ΤΟ ΚΚΕ ΠΡΟΚΑΛΕΙ ΤΟ ΚΙΝΗΜΑ ΜΕΣΗΣ ΑΝΑΤΟΛΗΣ

Διαβάστε πώς οι κομμουνιστές οργάνωσαν κίνημα στασιαστών στην ελληνική στρατιωτική δύναμη της Αιγύπτου ενώ ο πόλεμος κατά του Άξονα μαινόταν σε όλα τα μέτωπα! Άλλη μία προδοσία από μέρους τους…

To KKE προκαλεί το κίνημα Μέσης Ανατολής

ΑΙΣΘΗΜΑ ΥΠΕΡΗΦΑΝΕΙΑΣ συνεκλόνισε τους Έλληνες, που πιστεύουν ακόμα στα ελληνικά ιδανικά, όταν στις 6 Ιουνίου ο Πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας Ζ. Σιράκ επέδιδε στον υπέργηρο Έλληνα αξιωματικό κ. Παυλάκη, της Συμμαχικής Αποβάσεως στη Νορμανδία, το παράσημο της Λεγεώνος της Τιμής.

Ποιά θα ήταν όμως η ιστορία της χώρας εάν λίγους μήνες πριν από την Απόβαση -τις ημέρες του Πάσχα του 1944- το ΚΚΕ κατόρθωνε να διαλύσει, στη Μέση Ανατολή, τις ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις και να προκαλέσει με το αντεθνικό Κίνημα την πιθανότητα να βυθιστεί, από συμμαχικά βρεταννικά πυροβόλα, ο ένδοξος ελληνικός στόλος;
Σε μια τέτοια εξέλιξη πώς θα ήταν δυνατόν η Ελλάδα να μετάσχει με τις δύο κορβέτες στη μεγάλη ιστορική απόβαση της Νορμανδίας στις 6 Ιουνίου 1944;

Λειτούργησε το σαράκι του Διχασμού

Ζητήσαμε τις ιστορικές σημειώσεις ενός αφανούς παλαιού πολεμιστού που υπηρετούσε στο Βασιλικό Ναυτικό στη Μέση Ανατολή και θυμάται με πολλές λεπτομέρειες τα γεγονότα. Ο τότε εν ενεργεία μάχιμος Ανθυποπλοίαρχος Κωνσταντίνος Τσαφόγιαννης σημειώνει:

«Έχοντας αποφοιτήσει από τη Σχολή Ναυτικών Δοκίμων στον Πειραιά το 1940, ονομάστηκα Σημαιοφόρος και τόποθετήθηκα στο Θωρηκτό «Αβέρωφ» και ακολούθως στο αντί-τορπιλλικό «Λέων», με τα οποία έλαβα μέρος σε όλη την 5μηνη και πλέον Μάχη της Ελλάδας, από την Ιταλική επίθεση του Οκτωβρίου 1941 μέχρι τη Γερμανική εισβολή του Απριλίου 1941. Ακολούθως, όλα τα πλοία του Στόλου που είχαν επιβιώσει από τις Γερμανικές επιθέσεις και παρέμεναν αξιόμαχα, έπλευσαν το Πάσχα του 1941 μετά την εισβολή των Γερμανών είτε κατευθείαν, είτε μέσω Κρήτης στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου και συνέχισαν να αγωνίζονται κατά των κοινών εχθρών στο πλευρό των Συμμάχων μας. Στην Αλεξάνδρεια κατέφυγαν επίσης μέσω Κρήτης ο Βασιλεύς Γεώργιος Β’ μαζί με την Κυβέρνηση Εμμανουήλ Τσουδερού και μονάδες του Στρατού Ξηράς και της Αεροπορίας. Οι πολεμικές επιχειρήσεις, που έλαβαν μέρος πλοία του Στόλου μας μέχρι τη λήξη του Πολέμου τον Αύγουστο του 1945, ήταν κυρίως στη Μεσόγειο, αλλά και στις άλλες θάλασσες.

