3.600 χρόνια πίσω στον χρόνο ταξιδεύουν οι επισκέπτες στο Ακρωτήρι της Σαντορίνης, ανακαλύπτοντας «ίχνη» ενός ολόκληρου πολιτισμού |
ΣΤΡΑΤΟΣ ΤΑΦΛΑΜΠΑΣ
Ευρήματα που δείχνουν τον πλούτο της εποχής σώζονται κάτω από το βιοκλιματικό στέγαστρο στο Ακρωτήρι, που λειτουργεί ξανά από την περασμένη άνοιξη
«Αν είστε τυχερός, κ. επιμελητά, μπορεί να έχουμε καμιά εκρηξούλα του ηφαιστείου για να θαυμάσετε. Είναι υπέροχο το θέαμα».Με αυτόν τον τρόπο υποδέχθηκε πριν από πολλά χρόνια φύλακας Μουσείου τον διευθυντή των ανασκαφών στο Ακρωτήρι της Σαντορίνης, Χρίστο Ντούμα.
Υποδηλώνοντας έτσι ότι οι κάτοικοι του νησιού έχουν μάθει πια να ζουν με το φαινόμενο, ότι το ηφαίστειο είναι ταυτόχρονα ο δημιουργός και ο καταστροφέας της Σαντορίνης αλλά είναι και αυτό που φύλαξε για εμάς ένα ανυπολόγιστο πλήθος από μαρτυρίες του υλικού και πνευματικού πολιτισμού του Αιγαίου από την Εποχή του Χαλκού. Ο πολιτισμός αυτός σήμερα σώζεται κάτω από το νέο βιοκλιματικό στέγαστρο που σκεπάζει τον αρχαιολογικό χώρο.
Το μνημείο που εκτείνεται σε 14 στρέμματα επισκέπτονται από την περασμένη άνοιξη οπότε και δόθηκε ξανά στο κοινό μέχρι και 1.300 άτομα την ημέρα. Αξιοσημείωτο είναι ότι μόνο το 20% των τουριστών από τα κρουαζιερόπλοια προσεγγίζουν τον παγκοσμίου φήμης αρχαιολογικό χώρο.
Κι αν η απουσία πινακίδων και ενημερωτικού υλικού δεν δίνει ακόμα τη δυνατότητα στους επισκέπτες να κατανοούν τι βλέπουν, ακόμη πιο ηχηρή είναι η απουσία της έκθεσης των σπουδαίων κινητών ευρημάτων αλλά και των σπάνιων τοιχογραφιών που κοσμούσαν τα διώροφα και τριώροφα κτίρια και τώρα φυλάσονται απομονωμένα στα εργαστήρια.
Κάτω από το στέγαστρο υπερυψωμένες διαδρομές δίνουν τη δυνατότητα στον επισκέπτη να περιηγηθεί στον χώρο, ενώ εγκάρσια μονοπάτια σε φέρνουν μια ανάσα από τον τόπο που έζησαν και δημιούργησαν οι κάτοικοι πριν από 3.600 χρόνια.
Το 1613 (με απόκλιση 13 χρόνων) έγινε η έκρηξη του ηφαιστείου στη Σαντορίνη σύμφωνα με τον ηφαιστειολόγο Γιώργο Βουγιουκαλάκη δημιουργώντας τσουνάμι που σε είκοσι λεπτά πρέπει να άγγιξε τις ακτές της Κρήτης. Η έκρηξη έβαλε τέλος στη ζωή του οικισμού, που ιδρύθηκε στην άκρη μιας χαμηλής χερσονήσου και γνώρισε τη μεγάλη του ακμή στη διάρκεια της Μέσης Εποχής του Χαλκού.
Κοινοτικά έργα, λιθόστρωτοι δρόμοι, σύστημα αποχέτευσης, «βιοτεχνίες» κεραμικών σκευών, εργαστήρια μεταλλουργίας, βαφεία, υφαντουργεία, μελισσοκομεία, και έργα τέχνης αποδεικνύουν τον πλούτο της πόλης.
Πλεόνασμα
Οπως σημειώνει όμως ο κ. Ντούμας, οι δραστηριότητες στον πρωτογενή και δευτερογενή τομέα της οικονομίας δεν αρκούν για να εξηγήσουν τον πλούτο που αποπνέεται από τα «αστικά μέγαρα» που ανακαλύπτονται στο Ακρωτήρι και τονίζει: «Το πλεόνασμα και ο πλούτος πρέπει να αναζητηθούν στον τριτογενή τομέα, δηλαδή στο εμπόριο και τη ναυτιλία». Οι Θηραίοι έμποροι και επιχειρηματίες δεν περιορίζονταν στη διακίνηση μόνο των δικών τους προϊόντων αλλά ως μεσάζοντες παρείχαν τις υπηρεσίες τους προς τρίτους, όπως έντονα υποδηλώνεται στη ζωφόρο του στολίσκου που βρέθηκε στον χώρο.
Ολα αυτά καθιστούν το Ακρωτήρι έναν αξιοζήλευτο πόλο έλξης, αλλά και ένα κέντρο έρευνας της προϊστορίας του νησιού και όχι μόνο.Και όπως τονίζει ο δήμαρχος του νησιού Αν. Ζώρζος, το νησί έχει το προνόμιο και το συγκριτικό πλεονέκτημα ο τουρισμός να μη στηρίζεται και να μην εξαρτάται κατά κύριο λόγο από το προϊόν «ήλιος και θάλασσα».
Το μυστήριο
Αγνωστο παραμένει ακόμη τι απέγιναν οι κάτοικοι του Ακρωτηρίου μια και δεν υπάρχουν ευρήματα. Το ηφαιστειακό σύννεφο που κινήθηκε προς τον οικισμό πρέπει να έσπρωξε τους κατοίκους δυτικά. «Κάπου εκεί πρέπει να τους βρούμε...», ισχυρίζεται ο κ. Ντούμας.
http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22784&subid=2&pubid=63729795
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου