέντων είχε όπλο. Εσκότωσε έναν Βούλγαρο κι έπειτα αυτοκτόνησε. Οι άλλοι ήσαν άοπλοι.
Στην περιοχή της Ξυλαγανής εφονεύθησαν ως ύποπτοι τροφοδοσίας ανταρτών:
O 30 στην Ξυλαγανή,
O 6 στον Κόσμο,
O 8 στον Έβρενο,
O 8 στην Κρωβύλη,
O 3 στο Τρώκτιο, και
O 4 στους Ασκητές.
Εν όλω 59 άτομα.
«Υπήρχε κάποτε Ελλάς»!
Το ΕΑΜ έκρυψε επίσημο βουλγαρικό αποδεικτικό στοιχείο σχεδίου εκβουλγαρισμού της Θράκης.
Οι Βούλγαροι έσπασαν το ηρώον.
Ανάγκασαν Έλληνες να σπάνε πέτρες.
Μαρτύρησε η Ξυλαγανή - 30 νεκροί!
Έκοβαν αυτιά, έβγαζαν μάτια, σκότωναν Έλληνες στο ξύλο!
Βασάνισαν γυναίκες.
Νεκροί σε Κόσμο, Έβρενο, Κρωβύλη, Τρώκτιο, Ασκητές.
ΚΟΜΟΤΗΝΗ-ΜΕΡΟΣ Δ΄.
Καταθέσεις των: Στέφ. Κομνηνού (τ. δημάρχου), Γκ. Βέης (τ. βουλευτής, πρόεδρος μουσουλμανικής κοινότητος, ετών 62), Χ. Χ. Χιλμή (μουφτής Κομοτηνής), Χατζηγρηγορίου Γ. (συμβολαιογράφος, ετών 58), Χρυσοχοΐδης Δημ. (ζαχαροπλάστης, αντιπρόσωπος συνομοσπονδίας έπαγγελματιών, ετών 36), Φ. Οτμανλή (ράπτης, πρόεδρος τουρκικής νεολαίας, ετών 34), Μ. Ραήφ (έμπορος, ετών 36), Νικ. Πανόπουλος (ιχθυοπώλης, ετών 48), Δημ. Σγούρας (γεωργός εκ Ξυλαγανής, ετών 50), Παν. Τσάλας (έμπορος, ετών 50), Γουδελής Μιχ. (ιατρός, ετών 56), Επαμ. Παπαμήτσου (έμπορος, ετών 53), Χρ. Οικονομίδης (έμπορος, ετών 42), Ειρ. Μίλιου, Αργ. Παπαδοπούλου, Θ. Κουτσίνου (από την Ξυλαγιανή), Μιχ. Μοσχόπουλος (δικηγόρος, ετών 68), την 29η Απριλίου 1945. Από το βιβλίο «Η μαύρη Βίβλος των βουλγαρικών εγκλημάτων εις την Ανατολικήν Μακεδονίαν και Δυτικήν Θράκην 1941-1944», έκδ. της εκθέσεως καθηγητών των Πανεπ. Αθηνών και Θεσσαλονίκης, Αθήναι, 1945.
Στα δικαστήρια εφαρμοζόταν η βουλγαρική νομοθεσία. Ένας δικηγόρος έγραψε στις προτάσεις του: «Υπήρχε κάποτε Ελλάς. Σήμερον όμως η Ελλάς απέθανε και οι νόμοι της δεν υπάρχουν πλέον».