Ήμουν ένας από τους σχεδόν 3.000 άνδρες, οι οποίοι παρέμειναν οικειοθελώς στα πλοία, δεν παραδόθηκαν στους κατακτητές, αλλά αφήνοντας πίσω τις οικογένειες και τους δικούς τους στη σκλαβωμένη Ελλάδα, έφυγαν επανδρώνοντας τον Στόλο και πήγαν στο εξωτερικό, χωρίς να ξέρουν τι τους περιμένει. Εκεί στην ξενιτιά, συνέχισαν να μάχονται πεισματικά, μέχρι την τελική συμμαχική Νίκη.

Το Πολεμικό Ναυτικό έγραψε σελίδες δόξας στα πεδία των μαχών, μακριά από την πατρίδα, την περίοδο 1941-45, ανάλογες προς το Έπος του Στρατού μας το 1940-41 στα βορειοηπειρωτικά βουνά. Η δράση αυτή του Στόλου μας δεν είναι ευρύτερα γνωστή στην Ελλάδα και δεν τιμάται όπως της αξίζει. Οι Σύμμαχοι όμως αναγνώρισαν έμπρακτα την ουσιαστικότατη και σημαντικότατη αυτή συμβολή του Πολεμικού μας Ναυτικού, παραδίνοντας του κατά την πολεμική περίοδο για αξιοποίηση περί τα 37 μάχιμα καινούργια και μεταχειρισμένα πλοία, τα οποία ασφαλώς δεν τους περίσσευαν τότε. Αυτά τα πολεμικά επέτρεψαν στο Στόλο μας να αναπληρώσει τις μεγάλες του απώλειες, να ενισχυθεί σημαντικά και να γίνει πιο αξιόμαχος και αποτελεσματικός. Για την επάνδρωση των νέων πλοίων, το προσωπικό του Πολεμικού μας Ναυτικού έφθασε στις αρχές του 1944 τους 8.500 περίπου άνδρες. Η μεγάλη αυτή αύξηση έγινε δυνατή χάρις στην εθελοντική προσέλευση και κατάταξη στο Ναυτικό πολλών Ελλήνων που διέφυγαν από την κατεχόμενη Ελλάδα, καθώς και πολλών Ελλήνων του εξωτερικού, όχι μόνο της Αιγύπτου, αλλά και κάθε μεριάς της γης.

Είναι χαρακτηριστικό ότι σ’ αυτούς περιλαμβάνονταν πολλοί ιδιαίτερα εύποροι και επιφανείς Έλληνες του εξωτερικού, με γνωστότερο ίσως το Σταύρο Νιάρχο, οι οποίοι αψήφησαν τους κινδύνους και τις κακουχίες τον πολέμου, κατετάγησαν στο Πολεμικό Ναυτικό ως εθελοντές και αγωνίστηκαν για την απελευθέρωση της υποδουλωμένης μας πατρίδας.

Μετά την κάθοδο μου στη Μέση Ανατολή με το θωρηκτό «Αβέρωφ», υπηρέτησα στο πλοίο μέχρι το Νοέμβριο 1941, παίρνοντας μέρος σε πολεμικές επιχειρήσεις. Ακολούθως, τοποθετήθηκα στο αντιτορπιλλικό «Β. Όλγα», που αρχικά βρισκόταν στηνΚαλκούτα των Ινδιών και στη συνέχεια έπλευσε στη Μεσόγειο και πήρε μέρος στην προστασία νηοπομπών, οι οποίες μετέφεραν εφόδια στο αποκλεισμένο Τομπρούκ. Ακολούθως μετατέθηκα στο αντιτορπιλλικό «Σφενδόνη», που βρισκόταν στο Πόρτ-Σάιντ. Τον Σεπτέμβριο του 1942 στάλθηκα στην Αγγλία για την επάνδρωση ενός από τα νεότευκτα υπό παραλαβή από το Πολεμικό μας Ναυτικό μάχιμα πλοία, τα οποία οι Βρεταννοί μας μεταβίβασαν κατά την διάρκεια του πολέμου για αξιοποίηση. Ήταν το αντιτορπιλλικό «Θεμιστοκλής», από το οποίο έφυγα με 6μηνη αναρρωτική άδεια, «λόγω πολεμικού τραύματος και πολεμικών κακουχιών», όπως διέγνωσε Αγγλική Υγειονομική Επιτροπή, και πήγα στο Λίβανο.

