Πληροφορίες που έχουν περιέλθει στο «defence-point.gr», αναφέρουν ότι η τουρκική κυβέρνηση και το Γενικό Επιτελείο των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων, παρακολουθούν από κοντά την πρωτοβουλία τεσσάρων Κρητών, οι οποίοι έχουν δηλώσει ότι επιθυμούν να αναρτήσουν την ελληνική σημαία σε όλες της βραχονησίδες, αποδεικνύοντας με τον τρόπο αυτόν ότι είναι ελληνικές.
Το θέμα έχει έρθει στη δημοσιότητα από το περιφερειακό τηλεοπτικό δίκτυο «Cretalive.gr» και αφορά στους Μανόλη Μιζεράκη, Αντώνη Τσαπίνο, Γιώργο Παπουτσάκη και Μανόλη Βαρδάκη, οι οποίοι δηλώνουν ότι στόχος τους είναι να μην αφήσουν κανένα να κάμψει το πατριωτικό φρόνημα των Ελλήνων και να εκφράσει διεκδικήσεις.
Να ξεκαθαρίσουμε, ότι οι προθέσεις των εμπλεκομένων στην πρωτοβουλία είναι περισσότερο από ευγενικές και ότι προσυπογράφουμε απόλυτα το σκεπτικό τους και την αγωνία τους για το ηθικό της ελληνικής κοινωνίας.
Έχοντας όμως λάβει συγκεκριμένες πληροφορίες για το πως θα μπορούσε να εξελιχθεί η πρωτοβουλία, θα συνιστούσαμε ψυχραιμία, επανεξέταση της στάσης τους και υιοθέτηση μίας κυνικής, «πονηρής» και μακροχρόνια αποτελεσματικής για τα ελληνικά συμφέροντα πολιτικής, όπως αυτή που αντιμετωπίζει τόσα χρόνια η χώρα μας.
Δηλώνοντας απερίφραστα ότι ΔΕΝ φοβόμαστε τις τουρκικές ένοπλες δυνάμεις, έχοντας ξεκάθαρη εικόνα των επιχειρησιακών δυνατοτήτων και της ετοιμότητας των ενόπλων δυνάμεων της χώρας μας, θα θέλαμε να επισημάνουμε, ότι οι έξυπνοι διεθνείς «παίκτες» όταν χρησιμοποιούν το στρατιωτικό εργαλείο το κάνουν μετά από προετοιμασία, όχι τόσο στρατιωτική, όσο διπλωματική, καθώς οποιαδήποτε εμπλοκή στις ελληνοτουρκικές σχέσεις εμπλέκει αυτομάτως και τον διεθνή παράγοντα.
Με προεξάρχουσες τις ΗΠΑ, ο διεθνή παράγοντας ΔΕΝ επιθυμεί την οποιαδήποτε εμπλοκή στο ελληνοτουρκικό μέτωπο, ιδίως όταν στην ευρύτερη περιοχή τα «θερμά σημεία» που έχουν αναφλεγεί είναι πολλά. Λέγοντάς το με όσο πιο απλά λόγια γίνεται, οποιαδήποτε ενέργεια θα προκαλούσε εμπλοκή, η οποία αν χρεωνόταν στην ελληνική πλευρά, αυτή θα βρισκόταν με την πλάτη στον τοίχο.
Δεν θα ασχοληθούμε καν με τη δυνατότητα ή μη των ισχυρών να καθορίσουν το αποτέλεσμα μιας «εμπλοκής» με τεχνικά μέσα, αλλά αυτό που μπορούμε να πούμε με βεβαιότητα, είναι ότι οποιαδήποτε πρωτοβουλία του είδους θα στερούσε από την ελληνική πλευρά αυτό που στις διεθνείς σχέσεις αποκαλείται «εξωτερική νομιμοποίηση». Και αυτό, τη στιγμή που η Ελλάδα έχει σε εξέλιξη διαδικασίες οι οποίες θα μπορούσαν να οδηγήσουν στο κοντινό μέλλον σε αξιοποίηση αποθεμάτων υδρογονανθράκων και την έξοδο από το τούνελ της κρίσης με δυναμικό τρόπο, δεν θα ήταν πολύ πρακτικό.