Σε αδυναμία πληρωμής φόρων γινόταν κατάσχεση επίπλων. Ανευρέθη έγγραφο του γενικού διοικητού Ξάνθης Γκιρτζίκωφ, δια του οποίου συνεκαλείτο ειδική σύσκεψη των προϊσταμένων των υπηρεσιών, υπό την προεδρία του καθηγητού Μπόντσεφ, για να καθορισθούν τα μέσα του εκβουλγαρισμού της Δυτικής Θράκης. Το έγγραφο τούτο ηθέλησαν οι Βούλγαροι να εξαφανίσουν, όταν εσυνθηκολόγησαν, αλλά Έλληνες το άρπαξαν από τα χέρια της δακτυλογράφου και το παρέδωκαν στον Αθ. Αθανασιάδη, διευθύνοντα την Νομαρχία Ροδόπης, ο οποίος το παρέδωκε στον Νομάρχη του ΕΑΜ, Απόστολο Αποστολίδη. Ούτος φαίνεται ότι το έχασε, βεβαιούν όμως, ότι είδαν το έγγραφο οι κ.κ. Νικ. Πανόπουλος, Γεώργιος Δατσαρίδης, Παν. Γερασίμου, κ.ά.
Το Ηρώον ανετράπη και κατεθρυμματίσθη παρόντων του Νομάρχου Ιβάν Τσάνεφ, του δικηγόρου Πουριάκωφ και του ταμία της κοινότητος Χρίστου Καραϊβάνωφ.
Στην Ξυλαγανή
Ο κ. Δημήτριος Σγούρας, από την Ξυλαγανή καταθέτει, ότι αναγκάσθηκε να σπάσει 150 κυβ. μέτρα πέτρα. Οι Βούλγαροι είχαν συλλάβει 44 κατοίκους, 4 απέθαναν στο κρατητήριο από το ξύλο. Οι Βούλγαροι έκοψαν αυτιά, έβγαλαν μάτια. Τον υιό του τον εσκότωσαν με ξύλο. Όλο το χωριό εληστεύθη κι εφονεύθησαν εν όλω 30 άτομα, από τις 500 οικογένειες του χωριού.
Η Θεοδώρα Βουτσίδου, από την Ξυλαγανή, καταθέτει ότι την ανάγκασαν να μείνει δυο ημερονύκτια με ψηλά τα χέρια. Τον άνδρα της τον εσκότωσαν. Ένας εκ των συλληφθέντων είχε όπλο. Εσκότωσε έναν Βούλγαρο κι έπειτα αυτοκτόνησε. Οι άλλοι ήσαν άοπλοι.
Στην περιοχή της Ξυλαγανής εφονεύθησαν ως ύποπτοι τροφοδοσίας ανταρτών:
O 30 στην Ξυλαγανή,
O 6 στον Κόσμο,
O 8 στον Έβρενο,
O 8 στην Κρωβύλη,
O 3 στο Τρώκτιο, και
O 4 στους Ασκητές.
Εν όλω 59 άτομα.
Μαρτυρία του 38χρονου
ποτοποιού Δ. Παπαναστασίου,
ληφθείσα την 29.4.1945:
Ιδιαιτέρως εδίωκαν οι Βούλγαροι τους Έλληνες, οι όποιοι έφυγαν άλλοτε εκ Βουλγαρίας με την Συνθήκη Καφαντάρη-Μολώφ. Έτσι εξηγείται και το γεγονός ότι στην Δράμα, στον συνοικισμό Στενημαχιτών, έσφαξαν σχεδόν όλους τους άνδρες! Το πρώτο μέλημα των Βουλγάρων όταν επέδραμον σε Μακεδονία και Θράκη, ήταν να εξοντώσουν οικονομικώς τους Έλληνες. Μία οικογένεια ελληνική επλήρωνε από 5-10.000 λέβα τον χρόνο δημοτικό φόρο.
Ιδιαιτέρως όμως εδώ στην Κομοτηνή εισέπρατταν από 5-10.000 λέβα τον χρόνο κατά οικογένεια ως φόρο υδρεύσεως! Η αξία των ακινήτων υπολογιζόταν στο διπλάσιο και τριπλάσιο - και το ποσόν εκείνο εφορολογείτο προς 2%. Ο ίδιος επλήρωσε επί αξίας 500.000 λέβα ακινήτου 18.600 λέβα, και έχει τις σχετικές αποδείξεις. Στους μικροεπαγγελματίες, σε όσους επέτρεψαν την εξάσκηση του επαγγέλματος, επέβαλαν φόρο 15-20.000 λέβα τον χρόνο - ενώ συμφώνως με την ελληνική φορολογία είναι ζήτημα, αν θα επλήρωναν 1.000-1.500 λέβα, το έτος. Ο ίδιος επλήρωσε 51.000 λέβα το έτος για δικαίωμα επαγγέλματος. Επίσης επλήρωνε φόρο καθαράς προσόδου 26,5 επί τοις χιλίοις. Για να φανεί ότι παρέχουν και στους Έλληνες το δικαίωμα εργασίας, άφησαν σε έναν ελάχιστο αριθμό Ελλήνων, περίπου 1-2%, το δικαίωμα εργασίας δια προσωρινών αδειών. Κατά το έτος 1942-43 παρατάθηκε το δικαίωμα τούτο. Υποχρεωτικώς επέβαλαν στον ίδιον, τον Σεπτέμβριον του 1942, Βούλγαρο συνεταίρο, ο οποίος ελάμβανε τα 50% δίχως καταβολή ιδιαιτέρων κεφαλαίων. Κατ’ ουσίαν όμως ο ίδιος είχε μεταβληθεί σε υπάλληλο του Βουλγάρου. Ουδέποτε του εδόθη άδεια να εξέλθει της πόλεως της Κομοτηνής. Τον Αυγουστο του 1943 δεν εδόθη πλέον άδεια ασκήσεως του επαγγέλματος σε κανέναν Έλληνα και ελάβαμε όλοι προθεσμία ενός μηνός να εκποιήσουμε το εμπόριό μας. Αλλά και μετά την προθεσμία αυτή οι Έλληνες δεν έκλεισαν από μόνοι τα καταστήματά των. Τότε ήλθε επιτροπή από Βουλγάρους και εσφράγισε τα καταστήματα, τα οποία περιέρχονταν στην υπηρεσίαν του Εμπορικού Επιμελητηρίου, χωρίς ο Έλλην ιδιοκτήτης να έχει δικαίωμα να διαθέσει το εμπόρευμά του.
Έτσι αναγκάσθησαν οι Έλληνες αντί ευτελεστάτων τιμών να εκχωρήσουν το εμπόρευμά τους σε Βουλγάρους. Επίσης βαρύ φόρο κατέβαλε ο ίδιος στον λεγόμενο εμπορικό σύλλογο, 6.500 λέβα το έτος. Εκτός όμως αυτού και μηνιαίο φόρο 250 λέβα. Σε όσους δεν εχορηγήθη η άδεια επαγγέλματος, δηλαδή στο 99% των Ελλήνων, αυτοί έπαιρναν υποχρεωτικώς Βούλγαρο συνεταίρο, ο οποίος γρήγορα έδιωχνε τον Έλληνα και του έπαιρνε όλην την επιχείρηση και περιουσία. Υπολογίζεται ότι στην Κομοτηνή ήλθαν και εγκατεστάθησαν στα σπίτια των Ελλήνων 10.000 Βούλγαροι.
ποτοποιού Δ. Παπαναστασίου,
ληφθείσα την 29.4.1945:
Ιδιαιτέρως εδίωκαν οι Βούλγαροι τους Έλληνες, οι όποιοι έφυγαν άλλοτε εκ Βουλγαρίας με την Συνθήκη Καφαντάρη-Μολώφ. Έτσι εξηγείται και το γεγονός ότι στην Δράμα, στον συνοικισμό Στενημαχιτών, έσφαξαν σχεδόν όλους τους άνδρες! Το πρώτο μέλημα των Βουλγάρων όταν επέδραμον σε Μακεδονία και Θράκη, ήταν να εξοντώσουν οικονομικώς τους Έλληνες. Μία οικογένεια ελληνική επλήρωνε από 5-10.000 λέβα τον χρόνο δημοτικό φόρο.