Μετά τη λήξη της αναρρωτικής μου αδείας στα τέλη Σεπτεμβρίου 1943, επανήλθα στην Αλεξάνδρεια και τοποθετήθηκα ως Υποδιοικητής της Σχολής Ναυτοπαίδων, που βρίσκονταν στα περίχωρα της πόλεως, στην περιοχή Ράμλεϊ, στη θέση Ζιζίνια. Διοικητής της Σχολής ήταν ο μάχιμος Αντιπλοίαρχος Ανδρέας Τριανταφυλλίδης, ο οποίος ως Πλωτάρχης το 1933, είχε λάβει ενεργώς μέρος στο στρατιωτικό κίνημα του Στρατηγού Ν. Πλαστήρα υπέρ του Κόμματος των Φιλελευθέρων, που ξέσπασε υπό την ηγεσία του Στρατηγού το βράδυ των εκλογών, στις οποίες έχασε το Κόμμα των Φιλελευθέρων και κέρδισε το Λαϊκό. Το εν λόγω κίνημα για την κατάληψη της εξουσίας από το υπό τον Ε. Βενιζέλο κόμμα απέτυχε και απετάχθησαν όσοι πρωτοστάτησαν σ’ αυτό. Ο Στρατηγός Ν. Πλαστήρας διέφυγε στη Γαλλία.

Αφετηρία το Κίνημα του 1935

Ο Κ. Τσαφόγιαννης στις σημειώσεις του απερίφραστα καταλογίζει τις ευθύνες για το Κίνημα της Μέσης Ανατολής σε αξιωματικούς που υπήρξαν κινηματίες την 1 Μαρτίου 1935 και που από το πάθος κατά του Βασιλέως και της Στρατιωτικής ηγεσίας του ένδοξου πολέμου 1940-41 προσεταιρίσθηκαν το ΚΚΕ για να επιτύχουν τους σκοπούς τους:

Δύο χρόνια αργότερα, γράφει ο Τσαφόγιαννης, διοργανώθηκε για την κατάληψη της εξουσίας, το 1935, από τον Ελευθέριο Βενιζέλο νέο μεγάλο στρατιωτικό κίνημα, με αρχηγό τον Στρατηγό Πλαστήρα. Το κίνημα αυτό απέτυχε, με αποτέλεσμα να αποταχθούν πολλοί Αξιωματικοί που το στήριξαν. Οι περισσότεροι από τους εν λόγω Βενιζελικούς Αξιωματικούς επαναφέρθηκαν στην ενεργό υπηρεσία από την εξόριστη στη Μέση Ανατολή Κυβέρνηση Ε. Τσουδερού. Μεταξύ των κινηματιών που είχαν αποταχθεί, επαναφερθεί και προαχθεί, περιλαμβάνονταν και οι το 1943 μάχιμοι Πλοίαρχοι Γ. Γεωργούλης, Α. Δερτούζος, Ε. Ταζεδάκης και Κ. Γιόκας, που υπηρετούσαν στην Αλεξάνδρεια σε διάφορες θέσεις. Αρχές του 1944 έβλεπα συχνά τους αξιωματικούς αυτούς να συγκεντρώνονται συνήθως πρωί στο γραφείο του Διοικητού μου και να συζητούν ανοικτά για την ανάγκη αναλήψεως ενεργειών, προκειμένου να υποχρεωθούν ο Βασιλεύς και η Κυβέρνηση Ε. Τσουδερού να αποδεχθούν να συμπράξουν με το ΕAM, το οποίο βρισκόταν υπό τον έλεγχο του ΚΚΕ.

Με άδεια του Διοικητή μου, επισκεπτόμουν, συνήθως σιδηροδρομικώς για λόγους αναψυχής τα Σαββατοκύριακα το Κάιρο αναχωρώντας από Αλεξάνδρεια απόγευμα Παρασκευής. Σε μία από αυτές τις επισκέψεις στις αρχές Απριλίου 1944, είδα κατά τη διαδρομή του τραίνου να μεταφέρονται οδικά με κατεύθυνση την έρημο και συνοδεία Αγγλικής Στρατιωτικής Αστυνομίας, πολλοί Έλληνες Στρατιωτικοί, ανεβασμένοι σε φορτηγά αυτοκίνητα του Ελληνικού Στρατού, των οποίων τα πάνινα καλύμματα είχαν αντικατασταθεί από χοντρά δίχτυα. Κατάλαβα ότι κάτι ανώμαλο συμβαίνει και φορώντας πολιτικά ρούχα, πήγα στο κλιμάκιο της Ελληνικής Ειδικής Υπηρεσίας Πολέμου, όπως τότε ονόμαζαν την Υπηρεσία Πληροφοριών που βρισκόταν στο Κάιρο, για να ενημερωθώ. Βρήκα κλειστή την είσοδο της, φρουρούμενη από σκοπό και έμαθα ότι τελούσε υπό κατάληψη από Έλληνες κινηματίες.

Το Πρωτόκολλο των Στασιαστών

Μια μικρή μειοψηφία ναυτών και κατώτατων αξιωματικών είχαν αναλάβει να κινήσουν τους μηχανισμούς του κινήματος με την κυκλοφορία στους άνδρες «Δημοκρατικού Πρωτοκόλλου» πρός υπογραφήν. Ο Κ. Τσαφόγιαννης θυμάται:

Επέστρεψα στην Αλεξάνδρεια και νωρίς το πρωί της Δευτέρας 6ης Απριλίου 1944, παρουσιάστηκα στη Σχολή Ναυτοπαίδων. Ο Διοικητής μου βρισκόταν ήδη εκεί, μαζί με τον Αξιωματικό τον Ελληνικού Στρατού Υπολοχαγό Βαρδάκη, ο οποίος ανήκε στη δύναμη της Σχολής, για να κάνει πεζικές ασκήσεις στους Ναυτόπαιδες. Ο Διοικητής είπε αμέσως ότι γίνεται μια στρατιωτική κίνηση για την διεύρυνση της εξόριστης Κυβερνήσεως με εκπροσώπους του ΕΑΜ από την Ελλάδα, ότι πρέπει να κατεβάσουμε τη φωτογραφία του Βασιλέα Γεωργίου από τις αίθουσες της Σχολής και να αφαιρέσουμε το Στέμμα από τη Σημαία μας. Υπενθύμισα στο Διοικητή μου ότι δεν βρισκόμαστε στην Ελλάδα, αλλά στο εξωτερικό, φιλοξενούμενοι της Αιγυπτιακής Κυβερνήσεως και ότι θα έχουμε την ίδια τύχη με τους Έλληνες Στρατιώτες της περιοχής Καΐρου, τους οποίους είχα συναντήσει το προηγούμενο Σαββατοκύριακο να μεταφέρονται κρατούμενοι στην έρημο από την Αγγλική Στρατιωτική Αστυνομία. Προέτρεψα τον Διοικητή μου να αναχωρήσει από τη Σχολή και να παραμείνει στην κατοικία του στην πόλη, ενώ εγώ, παραμένοντας στη Σχολή θα έπαιρνα μέτρα να μη καταληφθεί από Έλληνες στασιαστές και θα τον τηρούσα τηλεφωνικά ενήμερο. Ο Διοικητής μου συμφώνησε. Μόλις αναχώρησε από τη Σχολή, φρόντισα αμέσως να αφαιρεθούν οι επικρουστήρες από τα περίπου 400 τυφέκια που διαθέταμε και να συσκευασθούν και ταφούν στο έδαφος τα περίστροφα. Έδωσα επίσης οδηγίες στον οπλονόμο να βρίσκεται σε ετοιμότητα με ναύτες της Σχολής, για να συλλάβει όποιον τυχόν θα έμπαινε στη Σχολή, χωρίς να ανήκει σ’αυτή.

Σε λίγη ώρα κατέφθασε στη Σχολή ένας Επίκουρος Αρχικελευστής, ο οποίος μας έφερνε συνήθως τη μισθοδοσία από το Υπουργείο Ναυτικών. Αυτή τη φορά ήλθε επίκεφαλής ολίγων κακοντυμένων ναυτών και ζήτησε να υπογράψουμε Πρωτόκολλο για τη συνεργασία της Κυβερνήσεως, Ε. Τσουδερού με εκείνη που το ΕΑΜ είχε εγκαταστήσει στα βουνά της Ελλάδας. Προσπάθησα να του δώσω να καταλάβει ότι μεταξύ Ελλάδας και Αιγύπτου βρισκόταν ο Αγγλικός Στόλος, ο οποίος εμάχετο κατά του Άξονα και δεν θα επέτρεπε τέτοιες πολιτικές κινήσεις από άνδρες των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων και μάλιστα σε ώρα πολέμου. Ο Αρχικελευστής αντέτεινε ότι υπήρχε εντολή του Αρχηγού του Ελληνικού Στόλου Υποναυάρχου Κ. Αλεξανδρή για την υπογραφή του Πρωτοκόλλου από όλους τους Αξιωματικούς, προσθέτοντας ότι είμαι «επικίνδυνα καχύποπτος και ήταν υποχρεωμένος να με συλλάβει»! Ευτυχώς παρενέβη ο οπλονόμος και μερικοί ναύτες της Σχολής, οι οποίοι έθεσαν τον Αρχικελευστή υπό περιορισμό και τον παρέδωσαν στην Αγγλική Ναυτική Αστυνομία. Σημειώνεται ότι ο Κ. Αλεξανδρής είχε συμμετάσχει ως Αντιπλοίαρχος στο στρατιωτικό κίνημα του 1935 του Ε. Βενιζέλου, μετά την αποτυχία του οποίου απετάχθη.
Ακολούθως επανεφέρθη στην ενέργεια, προήχθη και από έτους περίπου είχε τοποθετηθεί από την Κυβέρνηση Ε. Τσουδερού Αρχηγός Στόλου, εις αντικατάσταση του Υποναυάρχου Α. Σακελλαρίου.

Επιτροπάτα του ΚΚΕ κινηματιών

Το απόγευμα της 6ης Απριλίου, πήγα στο σπίτι μου να πλυθώ και να αλλάξω, αφήνοντας στη Σχολή το μάχιμο Σημαιοφόρο Ν. Σταθάκη, με εντολή να μην επιτρέψει σε κανένα την είσοδο σ’ αυτή. Καθ’ οδόν προς το σπίτι που διέμενα, πέρασα έξω από τη Σχολή Ναυτικών Δοκίμων, που βρισκόταν σε μικρή απόσταση από τη Σχολή Ναυτοπαίδων, προς την κατεύθυνση της Αλεξάνδρειας. Εκεί διεπίστωσα ότι και η Σχολή Ναυτικών Δοκίμων και το παρακείμενο Ελληνικό Ναυτικό Φρουραρχείο Αλεξανδρείας, είχαν κυκλωθεί από Βρεταννούς στρατιώτες. Με σταμάτησαν, μον ζήτησαν ταυτότητα και εγώ επέδειξα μια Αγγλική ταυτότητα που μου είχαν εκδώσει όταν υπηρετούσα στην Αγγλία, στο Τσάταμ, κατά την παραλαβή του εκεί ναυπηγούμενου αντιτορπιλλικού, το οποίο μας παρεχώρησαν οι Άγγλοι και ονομάστηκε «Θεμιστοκλής». Με παρέδωσαν στον Άγγλο Φρούραρχο, ο οποίος με ανέκρινε και αφού επικοινώνησε τηλεφωνικά με τον Captain Campell, που ήταν προϊστάμενος της Αγγλικής Υπηρεσίας Πληροφοριών και Ασφαλείας, μου εδωσε μια προσωρινή ταυτότητα και μου συνέστησε να κυκλοφορώ με πολιτικά. Μετά από λίγο ο Σημαιοφόρος Ν. Σταθάκης με πληροφόρησε ότι κινηματίες μπήκαν βιαίως στη Σχολή Ναυτοπαίδων, πήραν τα τυφέκια και κατέλαβαν το Ελληνικό Υπουργείο Ναυτικών. Ενημέρωσα τους Άγγλους, οι οποίοι περικύκλωσαν με άρματα μάχης το Υπουργείο Ναυτικών, ότι τα όπλα δεν είχαν επικρουστήρες και δεν χρειαζόταν να αντιδράσουν βίαια προς τους καταληψίες, οι οποίοι γρήγορα παραδόθηκαν, μαζί με την Επαναστατική Επιτροπή που είχαν συστήσει. Ακολούθως, επικοινώνησα τηλεφωνικά με το Ελληνικό Αρχηγείο Στόλου και έμαθα ότι τελούσε υπό κατάληψη και είχαν εγκατασταθεί σ’ αυτό «Επιτροπάτα» κινηματιών. Όλες οι Υπηρεσίες των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων που βρίσκονταν στην ξηρά είχαν καταληφθεί από κινηματίες. Το ίδιο είχε συμβεί και με τα πλοία του Στόλου μας που ναυλοχούσαν στην Αλεξάνδρεια και σε άλλες περιοχές. Μοναδικές εξαιρέσεις αποτελούσαν η Σχολή Ναυτοπαίδων και ένα αρματαγωγό.

Θα βύθιζαν οι Βρεταννοί τον στόλο μας

Ο Βρεταννός Ναύαρχος στην Αλεξάνδρεια είχε λάβει εντολές να βυθίσει τον ελληνικό στόλο, εάν δεν καταπνίγετο το κίνημα: Οι Αγγλικές Αρχές της Αλεξάνδρειας, γράφει ο Τσαφόγιαννης, πέτυχαν αναίμακτα σε λίγες ημέρες, με την έντονη και αποφασιστική δραστηριοποίηση τους, να αποθαρρύνουν τους καταληψίες όλων των Υπηρεσιών Ξηράς των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων στην περιοχή της Αλεξάνδρειας και να εγκλείσουν σε στρατόπεδα στην έρημο τους κινηματίες που τις είχαν καταλάβει.

Στασιαστές κομμουνιστές και πολλοί άλλοι που δυστυχώς παρασύρθηκαν, έγκλειστοι σε στρατόπεδο στη Μέση Ανατολή μετά το κίνημα που οργάνωσε το ΚΚΕ το 1944.

Τα πλοία του Στόλου μας, τα οποία τελούσαν υπό κατάληψη, ο Βρεταννός Ναύαρχος Αρχηγός των Συμμαχικών Δυνάμεων Μεσογείου, απειλούσε να τα βυθίσει, διότι η ναυτική ανταρσία που είχε ξεσπάσει σ αυτά, ενώ ο πόλεμος κατά του Άξονα βρισκόταν σε κρίσιμη φάση, παρεμπόδιζε το κύριο έργο των Συμμάχων στην πολεμική τους προσπάθεια, κατά των κοινών εχθρών. Στο μεταξύ ο Ε. Τσουδερός παραιτήθηκε από πρωθυπουργός της εξόριστης Ελληνικής Κυβερνήσεως και αντικαταστάθηκε από τον Σ. Βενιζέλο. Ο Αρχηγός Στόλου Υποναύαρχος Κ. Αλεξανδρής, αντικαταστάθηκε από τον Υποπλοίαρχο Π. Βούλγαρη. Η νέα Ελληνική Κυβέρνηση απεφάσισε την ανακατάληψη των στασιασμένων πλοίων στην Αλεξάνδρεια, αποκλειστικά και μόνο από Ελληνικές δυνάμεις εθελοντών.

