ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΤΗΣ ΑΙΩΝΙΑΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΠΙΣΤΗΣ ΣΤΟΝ ΟΜΗΡΟ (~750 - ~650 π.Χ.)

 

Ο Όμηρος αναγνωρίζεται ως ο δημιουργός της επικής ποίησης του δυτικού πολιτισμού, αν και δεν υπάρχουν σαφείς πληροφορίες για το πρόσωπο του. Θρύλοι αναφέρουν ότι περιόδευε ως ραψωδός σε ιωνικές αυλές αξιωματούχων, κάποιες πληροφορίες αναφέρουν δε ότι ήταν τυφλός. Επτά αρχαίες πόλεις διεκδικούσαν τον τιμητικό τίτλο να είναι η γενέτειρα πόλη του Ομήρου. Ως κύρια έργα του Ομήρου θεωρούνται τα δύο, «ομηρικά» επονομαζόμενα έπη, η Ιλιάς και η Οδύσσεια, τα οποία αποτελούν και τα αρχαιότερα έπη της ευρωπαϊκής λογοτεχνίας. Αλλά και άλλα έργα της εποχής, όπως μία παρωδία της Ιλιάδας, οι Βατραχομυομαχίες, αποδίδονται στον Όμηρο.  

Η Ιλιάς αποτελείται από περίπου 16.000 στίχους και αναφέρεται στις τελευταίες πενήντα μία (51), αποφασιστικής σημασίας ημέρες του πολέμου της Τροίας, ο οποίος συνολικά διήρκεσε, σύμφωνα με το μύθο, 10 χρόνια. Η Οδύσσεια αποτελείται από περίπου 12.000 στίχους και περιγράφει τις επίσης δεκαετούς διάρκειας περιπλανήσεις του βασιλιά της Ιθάκης, Οδυσσέα, κατά τη μετάβαση από την Τροία που είχε αλωθεί, στην πατρίδα του. Όμως, γλωσσολογικές και πολιτισμικές μελέτες δείχνουν ότι τα δύο έπη δεν πρέπει να έχουν γραφτεί από τον ίδιο συγγραφέα. Συγκεκριμένα, το πρώτο, η Ιλιάς, αποδίδεται στον Όμηρο, ο οποίος πιθανόν να συνένωσε και επεξεργάστηκε παλαιότερα μικρά έπη. Το δεύτερο, η Οδύσσεια, αποδίδεται σε άλλο, άγνωστο συγγραφέα, περίπου μια γενιά νεώτερο του Ομήρου, ο οποίος ίσως επεξεργάστηκε και βελτίωσε ένα προϋπάρχον μικρότερο έπος.

http://sfrang.com/selides/mm1/html/Homer.htm