Ιδιαιτέρως όμως εδώ στην Κομοτηνή εισέπρατταν από 5-10.000 λέβα τον χρόνο κατά οικογένεια ως φόρο υδρεύσεως! Η αξία των ακινήτων υπολογιζόταν στο διπλάσιο και τριπλάσιο - και το ποσόν εκείνο εφορολογείτο προς 2%. Ο ίδιος επλήρωσε επί αξίας 500.000 λέβα ακινήτου 18.600 λέβα, και έχει τις σχετικές αποδείξεις. Στους μικροεπαγγελματίες, σε όσους επέτρεψαν την εξάσκηση του επαγγέλματος, επέβαλαν φόρο 15-20.000 λέβα τον χρόνο - ενώ συμφώνως με την ελληνική φορολογία είναι ζήτημα, αν θα επλήρωναν 1.000-1.500 λέβα, το έτος. Ο ίδιος επλήρωσε 51.000 λέβα το έτος για δικαίωμα επαγγέλματος. Επίσης επλήρωνε φόρο καθαράς προσόδου 26,5 επί τοις χιλίοις. Για να φανεί ότι παρέχουν και στους Έλληνες το δικαίωμα εργασίας, άφησαν σε έναν ελάχιστο αριθμό Ελλήνων, περίπου 1-2%, το δικαίωμα εργασίας δια προσωρινών αδειών. Κατά το έτος 1942-43 παρατάθηκε το δικαίωμα τούτο. Υποχρεωτικώς επέβαλαν στον ίδιον, τον Σεπτέμβριον του 1942, Βούλγαρο συνεταίρο, ο οποίος ελάμβανε τα 50% δίχως καταβολή ιδιαιτέρων κεφαλαίων. Κατ’ ουσίαν όμως ο ίδιος είχε μεταβληθεί σε υπάλληλο του Βουλγάρου. Ουδέποτε του εδόθη άδεια να εξέλθει της πόλεως της Κομοτηνής. Τον Αυγουστο του 1943 δεν εδόθη πλέον άδεια ασκήσεως του επαγγέλματος σε κανέναν Έλληνα και ελάβαμε όλοι προθεσμία ενός μηνός να εκποιήσουμε το εμπόριό μας. Αλλά και μετά την προθεσμία αυτή οι Έλληνες δεν έκλεισαν από μόνοι τα καταστήματά των. Τότε ήλθε επιτροπή από Βουλγάρους και εσφράγισε τα καταστήματα, τα οποία περιέρχονταν στην υπηρεσίαν του Εμπορικού Επιμελητηρίου, χωρίς ο Έλλην ιδιοκτήτης να έχει δικαίωμα να διαθέσει το εμπόρευμά του.
Έτσι αναγκάσθησαν οι Έλληνες αντί ευτελεστάτων τιμών να εκχωρήσουν το εμπόρευμά τους σε Βουλγάρους. Επίσης βαρύ φόρο κατέβαλε ο ίδιος στον λεγόμενο εμπορικό σύλλογο, 6.500 λέβα το έτος. Εκτός όμως αυτού και μηνιαίο φόρο 250 λέβα. Σε όσους δεν εχορηγήθη η άδεια επαγγέλματος, δηλαδή στο 99% των Ελλήνων, αυτοί έπαιρναν υποχρεωτικώς Βούλγαρο συνεταίρο, ο οποίος γρήγορα έδιωχνε τον Έλληνα και του έπαιρνε όλην την επιχείρηση και περιουσία. Υπολογίζεται ότι στην Κομοτηνή ήλθαν και εγκατεστάθησαν στα σπίτια των Ελλήνων 10.000 Βούλγαροι.
Η βουλγαρική Κατοχή
στην Κομοτηνή:
Τρεις-τρεις έμεναν οι ελληνικές οικογένειες σε κάθε σπίτι.
10.000 Βούλγαροι είχαν εγκατασταθεί στην περιφέρεια Κομοτηνής.
Οι Βούλγαροι ήρθαν με 50 κιλά αποσκευές ανά οικογένεια και έφυγαν ντυμένοι και πλούσιοι.
Η βουλγαρική Αγροτική Τράπεζα έδινε εφ’ άπαξ βοήθημα για κάθε βουλγαρική οικογένεια, που ερχόταν στην Ελλάδα για κατάληψη ελληνικών σπιτιών και εγκατάσταση σ’ αυτά.
Οι Βούλγαροι αγγάρευαν τους Έλληνες.
Το ψευδοκίνημα του 1941 έγινε από Βουλγάρους που παρέσυραν Έλληνες κομμουνιστές.
ΚΟΜΟΤΗΝΗ-ΜΕΡΟΣ Ε΄
Μαρτυρία του 38χρονου
ποτοποιού Δ. Παπαναστασίου, ληφθείσα την 29.4.1945:
Οι ελληνικές οικογένειες ή έφευγαν ή αναγκάζονταν να κατοικήσουν ανά τρεις οικογένειες σ’ ένα σπίτι. Πάντως οι Βούλγαροι έπαιρναν τα καλύτερα σπίτια. Επίσης, άλλοι 10.000 Βούλγαροι είχαν εγκατασταθεί στην αγροτική περιφέρεια της Κομοτηνής. Και όλοι αυτοί επήραν τα σπίτια και τα κτήματα των Ελλήνων. Περίπου 2.000 ήσαν οι Βούλγαροι υπάλληλοι στην Κομοτηνή. Μόνον ο Δήμος Κομοτηνής είχε 380 υπαλλήλους. Όλοι οι Βούλγαροι έποικοι ήσαν από τα κατώτατα λαϊκά στρώματα και δεν είχαν καμμίαν ειδικότητα, ούτε εγνώριζαν καμμία τέχνη. Μία βουλγαρική οικογένεια, που ερχόταν να εγκατασταθεί είχε μαζί της λιγώτερο από 50 κιλά αποσκευές, και αμέσως αποκτούσε σπίτι, ζώα, έπιπλα. Όταν όλοι αυτοί έφυγαν απ’ εδώ, ήσαν πολύ καλά ντυμένοι και πλούσιοι.Στα χωριά η εγκατάσταση των Βουλγάρων και όλη η διαδικασία της λεηλασίας γίνονταν κατά τον ακόλουθο τρόπο: Πρώτα έδιωχναν τους Έλληνες χωρικούς από τα σπίτια, έπειτα τους έπαιρναν τα κτήματα και τα ζώα. Εν τω μεταξύ, αν ήθελαν ν’ αλλάξουν σπίτι οι Βούλγαροι, έδιωχναν πάλι τους Έλληνες και τους έπαιρναν το σπίτι. Οι Βούλγαροι, που έρχονταν να εγκατασταθούν μονίμως εδώ, ελάμβαναν από την βουλγαρική Αγροτική Τράπεζα ένα έφ’ άπαξ βοήθημα 60.000 λέβα. Οι Βούλγαροι εισέπραξαν από τους Έλληνες χωρικούς όλα τα προς την Αγροτική Τράπεζα της Ελλάδος χρέη των. Αλλά εδώ εισέπραξαν και όλα τα καθυστερούμενα χρέη των πολιτών Ελλήνων προς το ελληνικό Δημόσιο. Η αγγαρεία και η προσωπική εργασία ήταν έδώ καθολική. Όλοι οι Βούλγαροι υπάλληλοι υπηρετούνταν από Έλληνας αγγαρευομένους προς τούτο. Οι Έλληνες τους έφερναν ξύλα από το βουνό, οι Έλληνες εδούλευαν στους στρατώνες. Οι Έλληνες καθάριζαν στα βουνά τους δρόμους από τα χιόνια τον χειμώνα, όλα οι Έλληνες. Κατά τον Αύγουστο του 1944 ο στρατιωτικός διοικητής Κομοτηνής διέταξε να παρουσιασθούν όλοι οι άρρενες από 16-60 στους στρατώνες, να έχουν μαζί τους τρόφιμα δύο ημερών και μία κουβέρτα. Παρουσιασθήκαμε όλοι. Τότε όμως, κατά καλή μας τύχη, έγινε κυβερνητική αλλαγή στη Σόφια. Ο διοικητής για να δικαιολόγησει την ενέργειά του αυτή, διέταξε τότε όλον τον άρρενα πληθυσμό να εργάζεται σε καταναγκαστικά έργα για 10 ημέρες, ενώ ο αρχικός του σκοπός ήταν άλλος: Ή να μας οδηγήσει σε ομηρία ή να μας εκδιώξει. Οι Βούλγαροι εξεβίαζαν τους Έλληνες σε κάθε περίπτωση.Όταν είχε κανείς Έλληνας ανάγκη δικηγόρου Βουλγάρου τότε επλήρωνε 1.000 λέβα για μίαν αίτηση.
Το ψευδοκίνημα του 1941 έγινε από τους Βουλγάρους, οι οποιοι παρέσυραν και μερικούς δικούς μας κομμουνιστές, οι οποίοι ήσαν διευθυνόμενοι. Αν ήθελαν οι Βούλγαροι μπορούσαν να το προλάβουν, αλλά το άφησαν να εκδηλωθεί και ακινητοποίησαν ολόκληρο τον στρατιωτικό τους μηχανισμό, εναντίον του αθώου πληθυσμού.
στην Κομοτηνή:
Τρεις-τρεις έμεναν οι ελληνικές οικογένειες σε κάθε σπίτι.
10.000 Βούλγαροι είχαν εγκατασταθεί στην περιφέρεια Κομοτηνής.
Οι Βούλγαροι ήρθαν με 50 κιλά αποσκευές ανά οικογένεια και έφυγαν ντυμένοι και πλούσιοι.
Η βουλγαρική Αγροτική Τράπεζα έδινε εφ’ άπαξ βοήθημα για κάθε βουλγαρική οικογένεια, που ερχόταν στην Ελλάδα για κατάληψη ελληνικών σπιτιών και εγκατάσταση σ’ αυτά.
Οι Βούλγαροι αγγάρευαν τους Έλληνες.
Το ψευδοκίνημα του 1941 έγινε από Βουλγάρους που παρέσυραν Έλληνες κομμουνιστές.
ΚΟΜΟΤΗΝΗ-ΜΕΡΟΣ Ε΄
Μαρτυρία του 38χρονου
ποτοποιού Δ. Παπαναστασίου, ληφθείσα την 29.4.1945:
Οι ελληνικές οικογένειες ή έφευγαν ή αναγκάζονταν να κατοικήσουν ανά τρεις οικογένειες σ’ ένα σπίτι. Πάντως οι Βούλγαροι έπαιρναν τα καλύτερα σπίτια. Επίσης, άλλοι 10.000 Βούλγαροι είχαν εγκατασταθεί στην αγροτική περιφέρεια της Κομοτηνής. Και όλοι αυτοί επήραν τα σπίτια και τα κτήματα των Ελλήνων. Περίπου 2.000 ήσαν οι Βούλγαροι υπάλληλοι στην Κομοτηνή. Μόνον ο Δήμος Κομοτηνής είχε 380 υπαλλήλους. Όλοι οι Βούλγαροι έποικοι ήσαν από τα κατώτατα λαϊκά στρώματα και δεν είχαν καμμίαν ειδικότητα, ούτε εγνώριζαν καμμία τέχνη. Μία βουλγαρική οικογένεια, που ερχόταν να εγκατασταθεί είχε μαζί της λιγώτερο από 50 κιλά αποσκευές, και αμέσως αποκτούσε σπίτι, ζώα, έπιπλα. Όταν όλοι αυτοί έφυγαν απ’ εδώ, ήσαν πολύ καλά ντυμένοι και πλούσιοι.