Για την εξουδετέρωση της ναυτικής ανταρσίας των πλοίων του Στόλου μας συγκροτήθηκε το άγημα εμβολής για την ανακατάληψη αρχικά των κορβέτων «Αποστόλης-Σαχτούρης» και του αντιτορπιλλικού «Ιέραξ». Το άγημα απετέλεσαν συνολικά 262 Έλληνες Αξιωματικοί, Υπαξιωματικοί, Ναυτικοί Δόκιμοι και Ναυτοδίοποι, εφοδιασμένοι με ελαφρό φορητό οπλισμό. Οι άνδρες διαιρέθηκαν σε 9 ομάδες και η επιχείρηση έγινε με επιτυχία, αρχίζοντας ώρα 02.30 της Κυριακής του Θωμά στις 23 Απριλίου 1944. Εγώ τέθηκα επικεφαλής της 4ης ομάδας, που διέθετε συνολικά 17 άνδρες και πήρε μέρος στην ανακατάληψη του αντιτορπιλλικού «Ιέραξ» και της κορβέτας «Σαχτούρης». Δεν φορούσα ούτε κράνος, διότι το παρεχώρησα σε ένα από τους δικούς μου άνδρες, που ήταν ακάλυπτος. Τα θύματα και από τις δύο πλευρές, ήτοι αγήματος εμβολής και στασιαστών ήταν συνολικά 6 νεκροί και 40 τραυματίες, εκ των οποίων ένας θανάσιμα. Μεταξύ των τραυματιών ήμουν και εγώ. Οι 6 νεκροί ετάφησαν την επόμενη ημέρα, σε κοινή κηδεία.

Μετά την επιτυχία αυτή όλα τα άλλα στασιασμένα πλοία του Ελληνικού Στόλου παραδόθηκαν.

Θα ήταν ανεξίτηλο το στίγμα

Εάν γενναίοι άνδρες του Πολεμικού Ναυτικού δεν ανελάμβαναν την πρωτοβουλία για την βίαιη ανακατάληψη των πλοίων και τη συντριβή του Κινήματος, η λαμπρή σελίδα της χώρας από την Εποποία 1940-41 θα είχε αμαυρωθεί ανεπανόρθωτα. Ο κ. Τσαφόγιαννης στις σημειώσεις του καταλήγει:

Το πλήγμα που επέφερε στις Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις στο εξωτερικό το διαρκούντος του πολέμου εκτεταμένο στρατιωτικό κίνημα του Απριλίου 1944, το οποίο προκάλεσαν άφρονες για πολιτική εκμετάλλευση, ήταν καταλυτικό για την εξαίσια παγκόσμια φήμη, που με την αξία τους είχαν μέχρι τότε αποκτήσει οι Έλληνες πολεμιστές στα πεδία των μαχών και είχε μεγάλο κόστος για την Ελλάδα. Ο Στόλος μας μετά από πολλές προσπάθειες επέτυχε να ανασυγκροτηθεί και να συνεχίσει μαχόμενος στο πλευρό των συμμάχων, μέχρι τη λήξη του πολέμου τον Αύγουστο.

Αφωνία του ΚΚΕ για τη Νορμανδία

Το σημερινό ΚΚΕ που ουδέποτε εξέφρασε επίσημα τη συγνώμη του για τα θλιβερά γεγονότα της Μέσης Ανατολής σε πρόσφατες διεθνείς εκδηλώσεις για την επέτειο της αποβάσεως στη Νορμανδία στις 6 Ιουνίου 1944, εσίγησε!
Και κανείς βέβαια από τους πολιτικούς μας και τους διανοούμενους δεν του υπενθύμισε που παρ’ ολίγο θα οδηγούσε τη χώρα η άφρων εκείνη οργάνωση του Κινήματος της Μέσης Ανατολής.

http://blackblogofcommunism.com