Δεν υποστηρίζουμε ότι οι κυβερνήσεις του τόπου μας είναι «σοφές» στην αντιμετώπιση των ζητημάτων των διεθνών σχέσεων της χώρας μας. Αυτό που υποστηρίζουμε όμως, είναι ότι γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο συστήνουμε ακόμα μεγαλύτερη προσοχή. Θα ήταν εξαιρετικά εύκολο να αναλωθούμε σε «κορόνες» μιλώντας για την ελληνικότητα των βραχονησίδων. Η ΕΛΛΗΝΙΚΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΒΡΑΧΟΝΗΣΙΔΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ 3.000 ΠΕΡΙΠΟΥ ΝΗΣΙΩΝ ΚΑΙ ΝΗΣΙΔΩΝ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΔΕΔΟΜΕΝΗ.
Όμως, στις διεθνείς σχέσεις δεν είναι γνώμονας το δίκαιο, αλλά η ισχύς «παντρεμένη» πάντα με τη εξυπνάδα.
Και για τους λόγους που εξηγήσαμε, η πρωτοβουλία αυτή είναι πιθανό να μη φέρει αποτελέσματα ανάλογα με τα αγνά κίνητρα των εμπνευστών της οι οποίοι στην καταθλιπτική πραγματικότητα που ζούμε τα τελευταία χρόνια επιδιώκουν να προάγουν το υψηλότερο ιδανικό, την αγάπη προς την πατρίδα, για να την αντιμετωπίσουν.
Τη στιγμή που μιλάμε, ίσως και να έχουν γίνει οι πρώτες παρασκηνιακές κινήσεις ανάμεσα στις δυο χώρες, σε μια προσπάθεια διερεύνησης του τι συμβαίνει και η ανταλλαγή των πρώτων «μηνυμάτων» αναφορικά με τις εκατέρωθεν προθέσεις. Αυτό που χρειάζεται να προσεχθεί ιδιαίτερα, είναι το ότι στην Άγκυρα θα είναι εξαιρετικά δύσκολο να πειστούν ότι πρόκειται για αυθόρμητη πρωτοβουλία και η πεποίθηση που θα επικρατήσει είναι ότι «σπόνσορας» είναι ενδεχομένως και το ίδιο το ελληνικό κράτος.
Θα μπορούσαμε να αναφέρουμε τουλάχιστον τρία σενάρια που θα τεθούν στο τραπέζι του τουρκικού Γενικού Επιτελείου όταν το ερώτημα που θα εξεταστεί θα είναι «που το πάνε οι Έλληνες». Οι γραφειοκρατίες και τα κάθε λογής «συστήματα» (στρατιωτικά, πολιτικά, κομματικά) έχουν μια φυσική ροπή προς την υιοθέτηση συνωμοτικών σεναρίων και υποβάθμιση απλών και λογικών απαντήσεων, με αποτέλεσμα την κλιμάκωση σε μια συγκυρία που δεν είναι προς το συμφέρον της μίας ή της άλλης πλευράς.
Για να μη θυμίσουμε, ότι στα Ίμια, που σαν αποτέλεσμα είχαν να μιλάμε σήμερα για «γκρίζες ζώνες», η εμπλοκή ξεκίνησε από ιδιωτική πρωτοβουλία, ο αντίπαλος στο στρατιωτικό πεδίο, αρχικά ΔΕΝ επιθυμούσε εμπλοκή (μεταγενέστερες αποκαλύψεις Α/ΓΕΕΘΑ Καρανταγί), όταν είδε όμως ότι δεν μπορούσε να την αποφύγει (για την εξυπηρέτηση των στόχων εσωτερικής πολιτικής της Τσιλέρ, μεταξύ άλλων), προσαρμόστηκε και τα αποτελέσματα του εντελώς επιπόλαιου και ανερμάτιστου χειρισμού της κρίσης, παρά το ελληνικό στρατιωτικό τακτικό πλεονέκτημα, δεν άφησαν τη χώρα με κέρδος την επόμενη ημέρα…
Κατά συνέπεια, τα αγνά κίνητρα και το συναίσθημα δεν είναι ο καλύτερος σύμβουλος στην αντιμετώπιση αυτών των ζητημάτων, αλλά η σύνεση, η φρόνηση, ο ψυχρός υπολογισμός και η ΑΔΙΣΤΑΚΤΗ ΕΚΤΕΛΕΣΗ ΤΟΥ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΥ ΜΑΣ όταν έρθει η κατάλληλη στιγμή.
http://www.defence-point.gr/news/?p=69903
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου