ΠΟΙΟΣ ΣΚΟΤΩΣΕ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΑ;

Του Σαράντου Καργάκου

Ιστορικού - Συγγραφέως

Το άρθρο έχει δημοσιευθεί στην εφημερίδα ΕΣΤΙΑ στις 6 Αυγούστου 2010

Δεν υπάρχει τίποτε πιο γελοίο από τους σύγχρονους Έλληνες όταν τους πιάνει κρίση ...επαναστατικότητας! Η επαναστατικότητά τους δεν είναι απότοκος δυστυχίας αλλά μιας ιδιοπαθούς ευημερίας η οποία στηρίχθηκε πάνω στην αμαρτία. Στην Ελλάδα έχει πέσει εδώ και μια τριακονταετία κακοήθης επιδημία ευδαιμονισμού. Ο ευδαιμονισμός, στηριγμένος μάλιστα επί δανεικών, εξέθρεψε τον αμοραλισμό και τον κυνισμό.
Η ευγένεια είναι το πιο σπάνιο άνθος που φύεται σήμερα στην Ελλάδα. Ενώ το χασίς είναι η πιο αποδοτική αγροτική παραγωγή!
Παρ' ότι έχω περιτρέξει όλη σχεδόν την υφήλιο κι έχω γράψει μια τετράδα ταξιδιωτικών βιβλίων, ουδέποτε απέκρυψα ότι παραμένω ελληνολάτρης. Και ειλικρινά θα αγαπούσα πιο πολύ την πατρίδα μου, αν δεν υπήρχαν οι ...συμπατριώτες μου! Στη συμπεριφορά των σημερινών Ελλήνων ουδέν το ελληνικόν αναγνωρίζω. Ούτε το αυστηρό ήθος των αρχαίων Σπαρτιατών, ούτε το ιλαρό των αρχαίων Αθηναίων, που κατ' εμέ έφθασαν στην υπέρτατη βαθμίδα δημοκρατίας με αυτό το φαινομενικά απλό που λέγει ο Περικλής/Θουκυδίδης στον «Επιτάφιο»: ότι εμείς δεν κυκλοφορούμε με πρόσωπο βλοσυρό, σκουντούφλικο, κακομοίρικο, πράγμα που μπορεί να μη ζημιώνει κανέναν, αλλά δεν είναι ευχάριστο σε κανέναν («Οὐ δέ ἀζημίους μέν, λυπηράς δέ τῇ ὄψει ἀχθηδόνας προστιθέμενοι», Β' 37).
Οι πλείστοι των συμπατριωτών μας κυκλοφορούν με ένα ύφος σαν να τους έχεις σκοτώσει τον πατέρα. Ιδίως, όταν οδηγούν, έχουν ύφος αλλά και συμπεριφορά κακούργου. Από αυτό και τα πρωτεία στα τροχαία ατυχήματα. Γενικά, αν δεν φοβόμουν μήπως στενοχωρήσω τον φίλο μου τον Αλέκο, θα έλεγα ότι το κυριαρχούν ήθος και ύφος στη σύγχρονη Ελλάδα είναι η ...γυφτιά. Ακόμη και η λέξη «λαμογιά», (που δίνει το στίγμα της κοινωνικής και πολιτικής μας συμπεριφοράς), κατόπιν νεώτερης έρευνας, αποδεικνύεται πως είναι γύφτικη!
Θα πω κάτι απλό: πόση βαρύτητα έχει σήμερα ο λόγος τιμής; Ξέρω άλλος το έχει πει- ότι ο λόγος τιμής είναι «πράγμα» που δεν στοιχίζει τίποτε όταν τον δίνουμε. Κοστίζει, όμως, πανάκριβα όταν απουσιάζει αυτό το «πράγμα» από τη ζωή μας. Όταν φοβόμαστε ότι ο λόγος του άλλου είναι παγίδα, είναι απάτη, τότε δεν μπορεί να παγιωθεί κοινωνική και, πολύ περισσότερο, εθνική συνοχή. Αυτό που διακρίνει τον τωρινό Έλληνα είναι ένας απεριόριστος εγωκεντρισμός. Που τον διατηρεί «εν ζωή», όπως ο πάγος το κρέας. Έχω προσέξει ότι η «νέα έκδοση» Έλληνα έχει σαν προμετωπίδα το «εγώ». Τούτος ο Έλληνας των παρόντων καιρών, όταν δεν σκέπτεται τον εαυτό του, δεν σκέπτεται κανέναν. Πολύ περισσότερο την πατρίδα του. Γι' αυτή, «φούρνος μην καπνίσει». Καπνίζουν, όμως, τα δάση μας. Και οι εμπρησμοί είναι κατά το πλείστον αποτέλεσμα όχι απροσεξίας, αλλά κτηνωδίας, βλακομαγκιάς και βλαχομαγκιάς.
Και κάτι πιο σύνθετο: ο τωρινός Έλληνας «κόβεται» για πολλή ελευθερία. Για να κόβει μεγάλα κομμάτια ασυδοσίας. Την πραγματική ελευθερία ο ουτιδανός «πολίτης» των παρόντων καιρών τη φοβάται. Το γιατί το έχουμε εξηγήσει παλαιότερα: η ελευθερία συντάσσεται με την ευθύνη. Κι η ευθύνη είναι φορτίο βαρύ για τους ώμους του σημερινού Έλληνα που έχει γυμναστεί σε σχολεία και σχολές ανευθυνότητας.
Γίνονται φόνοι στην Ελλάδα. Περίεργο θα ήταν, αν δεν γίνονταν. Μια φονική κοινωνία εκτρέφει το φόνο. Όταν δεν ισχύει ο νόμος, ισχύει ο δολοφόνος. «Ψάχνουμε ψύλλους στ' άχυρα» για να βρούμε ποιος σκότωσε τον ατυχή δημοσιογράφο. Κι εγώ αφελώς ερωτώ: Ποιος σκότωσε τη δημοσιογραφία; Κι εννοώ τη δημοσιογραφία που ο Κοραής ονόμαζε «ιερόν άμβωνα». Ποιος σκότωσε το ελληνικό ήθος; Κι εννοώ το ήθος που συντασσόταν με τη λεβεντιά κι όχι με την μαγκιά και την προστυχιά. Ποιος, τελικά, σκότωσε τον Έλληνα;

http://www.sarantoskargakos.gr