Στα χωριά η εγκατάσταση των Βουλγάρων και όλη η διαδικασία της λεηλασίας γίνονταν κατά τον ακόλουθο τρόπο: Πρώτα έδιωχναν τους Έλληνες χωρικούς από τα σπίτια, έπειτα τους έπαιρναν τα κτήματα και τα ζώα. Εν τω μεταξύ, αν ήθελαν ν’ αλλάξουν σπίτι οι Βούλγαροι, έδιωχναν πάλι τους Έλληνες και τους έπαιρναν το σπίτι. Οι Βούλγαροι, που έρχονταν να εγκατασταθούν μονίμως εδώ, ελάμβαναν από την βουλγαρική Αγροτική Τράπεζα ένα έφ’ άπαξ βοήθημα 60.000 λέβα. Οι Βούλγαροι εισέπραξαν από τους Έλληνες χωρικούς όλα τα προς την Αγροτική Τράπεζα της Ελλάδος χρέη των. Αλλά εδώ εισέπραξαν και όλα τα καθυστερούμενα χρέη των πολιτών Ελλήνων προς το ελληνικό Δημόσιο. Η αγγαρεία και η προσωπική εργασία ήταν έδώ καθολική. Όλοι οι Βούλγαροι υπάλληλοι υπηρετούνταν από Έλληνας αγγαρευομένους προς τούτο. Οι Έλληνες τους έφερναν ξύλα από το βουνό, οι Έλληνες εδούλευαν στους στρατώνες. Οι Έλληνες καθάριζαν στα βουνά τους δρόμους από τα χιόνια τον χειμώνα, όλα οι Έλληνες. Κατά τον Αύγουστο του 1944 ο στρατιωτικός διοικητής Κομοτηνής διέταξε να παρουσιασθούν όλοι οι άρρενες από 16-60 στους στρατώνες, να έχουν μαζί τους τρόφιμα δύο ημερών και μία κουβέρτα. Παρουσιασθήκαμε όλοι. Τότε όμως, κατά καλή μας τύχη, έγινε κυβερνητική αλλαγή στη Σόφια. Ο διοικητής για να δικαιολόγησει την ενέργειά του αυτή, διέταξε τότε όλον τον άρρενα πληθυσμό να εργάζεται σε καταναγκαστικά έργα για 10 ημέρες, ενώ ο αρχικός του σκοπός ήταν άλλος: Ή να μας οδηγήσει σε ομηρία ή να μας εκδιώξει. Οι Βούλγαροι εξεβίαζαν τους Έλληνες σε κάθε περίπτωση.Όταν είχε κανείς Έλληνας ανάγκη δικηγόρου Βουλγάρου τότε επλήρωνε 1.000 λέβα για μίαν αίτηση.
Το ψευδοκίνημα του 1941 έγινε από τους Βουλγάρους, οι οποιοι παρέσυραν και μερικούς δικούς μας κομμουνιστές, οι οποίοι ήσαν διευθυνόμενοι. Αν ήθελαν οι Βούλγαροι μπορούσαν να το προλάβουν, αλλά το άφησαν να εκδηλωθεί και ακινητοποίησαν ολόκληρο τον στρατιωτικό τους μηχανισμό, εναντίον του αθώου πληθυσμού.
Από το βιβλίο «Η μαύρη Βίβλος των βουλγαρικών εγκλημάτων εις την Ανατολικήν Μακεδονίαν και Δυτικήν Θράκην 1941-1944», έκδ. της εκθέσεως καθηγητών των Πανεπ. Αθηνών και Θεσσαλονίκης, Αθήναι, 1945.
http://www.xronos.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου